Το καλό σενάριο και οι δυο προϋποθέσεις του

Εάν τελικώς παραμείνουμε στην ευρωζώνη, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στο εσωτερικό μέτωπο. 

Στην πληγωμένη οικονομία και κοινωνία και στο διάτρητο πολιτικό μας σύστημα, που θα αναλάβει την ανασυγκρότηση της χώρας. 

Μπορεί να το πράξει; 

Υπό δύο προϋποθέσεις, ναι μπορεί.

1. Να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ της συγκυβέρνησης και των κομμάτων της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης ώστε...
το νέο μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι του να ψηφιστούν με την μεγαλύτερη δυνατόν πλειοψηφία. Βέβαια, το βέλτιστο θα ήταν να επιτυγχανόταν η διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος, κάτι που πλέον είναι αναπόφευκτο μετά τις διαφοροποιήσεις των στελεχών του Σύριζα. Όπως και να έχει, επιβάλλεται οι τόνοι της αντιπαράθεσης να πέσουν και να επικρατήσει αυτό που παλαιότερα ονομάζαμε "ήπιο πολιτικό κλίμα". Την πρωτοβουλία για την εμπέδωση αυτού του κλίματος την έχει η κυβέρνηση, γιατί αυτή διαχώρισε τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, γιατί αυτή τραυμάτισε με το δημοψήφισμα την ελληνική κοινωνία. 

Νομίζω πως αν προσπαθήσει να καλύψει την μνημονιακή της μεταστροφή με όξυνση των σχέσεων της με την αντιπολίτευση θα κάνει ζημία όχι μόνον στον τόπο αλλά και στο εαυτό της, γιατί ο λόγος της θα προσκρούει στις πράξεις της. Αντιμνημονιακή ρητορεία με σκληρό μνημόνιο δεν συμβιβάζονται. 

Βέβαια για να επιζητήσει ο Σύριζα την συναίνεση της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης θα πρέπει να δεχθεί πως θα έχει λίαν συντόμως ισχυρή αντιπολίτευση από τα αριστερά του, στην οποία πιθανόν να συμμετέχουν και κάποιες συνιστώσες του. Παρόμοιο τίμημα κατέβαλαν στο παρελθόν και η Νέα Δημοκρατία και το Πασόκ. Το ουσιαστικότερο όμως είναι, πως αν επιτευχθεί τελικά η παραμονή μας στην ευρωζώνη, αυτή καθίσταται πλέον η αναμφισβήτητη σταθερά του μεγαλύτερου φάσματος του πολιτικού μας συστήματος, που εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει την ηγετική ομάδα του Σύριζα σε αναθεώρηση των βασικών ιδεολογικών και πολιτικών της αξόνων. Σε έναν στρατηγικό αναπροσανατολισμό ώστε να καλύψει και τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Είναι απαράβατος όρος όχι μόνον για την πολιτική του επιβίωση αλλά και για να παραμείνει ως υπολογίσιμη δύναμη στην κεντρική πολιτική σκηνή. 

Συνεπώς, το ήπιο πολιτικό κλίμα, η συναίνεση και η συνεργασία είναι μονόδρομος για τον Τσίπρα αν επιθυμεί να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα με ελεγχόμενους κοινωνικούς κραδασμούς.

2. Ως γνωστόν, εάν όλα εξελιχθούν ευνοϊκά, θα εισρεύσουν στη χώρα δεκάδες δισεκατομμύρια για ανάπτυξη. Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι, τα κονδύλια αυτά να διοχετευθούν στην ιδιωτική οικονομία. Η πολιτική τάξη της χώρας πάνω στα ερείπια της εθνικής οικονομίας, σε στιγμές μοναδικής αυτογνωσίας, ας αποφασίσει πως το υποκείμενο της ανάπτυξης θα είναι ο Έλληνας επιχειρηματίας. Βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο γιατί η αντίληψη του κρατισμού διατρέχει όλο το πολιτικό σύστημα καθώς και την εγχώρια διαπλοκή, παλιά και νέα, που θα επιπέσει μαινόμενη επί των κονδυλίων. Έτσι, αυτό είναι ένα στοίχημα με λίγες πιθανότητες επιτυχίας καθώς τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα θα κληθούν να διαχειρισθούν τα αναπτυξιακά πακέτα. Πρόσωπα με έντονη την προκατάληψη απέναντι στην επιχειρηματικότητα και με εδραιωμένη την αντίληψη πως το κράτος πρέπει να ελέγχει τον ιδιωτικό τομέα.

Νομίζω πως η υπέρβαση αυτής της νοοτροπίας που παράγει τις πολιτικές συμπεριφορές που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε, είναι condition sine qua non για να αναπτυχθεί ο τόπος. Για να καρποφορήσουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Μπορεί να γίνει αυτό; Τα δείγματα γραφής θα φανούν άμεσα. Του Σάκη Μουμτζή 


* Ο κ. Σάκης Μουμτζής είναι συγγραφέας