Μετά από πέντε χρόνια ύφεσης, η χώρα είναι αναγκασμένη να αποδεχθεί μία νέα βαθιά υφεσιακή συμφωνία, προκειμένου να αποφύγει τον "ξαφνικό θάνατο".
Και δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς:
είναι η απειρία και η ιδεοληψία της σημερινής πολιτικής ηγεσίας που έφερε τα πράγματα στο dead line ή υπάρχει και κάτι άλλο;
Και τι μπορεί να είναι αυτό; ...
Ποιος είναι ο ρόλος Τσίπρα σε όλη αυτή την υπόθεση και ποιος θα είναι στο εξής; Υπήρξε απλά ένας αφελής; Ή ένας πολιτικός αριβίστας;
Ποιος είναι ο ρόλος Τσίπρα σε όλη αυτή την υπόθεση και ποιος θα είναι στο εξής; Υπήρξε απλά ένας αφελής; Ή ένας πολιτικός αριβίστας;
Το πρώτο μεγάλο λάθος του το έκανε όταν "άρπαξε" την εξουσία ρίχνοντας τον Σαμαρά μέσω της προεδρικής εκλογής, ενώ είχε τη δυνατότητα να τον αφήσει να πάει σε συμφωνία, που μάλλον θα ήταν αρκετά πιο χαλαρή, έχοντας εξασφαλίσει μία δέσμευση για εκλογές το προσεχές Φθινόπωρο. Όπου προφανώς Θα κέρδιζε και πάλι αναλαμβάνοντας μία χώρα με λυμένα πολλά από τα προβλήματά της.
Κι όμως αυτός βιάστηκε να αρπάξει την καρέκλα. Πιστεύοντας ότι είχε το μαγικό ραβδί για να αλλάξει την Ευρώπη. Και φτάσαμε ως εδώ μέσα από μία σειρά δραματικών λαθών και αποτυχημένων "ακροβασιών". Και τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μία συμφωνία πολύ χειρότερη από ό,τι είχε συζητηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Πραγματική λαίλαπα που θα προκαλέσει νέα (οικονομικά) θύματα, ίσως μάλιστα με μαζικότερο πλέον ρυθμό από ό,τι στα προηγούμενα χρόνια. Και για την οποία πρέπει να είμαστε και ευγνώμονες καθώς η εναλλακτική είναι η πλήρης καταστροφή.
Αλήθεια όμως, γιατί συνεχίζεται το μένος Σόιμπλε απέναντι σε έναν εντελώς παραδομένο πρωθυπουργό;
Ο Αλέξης Τσίπρας έφερε τα πράγματα στο σημείο που θα ονειρευόταν κάθε αντίπαλος διαπραγματευτής. Έβαλε οικειοθελώς τον κρόταφό του στο πιστόλι. Δημιούργησε μόνος του τις προϋποθέσεις όχι απλά να ηττηθεί αλλά να συντριβεί. Και μαζί να συντρίψει και τη χώρα.
Υπό νορμάλ συνθήκες ο χερ Σόιμπλε θα έπρεπε να είναι ενθουσιασμένος με την υποταγή του "επαναστάτη". Γιατί θέλει να τον βγάλει και από το παιχνίδι; Δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Αλέξης ίσως ήταν η μοναδική περίπτωση να περάσουν μέτρα τα οποία καμία άλλη κυβέρνηση δεν τόλμησε να υιοθετήσει; Γιατί δεν τον βολεύει η μεγαλύτερη πολιτική πλάνη;
Ίσως γιατί ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ θέλει όχι απλά να συντρίψει τα φαινόμενα τύπου Τσίπρα στην Ευρώπη, αλλά να τον χρησιμοποιήσει παραδειγματικά για να καταπνίξει κάθε σκέψη ανυπακοής που θα μπορούσε να εγερθεί μελλοντικά στον Ευρωπαϊκό Νότο. Γι' αυτό και δεν τον θέλει στο κάδρο. Και σαφώς δεν τον εμπιστεύεται ότι θα εφαρμόσει τη συμφωνία. Δεν τον θεωρεί "σταθερά". Προτιμά μία κυβέρνηση τεχνοκρατών που προφανώς του εμπνέει μεγαλύτερη ασφάλεια. Αλλιώς είναι αποφασισμένος να αναλάβει το κόστος ενός grexit.
Τι θα κάνει από την πλευρά του τώρα ο κ. Τσίπρας;
Κι όμως αυτός βιάστηκε να αρπάξει την καρέκλα. Πιστεύοντας ότι είχε το μαγικό ραβδί για να αλλάξει την Ευρώπη. Και φτάσαμε ως εδώ μέσα από μία σειρά δραματικών λαθών και αποτυχημένων "ακροβασιών". Και τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μία συμφωνία πολύ χειρότερη από ό,τι είχε συζητηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Πραγματική λαίλαπα που θα προκαλέσει νέα (οικονομικά) θύματα, ίσως μάλιστα με μαζικότερο πλέον ρυθμό από ό,τι στα προηγούμενα χρόνια. Και για την οποία πρέπει να είμαστε και ευγνώμονες καθώς η εναλλακτική είναι η πλήρης καταστροφή.
Αλήθεια όμως, γιατί συνεχίζεται το μένος Σόιμπλε απέναντι σε έναν εντελώς παραδομένο πρωθυπουργό;
Ο Αλέξης Τσίπρας έφερε τα πράγματα στο σημείο που θα ονειρευόταν κάθε αντίπαλος διαπραγματευτής. Έβαλε οικειοθελώς τον κρόταφό του στο πιστόλι. Δημιούργησε μόνος του τις προϋποθέσεις όχι απλά να ηττηθεί αλλά να συντριβεί. Και μαζί να συντρίψει και τη χώρα.
Υπό νορμάλ συνθήκες ο χερ Σόιμπλε θα έπρεπε να είναι ενθουσιασμένος με την υποταγή του "επαναστάτη". Γιατί θέλει να τον βγάλει και από το παιχνίδι; Δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Αλέξης ίσως ήταν η μοναδική περίπτωση να περάσουν μέτρα τα οποία καμία άλλη κυβέρνηση δεν τόλμησε να υιοθετήσει; Γιατί δεν τον βολεύει η μεγαλύτερη πολιτική πλάνη;
Ίσως γιατί ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ θέλει όχι απλά να συντρίψει τα φαινόμενα τύπου Τσίπρα στην Ευρώπη, αλλά να τον χρησιμοποιήσει παραδειγματικά για να καταπνίξει κάθε σκέψη ανυπακοής που θα μπορούσε να εγερθεί μελλοντικά στον Ευρωπαϊκό Νότο. Γι' αυτό και δεν τον θέλει στο κάδρο. Και σαφώς δεν τον εμπιστεύεται ότι θα εφαρμόσει τη συμφωνία. Δεν τον θεωρεί "σταθερά". Προτιμά μία κυβέρνηση τεχνοκρατών που προφανώς του εμπνέει μεγαλύτερη ασφάλεια. Αλλιώς είναι αποφασισμένος να αναλάβει το κόστος ενός grexit.
Τι θα κάνει από την πλευρά του τώρα ο κ. Τσίπρας;
Ποιους θα δικαιώσει; Εκείνους που τον θεωρούν ηττημένο επαναστάτη ή εκείνους που τον θεωρούν "δούρειο ίππο" για να περάσουν μέτρα που μόνο μία κατ' επίφαση αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να επιβάλλει χωρίς να υπάρξει κοινωνική αναταραχή;
Τι θα πράξει τώρα που βρίσκεται μπροστά σε πολιτικές εξελίξεις, υπό την ασφυκτική πίεση των Ευρωπαίων;
Η καρέκλα είναι πολύ γλυκιά αλλά και πολύ άβολη πολλές φορές.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου