Όποιος κι αν ήταν, μάλλον μετά το τέλος του δελτίου, πρέπει να το είχε μετανιώσει πικρά.
Η παρουσία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν έλυσε κάποια από τις σημαντικές απορίες που έχουν προκύψει στον κόσμο άλλα έκανε το τοπίο ακόμα περισσότερο θολό.
Και το κυριότερο:...
Ο κ. Βενιζέλος, δεν απάντησε καθόλου πειστικά στο ερώτημα, για ποιο λόγο κρατούσε επί μήνες στο συρτάρι του το «φλασάκι» με τα ονόματα των καταθετών στην Ελβετία.
Το μόνο ίσως που μας διευκρίνισε ήταν πως επρόκειτο για το συρτάρι της γραμματέως του…
Η απίστευτη σύγχυση στην οποία βρέθηκε τον οδήγησε σε διαπιστώσεις του τύπου «δεν ήταν παράνομο το αντικείμενο αλλά το υλικό» προκειμένου να δικαιολογήσει γιατί κράτησε τόσο καιρό στο γραφείο του ένα ντοκουμέντο που κατά τον πρώην διοικητή του ΣΔΟΕ κ. Διώτη, ήταν παράνομο.
Κατά τα λοιπά, ο κ. Βενιζέλος επιβεβαίωσε για μία ακόμα φορά ότι είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του.
Ένας πολιτικός αρχηγός μεγάλου (;) κόμματος οφείλει να είναι ψύχραιμός και όχι αμετροεπής.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φώναζε σαν να βρισκόταν σε τραπέζι καφενείου και επέπληττε τους δημοσιογράφους για τις ερωτήσεις που δεχόταν. Μιλούσε ασταμάτητα για τον εαυτό του και για όσα υποτίθεται πώς έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα, σαν να μας παρατηρούσε εντόνως που δεν αναγνωρίζουμε αυτή του την προσπάθεια. Το συνηθίζει άλλωστε αυτό σε κάθε δημόσια τοποθέτηση του.
Προφανέστατα πλέον, η δημοσκοπική κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ, η αποχώρηση κορυφαίων στελεχών και η συνολικότερη απαξίωση του κόμματος από την κοινωνία, έχουν οδηγήσει τον κ. Βενιζέλο σε δρόμο χωρίς επιστροφή.
Μοιάζει σαν να βρίσκεται μέσα σε κινούμενη άμμο και κάθε προσπάθεια που κάνει για να βγει, τον σπρώχνει ακόμα πιο μέσα. Και φυσικά, στην αυτοκαταστροφική αυτή πορεία παίρνει μαζί του ολόκληρο το ιστορικό κόμμα του οποίου ηγείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου