Είναι ολοφάνερο πως ο Α. Τσίπρας δεν μπορεί να διαχειρισθεί την κατάσταση.
Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με ορθολογικό τρόπο την επικείμενη ήττα.
Και είναι απολύτως φυσιολογικό για έναν πολιτικό που γνώρισε μέσα σε εφτά χρόνια, έξι νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις. Η οίηση δεν του επέτρεψε να σκεφθεί πως στη ζωή υπάρχουν και οι ήττες.
Και οι μεγάλοι παίκτες στη διαχείριση της ήττας τους φαίνονται...
Όταν βλέπουν κατάματα την πραγματικότητα και θεωρούν την φθορά ως ένα λογικό επακόλουθο μιας, όντως, δύσκολης πορείας.
Οι μεγάλοι παίκτες δεν αποκτούν ποτέ το θεϊκό σύνδρομο. Σέβονται τον αντίπαλο τους. Δεν τον υποεκτιμούν, όπως έκανε ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη.
Βασισμένος στην αντίληψη πως «έχει τον Κούλη στο τσεπάκι του», αναγκάζεται να πιει μέσα σε σαράντα ημέρες τρεις φορές το ποτήρι της ήττας. Η λογική ανάλυση της διαμορφωμένης κατάστασης, του υπαγόρευε την ταυτόχρονη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών με τις ευρωεκλογές.
Η αναπόφευκτη ήττα θα ήταν αναμφίβολα λιγότερο βαριά, και το κυριότερο, χωρίς το στοιχείο μιας ψυχοφθόρας διαδικασίας σαράντα ημερών που θα οδηγήσει, κατά τα φαινόμενα, σε ακόμα χειρότερο αποτέλεσμα.
Από την επομένη των ευρωεκλογών είχε επισημανθεί πως ο πρωθυπουργός προσέρχεται στις εθνικές εκλογές χωρίς αφήγημα και με παθητικό 9,5 μονάδων διαφορά από την Νέα Δημοκρατία.
Τι ελπίζει; Μόνον στο θαύμα. Στην εμφάνιση ενός απρόβλεπτου γεγονότος που θα λειτουργήσει υπέρ του. Που θα αλλάξει την φορά των πραγμάτων η οποία είναι αρνητική γι΄αυτόν και το κόμμα του.
Βέβαια, του διαφεύγει πως υπάρχουν και απρόβλεπτα γεγονότα που μπορεί να αποβούν σε βάρος του. Φαίνεται πως δεν διδάχτηκε από την καταστροφή στο Μάτι.
Από την Κυριακή φάνηκε πως ο πρωθυπουργός προσπαθεί να επενδύσει πολιτικά σε μια εθνική κρίση. Να αναδειχθεί ως ένας εθνικός ηγέτης, που θα συσπειρώσει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών γύρω από το πρόσωπο του.
Όμως το έκανε με τόσο κραυγαλέο τρόπο που έγινε αμέσως αντιληπτό το σκηνικό που πήγε να στήσει. Η αγωνία του και το άγχος του δεν του επιτρέπουν να σκεφτεί με καθαρό μυαλό. Με σπασμωδικές κινήσεις δεν ανατρέπονται καταστάσεις.
Σε αυτήν την δυσάρεστη κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ συντελεί και το γεγονός πως δεν υπάρχουν στελέχη που θα μπορέσουν να σηκώσουν αξιοπρεπώς μέρος του προεκλογικού αγώνα. Ο ίδιος ο Α. Τσίπρας μπήκε μπροστά στις ευρωεκλογές, γύρισε όλη την Ελλάδα και έχασε πανηγυρικά.
Σήμερα, είκοσι ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, είναι «καμμένο» χαρτί. Και το καταλαβαίνει.
Όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία εβδομάδα θα σαρωθεί. Θα έχει την τύχη όλων των κομμάτων που, στο τέλος, καταρρέουν υπό το βάρος του γενικότερου πολιτικού κλίματος. Υπό το βάρος ενός, σχεδόν, καθολικού αιτήματος. «Φύγετε».
Ο Α. Τσίπρας δίνει την αίσθηση πως το έχει πάρει απόφαση και σχεδιάζει την επόμενη μέρα του. Όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την δική του. Είναι πολύ νέος για να παρασυρθεί από ξεπερασμένα σχήματα και «τελειωμένους» συνεργάτες.
Άλλο ζήτημα αν θα τα καταφέρει.
Του Σάκη Μουμτζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου