Δεν φοβηθήκαμε και δεν δειλιάσαμε ποτέ!
Τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν ξεκινήσαμε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι, είχαμε αποφασίσει βαθιά μέσα μας ότι θα βρισκόμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην εξουσία, αδιαφορώντας για το όποιο κόστος είχε η επιλογή μας. 
Από τότε κύλησε αρκετό νερό στ’ αυλάκι και αποδείξαμε ότι τηρήσαμε στο ακέραιο την υπόσχεση που δώσαμε προς το αναγνωστικό κοινό.
Από την πρώτη στιγμή συγκρουστήκαμε με ό,τι ΣΑΠΙΟ και ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ κυκλοφορεί στη χώρα και, παρά τις προκλήσεις και τις προσκλήσεις, προτιμήσαμε να συνεχίσουμε τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο, που... στο τέλος οδηγεί στη δικαίωση.
Οταν ξεκινήσαμε τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα για τον πανίσχυρο τότε γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, της κυβέρνησης Σαμαρά, οι περισσότεροι μας αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη και φυσικά υπήρξαν πολλοί που έσπευσαν με περισσή ευκολία να μας τοποθετήσουν την ταμπέλα των «υπονομευτών» της κυβέρνησης.
Παρά τις κραυγές, κλείσαμε τα αυτιά, γιατί πιστεύαμε ότι αυτό που κάναμε ήταν και το απολύτως ορθό. Με τεκμηριωμένα στοιχεία αποκαλύψαμε διάφορα πράγματα που αφορούσαν τον κ. Τάκη Μπαλτάκο. Παρά τις πιέσεις, τους εκφοβισμούς και τις άνωθεν παρεμβάσεις, δεν οπισθοχωρήσαμε. Αποφύγαμε να πούμε «δεν βαριέσαι» και να δώσουμε τόπο στην οργή. Οι αποκαλύψεις ήταν συγκλονιστικές. Τότε, όμως, στην πιάτσα, τη δικιά μας, επικρατούσε ομερτά. Κατά έναν περίεργο λόγο, υπήρξε καθολικό εμπάργκο σε ό,τι αποκάλυπταν για το υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ». Οι όψιμοι δημοσιογραφικοί δικαστές, εκείνη την περίοδο έφτασαν στο σημείο να κρύβουν ακόμη και το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, για να μην ενοχλήσουν τον κ. Μπαλτάκο. Δικαίωμά τους, όπως και δική μας υποχρέωση να συνεχίσουμε.
Ηταν προφανές ότι ΟΛΟΙ υποκλίνονταν στην ΙΣΧΥ του πρώην γραμματέα της κυβέρνησης. Η απομόνωση μας πείσμωσε πιο πολύ και μας έκανε να μην υπολογίζουμε το κόστος που είχε η επιλογή μας. Ούτε στιγμή δεν κοιτάξαμε πίσω, γιατί γνωρίζαμε ότι η σύγκρουση με τον θεσμικό ρόλο που κατείχε ο κ. Μπαλτάκος θα διευκόλυνε τον κ. Σαμαρά στο να λάβει τις απαιτούμενες αποφάσεις. Παρά τη σοβαρότητα των αποκαλύψεων, ο πρώην γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου έτυχε της απόλυτης στήριξης τόσο του Μεγάρου Μαξίμου όσο και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου. Κανείς από τους σημερινούς επικριτές του επί χρόνια στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού δεν τόλμησε να εκστομίσει ούτε μια κουβέντα για τα όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Εκαναν σαν να μην τους αφορούσαν.
Προτίμησαν να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική μεθοδολογία με την οποία πορεύεται το «σύστημα» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Οι εξελίξεις ήρθαν να μας δικαιώσουν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, ωστόσο τώρα το αποτέλεσμα ήταν άσχημο για την κυβέρνηση και άδικο για τον κ. Σαμαρά. Αν όταν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» έγραφαν για τις σχέσεις Μπαλτάκου - Χρυσής Αυγής οι συνεργάτες του πρωθυπουργού είχαν δώσει τις σωστές συμβουλές, αντί να αντιμετωπίζουν ως «εχθρό» την εφημερίδα που έκανε τις αποκαλύψεις, δεν θα φτάναμε στο video της Τετάρτης. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει με ΤΙΠΟΤΑ. Τώρα, που ήρθε η δικαίωση, οφείλουμε μια εξήγηση προς το αναγνωστικό κοινό.
Οι αποκαλύψεις που αφορούσαν τον κ. Μπαλτάκο και την οικογένειά του δεν είχαν ως στόχο το πρόσωπο, αλλά τον θεσμικό ρόλο που εκπροσωπούσε. Ωστόσο, τότε επικράτησε η υπερευαισθησία του τύπου «δεν χτυπάμε γυναικόπαιδα» κ.ο.κ. Οι ίδιοι μάλιστα που μας επέκριναν τότε, τώρα βγαίνουν και ζητούν την κεφαλήν επί πίνακι του υιού Μπαλτάκου.
Τι άλλαξε από εκείνη την περίοδο των αποκαλύψεων των «Παραπολιτικών» μέχρι σήμερα; Ενα πράγμα: Ο μπαμπάς Μπαλτάκος δεν είναι πλέον ισχυρός, άρα δεν υπάρχει φόβος, οπότε οι όποιες ευαισθησίες περί γυναικόπαιδων δεν υφίστανται. Μιλάμε για την απόλυτη υποκρισία ενός συστήματος, που σκύβει και προσκυνά την εξουσία και εξαγριώνεται όταν εκλείπει η δύναμη αυτής.
Εμείς θα συνεχίσουμε να χτυπάμε του ΔΥΝΑΤΟΥΣ και τους ΟΡΘΙΟΥΣ.
Παρά τις κραυγές, κλείσαμε τα αυτιά, γιατί πιστεύαμε ότι αυτό που κάναμε ήταν και το απολύτως ορθό. Με τεκμηριωμένα στοιχεία αποκαλύψαμε διάφορα πράγματα που αφορούσαν τον κ. Τάκη Μπαλτάκο. Παρά τις πιέσεις, τους εκφοβισμούς και τις άνωθεν παρεμβάσεις, δεν οπισθοχωρήσαμε. Αποφύγαμε να πούμε «δεν βαριέσαι» και να δώσουμε τόπο στην οργή. Οι αποκαλύψεις ήταν συγκλονιστικές. Τότε, όμως, στην πιάτσα, τη δικιά μας, επικρατούσε ομερτά. Κατά έναν περίεργο λόγο, υπήρξε καθολικό εμπάργκο σε ό,τι αποκάλυπταν για το υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ». Οι όψιμοι δημοσιογραφικοί δικαστές, εκείνη την περίοδο έφτασαν στο σημείο να κρύβουν ακόμη και το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, για να μην ενοχλήσουν τον κ. Μπαλτάκο. Δικαίωμά τους, όπως και δική μας υποχρέωση να συνεχίσουμε.
Ηταν προφανές ότι ΟΛΟΙ υποκλίνονταν στην ΙΣΧΥ του πρώην γραμματέα της κυβέρνησης. Η απομόνωση μας πείσμωσε πιο πολύ και μας έκανε να μην υπολογίζουμε το κόστος που είχε η επιλογή μας. Ούτε στιγμή δεν κοιτάξαμε πίσω, γιατί γνωρίζαμε ότι η σύγκρουση με τον θεσμικό ρόλο που κατείχε ο κ. Μπαλτάκος θα διευκόλυνε τον κ. Σαμαρά στο να λάβει τις απαιτούμενες αποφάσεις. Παρά τη σοβαρότητα των αποκαλύψεων, ο πρώην γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου έτυχε της απόλυτης στήριξης τόσο του Μεγάρου Μαξίμου όσο και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου. Κανείς από τους σημερινούς επικριτές του επί χρόνια στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού δεν τόλμησε να εκστομίσει ούτε μια κουβέντα για τα όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Εκαναν σαν να μην τους αφορούσαν.
Προτίμησαν να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική μεθοδολογία με την οποία πορεύεται το «σύστημα» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Οι εξελίξεις ήρθαν να μας δικαιώσουν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, ωστόσο τώρα το αποτέλεσμα ήταν άσχημο για την κυβέρνηση και άδικο για τον κ. Σαμαρά. Αν όταν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» έγραφαν για τις σχέσεις Μπαλτάκου - Χρυσής Αυγής οι συνεργάτες του πρωθυπουργού είχαν δώσει τις σωστές συμβουλές, αντί να αντιμετωπίζουν ως «εχθρό» την εφημερίδα που έκανε τις αποκαλύψεις, δεν θα φτάναμε στο video της Τετάρτης. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει με ΤΙΠΟΤΑ. Τώρα, που ήρθε η δικαίωση, οφείλουμε μια εξήγηση προς το αναγνωστικό κοινό.
Οι αποκαλύψεις που αφορούσαν τον κ. Μπαλτάκο και την οικογένειά του δεν είχαν ως στόχο το πρόσωπο, αλλά τον θεσμικό ρόλο που εκπροσωπούσε. Ωστόσο, τότε επικράτησε η υπερευαισθησία του τύπου «δεν χτυπάμε γυναικόπαιδα» κ.ο.κ. Οι ίδιοι μάλιστα που μας επέκριναν τότε, τώρα βγαίνουν και ζητούν την κεφαλήν επί πίνακι του υιού Μπαλτάκου.
Τι άλλαξε από εκείνη την περίοδο των αποκαλύψεων των «Παραπολιτικών» μέχρι σήμερα; Ενα πράγμα: Ο μπαμπάς Μπαλτάκος δεν είναι πλέον ισχυρός, άρα δεν υπάρχει φόβος, οπότε οι όποιες ευαισθησίες περί γυναικόπαιδων δεν υφίστανται. Μιλάμε για την απόλυτη υποκρισία ενός συστήματος, που σκύβει και προσκυνά την εξουσία και εξαγριώνεται όταν εκλείπει η δύναμη αυτής.
Εμείς θα συνεχίσουμε να χτυπάμε του ΔΥΝΑΤΟΥΣ και τους ΟΡΘΙΟΥΣ.
Με τον κ. Μπαλτάκο αναμετρηθήκαμε όταν το σύνολο (σχεδόν) των μέσων ενημέρωσης, αλλά και των πολιτικών φοβούνταν ακόμη και να ψελλίσουν το ονοματεπώνυμό του.
Του ασκήσαμε κριτική και αποκαλύψαμε τα ρουσφέτια του, όταν είχε ΕΞΟΥΣΙΑ και πολιτική ΙΣΧΥ. Οταν μπορούσε. Οταν ήταν δίπλα στον πρωθυπουργό. Οταν κυβερνούσε.
Οι εκ των υστέρων προφήτες δυστυχώς παραπέμπουν στην Ελλάδα του παρελθόντος, όταν κυριαρχούσαν οι φοβίες, τα νταραβέρια και οι συμβιβασμοί. Η ομάδα των «Παραπολιτικών» θα εξακολουθήσει να αναμετράται με τους ΟΡΘΙΟΥΣ και θα βρίσκεται πάντα απέναντι στην ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οταν κάποιος είναι πεσμένος, θα τον αφήνουμε να αναμετράται με όσους εξακολουθούν να υποκλίνονται στους θώκους και τα αξιώματα και αρέσκονται να «χτυπούν» πολιτικά και επιχειρηματικά πτώματα! Αυτή είναι επιλογή μας και σε όποιον αρέσει.
Οταν κάποιος είναι πεσμένος, θα τον αφήνουμε να αναμετράται με όσους εξακολουθούν να υποκλίνονται στους θώκους και τα αξιώματα και αρέσκονται να «χτυπούν» πολιτικά και επιχειρηματικά πτώματα! Αυτή είναι επιλογή μας και σε όποιον αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου