Και η ίδια η Αριστερά βέβαια δεν χαίρει της εκτίμησής του, καθώς την χαρακτήρισε ως «αυτοαποκαλούμενη Αριστερά».
Και τι πρέπει κατά τη γνώμη του να κάνει αυτή η δήθεν Αριστερά να γίνει αληθινή; Να ανατρέψει τη δαιμονοποίηση της κοινωνικής και κινηματικής αντιβίας η οποία φτάνει μέχρι τον ένοπλο αγώνα - όπου «κοινωνική αντιβία» κατά τον σύντροφο πανεπιστημιακό, είναι οι δολοφονίες που διέπραξε η 17Ν! ...
Δεν μας διακατέχει η γενική αγανακτισμένη απορία που διατυπώθηκε, πώς είναι δυνατόν ένας κοσμήτορας να διδάσκει έχοντας τέτοιες απόψεις; Απόψεις του είναι και θεωρούμε ότι δικαιούται να τις εκφράζει. Το πρόβλημα για τον γράφοντα, είναι άλλο: Ένας κοσμήτορας της τωρινής εποχής αναδεύει από το βάθος του χρόνου αράχνες ιδεολογιών που ηττήθηκαν ολοσχερώς. Και δεν έχει την στοιχειώδη ευθυκρισία να το κατανοήσει!
Παπαγαλίζει περί κινήματος και κοινωνικής αντιβίας αναφερόμενος στον Κουφοντίνα, όταν η δράση της 17 Ν δεν δημιούργησε κανένα μαζικό κίνημα.
Και τι πρέπει κατά τη γνώμη του να κάνει αυτή η δήθεν Αριστερά να γίνει αληθινή; Να ανατρέψει τη δαιμονοποίηση της κοινωνικής και κινηματικής αντιβίας η οποία φτάνει μέχρι τον ένοπλο αγώνα - όπου «κοινωνική αντιβία» κατά τον σύντροφο πανεπιστημιακό, είναι οι δολοφονίες που διέπραξε η 17Ν! ...
Δεν μας διακατέχει η γενική αγανακτισμένη απορία που διατυπώθηκε, πώς είναι δυνατόν ένας κοσμήτορας να διδάσκει έχοντας τέτοιες απόψεις; Απόψεις του είναι και θεωρούμε ότι δικαιούται να τις εκφράζει. Το πρόβλημα για τον γράφοντα, είναι άλλο: Ένας κοσμήτορας της τωρινής εποχής αναδεύει από το βάθος του χρόνου αράχνες ιδεολογιών που ηττήθηκαν ολοσχερώς. Και δεν έχει την στοιχειώδη ευθυκρισία να το κατανοήσει!
Παπαγαλίζει περί κινήματος και κοινωνικής αντιβίας αναφερόμενος στον Κουφοντίνα, όταν η δράση της 17 Ν δεν δημιούργησε κανένα μαζικό κίνημα.
Παρέμεινε μια απομονωμένη ομάδα αυτάρεσκων και αυτοθεωρούμενων «λαϊκών εκδικητών». Ήταν τέτοια η απομόνωσή τους, η λαϊκή αδιαφορία και απαξία στα ματωμένα μανιφέστα της, που στην απελπισία τους, σε κάποια εκλογική διαδικασία, διεκδίκησαν… ως δικά τους τα άκυρα και τα λευκά της κάλπης!
Τους διέφυγε, και διαφεύγει ακόμα σε όσους νεαρούς ακκίζονται θεωρητικά με το αντάρτικο πόλεων («όταν οι αντάρτες μπούνε στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα»), η αρχική διδαχή του θεωρητικού γεννήτορα του αντάρτικου πόλεων, του Βραζιλιάνου Κάρλος Μαριγκέλα: «Η υποστήριξη του λαού είναι σημαντικό εργαλείο για να φέρεις εις πέρας τον σκοπό σου». Και η 17Ν και ο Κουφοντίνας δεν την είχαν.
Τα έχουμε ξαναπεί. Οι πρώτοι αντάρτες πόλεων γεννήθηκαν στις φτωχογειτονιές της Λατινικής Αμερικής, μεγάλωσαν στις ανήλιαγες παράγκες, έπαιξαν στη λάσπη των γκέτο, ανδρώθηκαν μέσα στην πείνα, στην εξαθλίωση, αποκλεισμένοι από τα στοιχειώδη μιας υποφερτής ζωής. Έζησαν τον τρόμο που σκόρπιζαν αιμοσταγείς δικτάτορες (να διαβάσουν όσοι θεωρούν ότι σήμερα έχουμε «χούντα Κούλη». Που αν είχαμε, και μόνο αυτή η αναφορά θα ήταν αρκετή για να μην ξαναδούν το φως του ήλιου).
Πρώτοι διδάξαντες, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 60, οι θρυλικοί Τουπαμάρος, με μεθόδους από το εγχειρίδιο του Μαριγκέλα. Ακολούθησαν στη γειτονική Αργεντινή οι Μοντενέρος, τους οποίους όμως αποκεφάλισε ο πρώην σύντροφός τους Περόν.
Στο νότο της Μεσογείου άστραφτε ο μύθος του απελευθερωτικού αγώνα των Αλγερινών κατά των Γάλλων, από την Άπω Ανατολή έρχονταν ειδήσεις για τον ηρωισμό των ξυπόλητων Βιετκόνγκ ενάντια στους πάνοπλους Αμερικανούς. Ο Μαντέλα γινόταν παγκόσμιο σύμβολο κατά του απαρτχάιντ, στη Ροδεσία οι αντάρτες του Μουγκάμπε οπλίζονταν και χτυπούσαν αλύπητα τους Άγγλους. Ο Νάσερ έδιωχνε τους ξένους από την Αίγυπτο, ενώ από την Κίνα ο Μάο έστελνε το σύνθημα «Η ελευθερία βρίσκεται στην άκρη του όπλου σου».
Στη Γερμανία οπλίστηκε η ΡΑΦ ( Μπάαντερ Μάινχοφ), στην Ιταλία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, στην Ιαπωνία ο Κόκκινος Στρατός και οι Πολεμιστές του Ήλιου, στην Αμερική οι Μαύροι Πάνθηρες. Μαζί με τους κοινωνικά εξεγερμένους, το αντάρτικο πόλης υιοθέτησαν και εθνικοαπελευθερωτικές κινήσεις: Η ΕΤΑ στην Ισπανία, ο ΙΡΑ στην Ιρλανδία, το FLNC στην Κορσική. Το φωτογενές είδωλο του Τσε στόλισε ως ψυχεδελικό πόστερ τα δωμάτια του δυτικού φοιτητόκοσμου της Δύσης.
Ήταν μια άλλη εποχή. Σαν να φύσαγε ένα διαφορετικό αεράκι που φούσκωνε τα πανιά μιας εξεγερσιακής ψευδαίσθησης. Τα έκανε όλα να φαντάζουν δυνατά. Ώσπου όλα αποδείχτηκαν αδύνατα! Και κατέρρευσαν σε φυλακές και νεκροτομεία.
Και μόνο εδώ, οι πολιτικώς καθυστερημένοι κατά 40-50 χρόνια «επαναστάτες», χωρίς γνώση ιστορίας, προσδίδουν στον Κουφοντίνα φωτοστέφανο που ούτε είχε στον λαό όταν δρούσε, ούτε έχει. Αλλά το πλέον ηλίθιο είναι ότι μετά από τόση καταγεγραμμένη εμπειρία, πιστεύουν ότι αν 0-20-50 πάρουν τα όπλα και αρχίσουν να σκοτώνουν, θα τους ακολουθήσει ο λαός στην… αντιβία τους και θα γίνει επανάσταση! Το πιστεύουν κάποιοι σαν τον κοσμήτορα με την ωριμότητα 13χρονου!
ΥΓ: Για να αποδείξει και ο ΣΥΡΙΖΑ πόσο… ώριμος είναι, 21 βουλευτές του κατέθεσαν ερώτηση στην ελληνική Βουλή, επειδή οι ΗΠΑ απαγόρευσαν να περάσει ο εν λόγω κοσμήτορας από τον εναέριο χώρο τους, σε πτήση για το Καράκας! Για μια πάγια πρακτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ, απαιτούν να τους απαντήσει… η ελληνική κυβέρνηση!
Τους διέφυγε, και διαφεύγει ακόμα σε όσους νεαρούς ακκίζονται θεωρητικά με το αντάρτικο πόλεων («όταν οι αντάρτες μπούνε στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα»), η αρχική διδαχή του θεωρητικού γεννήτορα του αντάρτικου πόλεων, του Βραζιλιάνου Κάρλος Μαριγκέλα: «Η υποστήριξη του λαού είναι σημαντικό εργαλείο για να φέρεις εις πέρας τον σκοπό σου». Και η 17Ν και ο Κουφοντίνας δεν την είχαν.
Τα έχουμε ξαναπεί. Οι πρώτοι αντάρτες πόλεων γεννήθηκαν στις φτωχογειτονιές της Λατινικής Αμερικής, μεγάλωσαν στις ανήλιαγες παράγκες, έπαιξαν στη λάσπη των γκέτο, ανδρώθηκαν μέσα στην πείνα, στην εξαθλίωση, αποκλεισμένοι από τα στοιχειώδη μιας υποφερτής ζωής. Έζησαν τον τρόμο που σκόρπιζαν αιμοσταγείς δικτάτορες (να διαβάσουν όσοι θεωρούν ότι σήμερα έχουμε «χούντα Κούλη». Που αν είχαμε, και μόνο αυτή η αναφορά θα ήταν αρκετή για να μην ξαναδούν το φως του ήλιου).
Πρώτοι διδάξαντες, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 60, οι θρυλικοί Τουπαμάρος, με μεθόδους από το εγχειρίδιο του Μαριγκέλα. Ακολούθησαν στη γειτονική Αργεντινή οι Μοντενέρος, τους οποίους όμως αποκεφάλισε ο πρώην σύντροφός τους Περόν.
Στο νότο της Μεσογείου άστραφτε ο μύθος του απελευθερωτικού αγώνα των Αλγερινών κατά των Γάλλων, από την Άπω Ανατολή έρχονταν ειδήσεις για τον ηρωισμό των ξυπόλητων Βιετκόνγκ ενάντια στους πάνοπλους Αμερικανούς. Ο Μαντέλα γινόταν παγκόσμιο σύμβολο κατά του απαρτχάιντ, στη Ροδεσία οι αντάρτες του Μουγκάμπε οπλίζονταν και χτυπούσαν αλύπητα τους Άγγλους. Ο Νάσερ έδιωχνε τους ξένους από την Αίγυπτο, ενώ από την Κίνα ο Μάο έστελνε το σύνθημα «Η ελευθερία βρίσκεται στην άκρη του όπλου σου».
Στη Γερμανία οπλίστηκε η ΡΑΦ ( Μπάαντερ Μάινχοφ), στην Ιταλία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, στην Ιαπωνία ο Κόκκινος Στρατός και οι Πολεμιστές του Ήλιου, στην Αμερική οι Μαύροι Πάνθηρες. Μαζί με τους κοινωνικά εξεγερμένους, το αντάρτικο πόλης υιοθέτησαν και εθνικοαπελευθερωτικές κινήσεις: Η ΕΤΑ στην Ισπανία, ο ΙΡΑ στην Ιρλανδία, το FLNC στην Κορσική. Το φωτογενές είδωλο του Τσε στόλισε ως ψυχεδελικό πόστερ τα δωμάτια του δυτικού φοιτητόκοσμου της Δύσης.
Ήταν μια άλλη εποχή. Σαν να φύσαγε ένα διαφορετικό αεράκι που φούσκωνε τα πανιά μιας εξεγερσιακής ψευδαίσθησης. Τα έκανε όλα να φαντάζουν δυνατά. Ώσπου όλα αποδείχτηκαν αδύνατα! Και κατέρρευσαν σε φυλακές και νεκροτομεία.
Και μόνο εδώ, οι πολιτικώς καθυστερημένοι κατά 40-50 χρόνια «επαναστάτες», χωρίς γνώση ιστορίας, προσδίδουν στον Κουφοντίνα φωτοστέφανο που ούτε είχε στον λαό όταν δρούσε, ούτε έχει. Αλλά το πλέον ηλίθιο είναι ότι μετά από τόση καταγεγραμμένη εμπειρία, πιστεύουν ότι αν 0-20-50 πάρουν τα όπλα και αρχίσουν να σκοτώνουν, θα τους ακολουθήσει ο λαός στην… αντιβία τους και θα γίνει επανάσταση! Το πιστεύουν κάποιοι σαν τον κοσμήτορα με την ωριμότητα 13χρονου!
ΥΓ: Για να αποδείξει και ο ΣΥΡΙΖΑ πόσο… ώριμος είναι, 21 βουλευτές του κατέθεσαν ερώτηση στην ελληνική Βουλή, επειδή οι ΗΠΑ απαγόρευσαν να περάσει ο εν λόγω κοσμήτορας από τον εναέριο χώρο τους, σε πτήση για το Καράκας! Για μια πάγια πρακτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ, απαιτούν να τους απαντήσει… η ελληνική κυβέρνηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου