Τρίτη 4 Ιουλίου 2023

Οι νέες πληγές του Κοινοβουλίου

Προσχήματα αριστεροσύνης
άνευ αντικειμένου χθες από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί οι θέσεις του κόμματος των Σπαρτιατών στο κοινοβούλιο τοποθετήθηκαν δίπλα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας δήλωσε στην Κ.Ο. ότι από την εποχή της Γαλλικής επανάστασης και μετά είθισται η Αριστερά να κάθεται στην αριστερή πλευρά της Ολομέλειας, η Δεξιά στη δεξιά πλευρά και οι ναζί στα άκρα.
Προς τούτο και ο νέος επικεφαλής της Κ.Ο. Σωκράτης Φάμελλος απέστειλε σχετική επιστολής τον πρόεδρο της Βουλής Κ. Τασούλα.  
Ο ίδιος στην παρθενική του ομιλία στους βουλευτές του κόμματος δήλωσε: «Να υψώσουμε τείχος απέναντι στις σκοταδιστικές και μισαλλόδοξες απόψεις που βγήκαν δυστυχώς χώρο... στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα, το κράτος δικαίου και το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Μεγάλες κουβέντες χωρίς περιεχόμενο, σαν τρόπαια που έγιναν ράκη - έτσι καθώς τις συνηθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Τίνι γενναίω τρόπω θα υπερασπιστούν τη δημοκρατία, εκτός από τον ενδεδειγμένο: Να πείσουν τον λαό για την ορθόφρονα πολιτική τους και την αξία της δημοκρατίας, μέσω διαλόγου και της συμμετοχής σε εποικοδομητική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση, χάριν λαού και χώρας; 
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ακολουθούσε τον ακραία διχαστικό λόγο και την πολιτική του όχι σε όλα. Αυτό ήταν το δικό του τείχος. Όμως εισήλθαν νέοι παίκτες στο παιχνίδι που είναι βέβαιο ότι θα του υφαρπάξουν τα σκήπτρα του ακραίου λόγου. 
Η Ζωή, όσες καρδούλες να κάνει και όσα γλυκά φωτογραφικά χαμόγελα να σχηματίζει στις κάμερες, είναι αναμενόμενο ότι θα επανέλθει στην ανορθολογική συμπεριφορά που μας είχε δείξει ως Πρόεδρος της Βουλής.
Έχει προειδοποιήσει άλλωστε από την προεκλογική περίοδο, ότι θα εκμεταλλευτεί την πρόνοια της Βουλής για τους πρώην προέδρους της, δηλαδή το δικαίωμα να παρεμβαίνουν στις συζητήσεις όποτε θέλουν, πέραν του δικαιώματος που θα έχουν ως αρχηγοί κόμματος. 
Η ίδια έχει δηλώσει ότι θα παρεμβαίνει σε κάθε συζήτηση. Όχι μόνο στην ολομέλεια, και στις συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών όπως είναι φυσικό, αλλά και στις ακροάσεις φορέων και στις διασκέψεις των Προέδρων! Κατανοεί κανείς το κομφούζιο που θα δημιουργείται.
Η ίδια ως προς τον εαυτό της έχει δομήσει δικαιολογητική βάση. Διακηρύσσει - ίσως και να το πιστεύει - ότι είναι η αυθεντική εκπρόσωπος του λαού και θα φέρει τον λαό στη Βουλή! Το πως εννοεί  αυτή την είσοδο, θα το δούμε. Πάντως κατά τη θητεία της ως Πρόεδρος είχαμε ένα μικρό δείγμα:
Όταν μπούκαρε μια αναρχοαυτόνομη ομάδα στο προαύλιο Βουλής και πέταξε τρικάκια, διασταυρωθήκαμε τυχαία στον διάδρομο. Της έκανα την επιβαλλόμενη ερώτηση εάν θα εκδώσει κάποια ανακοίνωση για το περιστατικό. Με επιθετικό ύφος μου απάντησε: «Σας ενοχλεί που μπήκε ο λαός στη Βουλή;». 
Προφανώς ο υποφαινόμενος που βρισκόταν εκεί στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ, ήταν ο εχθρός του λαού, και ο λαός ήταν οι αναρχοαυτόνομοι εισβολείς!
Τον αυταρχισμό της επέδειξε και με την επιλογή του συντρόφου της, του γυμναστή της και του φίλου της ηθοποιού, στη θέση των επιτυχημένων βουλευτών του Μαΐου, τους οποίους εκμεταλλεύτηκε για να της φέρουν ψήφους καις τη συνέχεια τους ξωπέταξε. Και παρόλα αυτά ο λαός την επιβράβευσε! 
  
Η «Πλεύση» είναι το μόνο κόμμα από τα νέα που γνωρίζουμε, επειδή γνωρίζουμε την επικεφαλής. Τα υπόλοιπα δύο, η «Νίκη» και οι «Σπαρτιάτες» παραμένουν άγνωστο τοπίο. 

Οι «Σπαρτιάτες» δεν γνωρίζουμε εάν θα είναι ακριβές αντίτυπο της Χ.Α. ή μια έκδοση Χρυσαυγιτών «με πολιτικά». Έχει και αυτό τη δική του σημασία, όχι για τις θέσεις τους  που περίπου  είναι δεδομένες, αλλά για την εύρυθμη λειτουργία του κοινοβουλίου. Όσο για τη «Νίκη» μάλλον η συμπεριφορά των βουλευτών της θα είναι ευπρεπής και  θα θυμίζει… κατηχητικό.
Αυτό άσχετα με τη μεσαιωνική, θρησκόληπτη και φιλορωσική της στάση.
Δεν είναι σίγουρο ωστόσο αν τα δύο ακροδεξιά κόμματα δεν θα συντονίζονται σε επί μέρους θέματα,  ώστε να σχηματίζουν τη «σιδηρά γροθιά» της πατριδοκαπηλίας.  

Πάντως οι τρεις εκπρόσωποι του αντισυστημισμού, που ξεκινούν σαφώς από διαφορετικές αφετηρίες, δεν αντιμετωπίζονται με γενναία λογύδρια. Το τείχος απέναντί τους θα είναι η λελογισμένη αντιπολιτευτική τακτική του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Και όταν λέμε λελογισμένη δεν εννοούμε ήπια. Εννοούμε τεκμηριωμένη, άνευ κραυγών. 

Γιάννης Σιδέρης

Δεν υπάρχουν σχόλια: