Το λες και «επιχειρηματικο-πολιτική κατάντια» να προσπαθούν άνθρωποι της αγοράς, έστω και της κρατικοδίαιτης, να αναστήσουν, ως πολιτικό «Λάζαρο», έναν αποθαμένο παρελθόντα αγράμματο ηγετίσκο, αλλά είναι τέτοια και τόση η απελπισία τους που τους κατευθύνει σε γελοιότητες... τις οποίες βαφτίζουν « συνάξεις ή συναθροίσεις ή διερευνητικές επαφές» για να μη τους πάρει η σκληρή πραγματικότητα με τις πέτρες.
Το παραμυθάκι του «επανακάμπτοντος Τσίπρα» με τις ευλογίες μερίδας του εγχώριου επιχειρείν για να ηγηθεί, ο τάλας, στην συγκρότηση ενός σχετικά αξιόπιστού και σοβαρού αντιπολιτευτικού πόλου στον «κακό Μητσοτακισμό» είναι σαφές πως δεν αντέχει ούτε σε πρώτη ανάγνωση, πόσο μάλλον στην απαίτηση του να δημιουργήσει μια νέα πολιτική συνθήκη ικανή να απειλήσει την μονοκρατορία του φιλελεύθερου μητσοτακισμού, γύρω από την οποία συντάσσονται, με τα πάνω και τα κάτω τους, όλοι «οι αμετανόητοι εκσυγχρονιστές» αυτής της χώρας.
Αν το καλοσκεφτεί κάποιος είναι ολίγον κωμικό συμφέροντα δισεκατομμυρίων να διαγκωνίζονται (υποτίθεται) από αδήριτη ανάγκη στην επανατοποθέτηση στο πολιτικό σκηνικό μιας καταρρακωμένης αριστεροθολής περσόνας, η πολιτική πορεία της οποίας απείλησε να οδηγήσει τη χώρα στην αγκαλιά του Κιμ Γιογκ Ουν με τις ευχές του πουτινισμού και των φυλάρχων του Ιράν, προς τους οποίους προσέβλεπε ο πρωτογενής ΣΥΡΙΖΑ για να ικανοποιήσει τις ιδεοληψίες του και τις γεωπολιτικέ αυταπάτες του.
Την ανάσταση του «αποθανόντος» άχαστου ηγέτη και την εκ νέου ανάδειξη του σε κύριο αντιπολιτευτικό πόλο την διαχειρίζονται οικονομικά και επικοινωνιακά πονεμένες επιχειρηματικές πσυχούλες με προσβάσεις στον χώρο τον ΜΜΕ και με την ελπίδα πως η επάνοδος του στην ενεργή πολιτική θα αφυπνίσει την υπνώτουσα κεντροαριστερά και θα ανακατέψει, όσο χρειάζεται, την τράπουλα για να αποκατασταθεί έτσι μια σχετικά υπολογίσιμη αντιπολίτευση, εξέλιξη την οποία αδυνατεί ο καθένας να πιστώσει σε Κασσελάκηδες και Ανδρουλάκηδες, όλους μαζί κι αντάμα!
Και νάσου οι μετρήσεις της κοινής γνώμης και τα focus group των διάφορων εταιρειών να σπεύδουν να μετράνε την δήθεν επιρροή ενός ανύπαρκτου και την επισπεύδουσα παρεμβατικότητα ενός χαμένου στο διάστημα συντρόφου της Περιστέρας! Και δώστου τα δημοσιεύματα για την ειλικρινή μεταμέλειά του, τις συγγνώμες που είπε και την αυτοκριτική που έκανε, αυτός, ένας ομολογημένα παρακμιακός νάρκισσος της κακιάς ώρας, λειτουργικά αγράμματος και πολιτικά γραφικός.
Με τον Κασσελακισμό να έχει αγγίξει πολιτικό πάτο και να συναγωνίζεται στην πρωινάδικη προσέγγιση τα είδωλα της «απελπισμένης νοικοκυροσύνης» των εκπομπών στις 10:00 και τον « γεννημένο θυμωμένο» Ανδρουλάκη να ωρύεται προς κάθε κατεύθυνση «λες και του σκότωσαν τη μάνα» δεν είναι περίεργο που μερικοί «ανησυχούντες» κατέληξαν να «αναστήσουν» ένα αριστερό τέρας του Φρανκεστάϊν και να τον παρουσιάζουν ως τη σύγχρονη και εξαγνισμένη εκδοχή μιας παλιάς και δήθεν ξεχασμένης ιδεοληπτικής νεότητας.
Όσο μάλιστα στην πορεία προς τις ευρωεκλογές προκύπτει δημοσκοπικά, αλλά και από τις καθημερινές αναγνώσεις η συσπείρωση του φιλελεύθερου κέντρου γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η προϊούσα απέχθεια των πολιτών προς τις ψεκασμένες τακτικές Κασσελάκη και τον δεινοσαυρικό λόγο του Ανδρουλάκη δημιουργεί καθεστώς, τόσο η επιχειρηματική απελπισία θα διασταυρώνεται με την τεράστια ανάγκη να βρεθεί κάποιος «να πει δυο κουβέντες του Κυριάκου χωρίς να γελάει ο κόσμος με αυτά που ακούει».
Που θα οδηγήσει αυτή η επιχειρούμενη πολιτική νεκρανάσταση είναι ιστορικά γνωστό και επιβεβαιωμένο πολάκις. Στην απόλυτη ξεφτίλα τόσο των εμπνευστών όσο και του αντικειμένου του πολιτικού τους πόθου, καθώς όπως ο σώφρων λαός δηλώνει ευθέως «κλ@νουν οι πεθαμένοι;».
Έχει έναν χαβαλέ πάντως η υπόθεση, παρέα με μια ειλικρινή αγωνία και αγκαλιά με διάφορες ονειρώξεις.
Λυδία λίθος των εξελίξεων το αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου κι από ότι φαίνεται εκείνη την λαμπρή βραδιά θα τελειώσουν όλα και θα ξεκινήσουν νέες αναζητήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου