η εκποίηση όλων των ενθυμημάτων της ιστορικής αριστεράς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ο καθένας από τους συνιδιοκτήτες (κι είναι πολλοί) αρπάζει αυτό που του αρέσει, ο Τσακαλώτος «την πονεμένη αριστερή ψυχή και το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα», ο Κασσελάκης τον Τάϊλερ με τον σκύλο, ο Πολάκης τη θέση του «νταραβεριτζή» και πάει λέγοντας!
Αυτός που έμεινε με τα χέρια άδεια είναι ο Σπίρτζης και τρέχει τώρα ο Χρηστάρας να βρει αποκούμπι στους τέως συντρόφους του του ανδρουλακικού ΠΑΣΟΚ, γλείφοντας και παρακαλώντας μπας κι ανοίξει κάποια πορτούλα να ξεχειμωνιάσει!...
Το χάος στην άλλοτε «κυβερνώσα αριστερά» είναι πολιτικά τρομακτικό, δεν υπάρχει πολιτική ανάγνωση που να μπορεί να το περιγράψει, ίσως μια αυθεντικά ψυχαναλυτική προσέγγιση να προσέφερε κάποιες καλές απαντήσεις.
Αυτή η ιστορική κατάσταση απόλυτης παρακμής και κομματικής ξεφτίλας με τον Πρόεδρο να εγκαταλείπει την Κυριακή των εκλογών το κόμμα «για να παντρευτεί με τον καλό του στα Χάμπτονς στη Ν. Υόρκη» και να ξεκατινιάζεται επί εφτάωρο με τους Τσακαλωτο-Φίληδες «την παραμονή της τελετής», αντί να κάνει τελευταία πρόβα το νυφικό «κι η πεθερά να περιμένει», δεν μπορούσε να προβλεφθεί ούτε από τους χειρότερους εχθρούς των Τσιπρο-Καμμένων, στις εποχές της δόξας τους, τότε που «όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η ιδεοληπτική σκλαβιά» των Κοντονήδων και των Παππάδων κι η προοπτική της «εξαγωγής της επανάστασης στην Ευρώπη»( για αρχή) συνέπαιρνε τις μπουτούδες στο Σύνταγμα.
Σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση «όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν», η αφαίρεση όλων των ιδεολογικο-πολιτικών αναφορών στο όνομα της κυβερνητικής μανίας κατέστησε το χώρο εξαιρετικά ευάλωτο στις ακραίες αντιδράσεις μετά την απώλεια της εξουσίας και ευεπίφορο σε επιλογές τύπου «Κασσελάκη», που υπόσχονται ανέξοδα «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» σε ένα πόπολο εξουθενωμένο εκλογικά και πολιτικά, την ώρα που το κόμμα αποσυντίθεται και καταρρέει, έτοιμο να ακούσει τα πάντα και να πιστέψει τα πάντα!
Η Κουμουνδούρου βιώνει πολλαπλά πολιτικά και προσωπικά δράματα σε πολύ πυκνό κομματικά χρόνο, ο χώρος δεν προετοιμάστηκε για αυτόν τον καταιγισμό ξεφτίλας που έχει καταλάβει τους πάντες, υπάρχει μια προφανής δυσκολία να διακρίνει κανείς το πολιτικό από το γαμπριάτικο, επικεφαλής, στελέχη, μέλη, περίγυρος ζουν στην εποχή των φληναφημάτων που ένας τύπος εκτοξεύει προς όλες τι κατευθύνσεις, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, αρκεί να κερδίσει χρόνο και να εξαφανίσει από το διάβα του κάθε αντίθετη φωνή.
Την κομματική «Πομπηία» τη ζουν οι διάφοροι Omprelistas, «6Χ6» και λοιποί Καππαδόκες! Περιφέρονται και εκτοξεύουν «απειλές» σε κομματικά μνημόσυνα, που αποκαλούνται «συνεδριάσεις Πολιτικής Γραμματείας», στους «άλλοι», οι οποίοι, με τη σειρά τους, απλώς περιμένουν τη μέρα που οι Τσακαλωτο-Σκουρλέτηδες θα βαρεθούν να πολεμάνε με τον αέρα και τα φαντάσματα και θα «κόψουν ρόδα μυρωμένα» από την Κουμουνδούρου, για να αφήσουν ήσυχη την κυρία Αυγέρη να ζήσει τον κεντροαριστερό της συγκολλητικό έρωτα από την καρέκλα της «εκπροσώπου Τύπου» ενός τίποτε!
Είναι κομματικά και ανθρώπινα «τρομακτικό» να μην καταλαβαίνουν οι «επαναστάτες του γλυκού νερού» (στην προκειμένη περίπτωση οι Omprelistas και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) πως κανένας απολύτως από τους «Πολακο-Κασσελάκηδες» δεν ασχολείται μαζί τους, δεν τους υπολογίζει, δεν δίνει δεκάρα αν ζουν ή αν πέθαναν (κομματικά εννοείται).
Οι ακόλουθοι του Στεφάν Κασσέλ ζουν την δική τους περίοδο ηγεμονίας, κάτι σαν μήνα του μέλιτος παρέα με τον αρχηγό, το κόμμα το πήραν, τη σφραγίδα την έχουν, την κρατική επιχορήγηση την διαχειρίζονται, τι άλλο μένει για να ευτυχήσουν και να ζήσουν βίον ανθόσπαρτο; Να εξαφανιστούν από την Κουμουνδούρου τα τελευταία υπολείμματα της άλλοτε δήθεν κινηματικής αριστεράς και να τους αφήσουν στην ησυχία τους να χαρούν τον φαντασιακό σοσιαλιστικό τους έρωτα με τους Ανδρουλάκηδες.
Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει σφραγιστεί στις στοιχηματικές, κανένας δεν ποντάρει σε αυτή, θεωρείται τόσο βέβαιη όσο η καθημερινή διαδρομή του ήλιου από την ανατολή στη δύση, η κοινωνία των πολιτών την έχει προεξοφλήσει και τόχει ρίξει στην πλάκα, η υπόθεση έχει τόσο ξεφτίσει που θεωρείται ιδρυματισμός να ασχολείται κάποιος μαζί της.
Οι πόλεμοι έχουν θύματα, οι εμφύλιοι έχουν δράματα! Στον ΣΥΡΙΖΑ ο κομματικός εμφύλιος οδηγείται στην τελική του φάση, το μόνο που απομένει είναι να οριστεί η ημέρα αποχώρησης των Omprelistas από το κόμμα, σε κάθε περίπτωση κάποια στιγμή δεν θα αντέξουν ούτε οι ίδιοι την ξεφτίλα να παρακαλάς γονατιστός να σε ακούσουν, αυτό μόνο ένας Παπαδημούλης το καταφέρνει εδώ και δεκαετίες, αρκεί να μετασχηματίζεται σε real estate και να κονομάει. Γι΄αυτό θα μείνει με τον Κασσελάκη κλασσικός κολαούζος και θ΄αφήσει τα παλιά συντρόφια με την επανάσταση στο χέρι.
Πότε είναι η μέρα αποχώρησης; Λογικά δεν έχει οριστεί ακόμη, αλλά δεν θα πάει μετά τα Χριστούγεννα. Εκτός, αν οι Τσακαλώτοι αποφασίσουν να πάνε στο συνέδριο του Φεβρουαρίου, να τα κάνουν ίρβαλα όλα και να αποχωρήσουν με ταρατατζούμ!
Αυτός που έμεινε με τα χέρια άδεια είναι ο Σπίρτζης και τρέχει τώρα ο Χρηστάρας να βρει αποκούμπι στους τέως συντρόφους του του ανδρουλακικού ΠΑΣΟΚ, γλείφοντας και παρακαλώντας μπας κι ανοίξει κάποια πορτούλα να ξεχειμωνιάσει!...
Το χάος στην άλλοτε «κυβερνώσα αριστερά» είναι πολιτικά τρομακτικό, δεν υπάρχει πολιτική ανάγνωση που να μπορεί να το περιγράψει, ίσως μια αυθεντικά ψυχαναλυτική προσέγγιση να προσέφερε κάποιες καλές απαντήσεις.
Αυτή η ιστορική κατάσταση απόλυτης παρακμής και κομματικής ξεφτίλας με τον Πρόεδρο να εγκαταλείπει την Κυριακή των εκλογών το κόμμα «για να παντρευτεί με τον καλό του στα Χάμπτονς στη Ν. Υόρκη» και να ξεκατινιάζεται επί εφτάωρο με τους Τσακαλωτο-Φίληδες «την παραμονή της τελετής», αντί να κάνει τελευταία πρόβα το νυφικό «κι η πεθερά να περιμένει», δεν μπορούσε να προβλεφθεί ούτε από τους χειρότερους εχθρούς των Τσιπρο-Καμμένων, στις εποχές της δόξας τους, τότε που «όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η ιδεοληπτική σκλαβιά» των Κοντονήδων και των Παππάδων κι η προοπτική της «εξαγωγής της επανάστασης στην Ευρώπη»( για αρχή) συνέπαιρνε τις μπουτούδες στο Σύνταγμα.
Σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση «όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν», η αφαίρεση όλων των ιδεολογικο-πολιτικών αναφορών στο όνομα της κυβερνητικής μανίας κατέστησε το χώρο εξαιρετικά ευάλωτο στις ακραίες αντιδράσεις μετά την απώλεια της εξουσίας και ευεπίφορο σε επιλογές τύπου «Κασσελάκη», που υπόσχονται ανέξοδα «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» σε ένα πόπολο εξουθενωμένο εκλογικά και πολιτικά, την ώρα που το κόμμα αποσυντίθεται και καταρρέει, έτοιμο να ακούσει τα πάντα και να πιστέψει τα πάντα!
Η Κουμουνδούρου βιώνει πολλαπλά πολιτικά και προσωπικά δράματα σε πολύ πυκνό κομματικά χρόνο, ο χώρος δεν προετοιμάστηκε για αυτόν τον καταιγισμό ξεφτίλας που έχει καταλάβει τους πάντες, υπάρχει μια προφανής δυσκολία να διακρίνει κανείς το πολιτικό από το γαμπριάτικο, επικεφαλής, στελέχη, μέλη, περίγυρος ζουν στην εποχή των φληναφημάτων που ένας τύπος εκτοξεύει προς όλες τι κατευθύνσεις, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, αρκεί να κερδίσει χρόνο και να εξαφανίσει από το διάβα του κάθε αντίθετη φωνή.
Την κομματική «Πομπηία» τη ζουν οι διάφοροι Omprelistas, «6Χ6» και λοιποί Καππαδόκες! Περιφέρονται και εκτοξεύουν «απειλές» σε κομματικά μνημόσυνα, που αποκαλούνται «συνεδριάσεις Πολιτικής Γραμματείας», στους «άλλοι», οι οποίοι, με τη σειρά τους, απλώς περιμένουν τη μέρα που οι Τσακαλωτο-Σκουρλέτηδες θα βαρεθούν να πολεμάνε με τον αέρα και τα φαντάσματα και θα «κόψουν ρόδα μυρωμένα» από την Κουμουνδούρου, για να αφήσουν ήσυχη την κυρία Αυγέρη να ζήσει τον κεντροαριστερό της συγκολλητικό έρωτα από την καρέκλα της «εκπροσώπου Τύπου» ενός τίποτε!
Είναι κομματικά και ανθρώπινα «τρομακτικό» να μην καταλαβαίνουν οι «επαναστάτες του γλυκού νερού» (στην προκειμένη περίπτωση οι Omprelistas και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) πως κανένας απολύτως από τους «Πολακο-Κασσελάκηδες» δεν ασχολείται μαζί τους, δεν τους υπολογίζει, δεν δίνει δεκάρα αν ζουν ή αν πέθαναν (κομματικά εννοείται).
Οι ακόλουθοι του Στεφάν Κασσέλ ζουν την δική τους περίοδο ηγεμονίας, κάτι σαν μήνα του μέλιτος παρέα με τον αρχηγό, το κόμμα το πήραν, τη σφραγίδα την έχουν, την κρατική επιχορήγηση την διαχειρίζονται, τι άλλο μένει για να ευτυχήσουν και να ζήσουν βίον ανθόσπαρτο; Να εξαφανιστούν από την Κουμουνδούρου τα τελευταία υπολείμματα της άλλοτε δήθεν κινηματικής αριστεράς και να τους αφήσουν στην ησυχία τους να χαρούν τον φαντασιακό σοσιαλιστικό τους έρωτα με τους Ανδρουλάκηδες.
Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει σφραγιστεί στις στοιχηματικές, κανένας δεν ποντάρει σε αυτή, θεωρείται τόσο βέβαιη όσο η καθημερινή διαδρομή του ήλιου από την ανατολή στη δύση, η κοινωνία των πολιτών την έχει προεξοφλήσει και τόχει ρίξει στην πλάκα, η υπόθεση έχει τόσο ξεφτίσει που θεωρείται ιδρυματισμός να ασχολείται κάποιος μαζί της.
Οι πόλεμοι έχουν θύματα, οι εμφύλιοι έχουν δράματα! Στον ΣΥΡΙΖΑ ο κομματικός εμφύλιος οδηγείται στην τελική του φάση, το μόνο που απομένει είναι να οριστεί η ημέρα αποχώρησης των Omprelistas από το κόμμα, σε κάθε περίπτωση κάποια στιγμή δεν θα αντέξουν ούτε οι ίδιοι την ξεφτίλα να παρακαλάς γονατιστός να σε ακούσουν, αυτό μόνο ένας Παπαδημούλης το καταφέρνει εδώ και δεκαετίες, αρκεί να μετασχηματίζεται σε real estate και να κονομάει. Γι΄αυτό θα μείνει με τον Κασσελάκη κλασσικός κολαούζος και θ΄αφήσει τα παλιά συντρόφια με την επανάσταση στο χέρι.
Πότε είναι η μέρα αποχώρησης; Λογικά δεν έχει οριστεί ακόμη, αλλά δεν θα πάει μετά τα Χριστούγεννα. Εκτός, αν οι Τσακαλώτοι αποφασίσουν να πάνε στο συνέδριο του Φεβρουαρίου, να τα κάνουν ίρβαλα όλα και να αποχωρήσουν με ταρατατζούμ!
Χρήστος Υφαντής
www.lykavitos.gr
www.lykavitos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου