Η συζήτηση άναψε μετά από την παραίτησή του από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και απογειώθηκε με τη συζήτηση για το βιβλίο και την παρουσίασή του.
Αναφερόμαστε μια επικοινωνιακή θύελλα. Προφανώς, αυτό δείχνει τη δυνατότητά του να επηρεάζει τη δημόσια συζήτηση, ότι δεν περνάει αδιάφορος. Ωστόσο, το πρόβλημα του Α. Τσίπρα δεν είναι να απασχολεί γενικά την κοινή γνώμη, να κερδίζει εντυπώσεις, να πέφτουν τα φώτα πάνω του, χωρίς να υποτιμάται αυτό το γεγονός.
Η ιστορία του marketing είναι γεμάτη από παραδείγματα από καμπάνιες που κυριάρχησαν, απασχόλησαν και τελικά το προϊόν δεν πούλησε, τουλάχιστον όσο αναμενόταν.
Η ιστορία του marketing είναι γεμάτη από παραδείγματα από καμπάνιες που κυριάρχησαν, απασχόλησαν και τελικά το προϊόν δεν πούλησε, τουλάχιστον όσο αναμενόταν.
Επειδή δε μιλάμε για Πολιτική, το ζητούμενο είναι τα πολιτικά αποκρυσταλλώματα, η επίδραση στους πολιτικούς συσχετισμούς. Δημοσκοπικά ευρήματα έχουμε και θα έχουμε, αλλά όλη η κατάσταση θα ξεδιπλωθεί όταν ιδρυθεί το «νέο» κόμμα.
Στο σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα γιατί σ΄ αυτόν τον πρώτο κύκλο στην επανεμφάνιση Τσίπρα, ήδη φάνηκαν δύο βασικά προβλήματα.
Στο σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα γιατί σ΄ αυτόν τον πρώτο κύκλο στην επανεμφάνιση Τσίπρα, ήδη φάνηκαν δύο βασικά προβλήματα.
Το πρώτο είναι η επιλογή του να εμφανιστεί με ένα βιβλίο για το παρελθόν, σε μια περίοδο που οι πολίτες ζητάνε προτάσεις, λύσεις για το σήμερα και το αύριο. Πρόκειται για ένα λάθος, αφού ξαναζωντάνεψε συζητήσεις για την επίμαχη περίοδο της θητείας του και ιδιαίτερα το πρώτο εξάμηνο της επικαλούμενης «υπερήφανη διαπραγμάτευση»...
Αναφερόμαστε για μια περίοδο βαθιά χαραγμένη στη συλλογική μνήμη ως μια περίοδος που η χώρα βρέθηκε στα βράχια, έζησε διχασμό, άκουσε για σκίσιμο Μνημονίων και κατάργηση ΕΝΦΙΑ και εισέπραξε ένα 3ο Μνημόνιο πιο βαρύ από τα άλλα δύο και ενώ φαινόταν η όποια διαπραγμάτευση να μπορούσε να ολοκληρωθεί επί Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου ή έστω τον πρώτο, δεύτερο μήνα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ως μια περίοδος μεθόδευσης ενοχοποίησης πολιτικών αντιπάλων με προστατευμένους ψευδομάρτυρες, ελέγχου των αρμών της εξουσίας και ιδιαίτερα των ΜΜΕ, υπερφορολόγησης της Μεσαίας τάξης, των τραγωδιών στη Μάνδρα και στο Μάτι, συνεργασίας με την ακροδεξιά κ.λ.π.
Αναφερόμαστε για μια περίοδο βαθιά χαραγμένη στη συλλογική μνήμη ως μια περίοδος που η χώρα βρέθηκε στα βράχια, έζησε διχασμό, άκουσε για σκίσιμο Μνημονίων και κατάργηση ΕΝΦΙΑ και εισέπραξε ένα 3ο Μνημόνιο πιο βαρύ από τα άλλα δύο και ενώ φαινόταν η όποια διαπραγμάτευση να μπορούσε να ολοκληρωθεί επί Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου ή έστω τον πρώτο, δεύτερο μήνα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ως μια περίοδος μεθόδευσης ενοχοποίησης πολιτικών αντιπάλων με προστατευμένους ψευδομάρτυρες, ελέγχου των αρμών της εξουσίας και ιδιαίτερα των ΜΜΕ, υπερφορολόγησης της Μεσαίας τάξης, των τραγωδιών στη Μάνδρα και στο Μάτι, συνεργασίας με την ακροδεξιά κ.λ.π.
Ίσως, ο Α. Τσίπρας να το υποτιμάει. Ίσως να σκέφτηκε ότι «ας πω τώρα την εκδοχή μου, ας φάω τώρα το ξύλο όπως είπε και ο ίδιος, ώστε να μπορώ να προχωρήσω στην πορεία ανενόχλητος». Λάθος, μεγάλο λάθος.
Όλα αυτά τα γεγονότα είναι πρόσφατα και οι μνήμες πρόσφατες. Ο Α. Τσίπρας το πλήρωσε με συνεχείς βαριές ήττες. Όποτε συγκρούστηκε εκλογικά με τον Κ. Μητσοτάκη στραπατσαρίστηκε. Αν όλα είχαν πάει τόσο καλά όσο περιγράφει στο βιβλίο και στην ομιλία του δήλωσε υπερήφανος, γιατί έχασε με 9.5% διαφορά στις Ευρωεκλογές του 2019 και 8.5% στις Εθνικές εκλογές του ίδιου έτους; Πώς κατάφερε να χάσει με πάνω από 20% και στις δύο εκλογικές μάχες του 2023, οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 32% στο 17%; Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, πάνω από το 70% των πολιτών βλέπει αρνητικά τον π. Πρωθυπουργό.
Οι εξελίξεις που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια θα τον συνοδεύουν για αρκετά ακόμα χρόνια. Κάθε τι άλλο είναι ψευδαίσθηση. Θα τον συνοδεύουν δε, ακόμα πιο έντονα όσο η αίσθηση είναι ότι στο βιβλίο δεν υπάρχει καμία αυτοκριτική και για κάθε στραβό που παραδέχεται, υπάρχει ένοχος αλλά δεν είναι ο ίδιος αλλά κάποιος βασικός συνεργάτης του.
Όλα αυτά τα γεγονότα είναι πρόσφατα και οι μνήμες πρόσφατες. Ο Α. Τσίπρας το πλήρωσε με συνεχείς βαριές ήττες. Όποτε συγκρούστηκε εκλογικά με τον Κ. Μητσοτάκη στραπατσαρίστηκε. Αν όλα είχαν πάει τόσο καλά όσο περιγράφει στο βιβλίο και στην ομιλία του δήλωσε υπερήφανος, γιατί έχασε με 9.5% διαφορά στις Ευρωεκλογές του 2019 και 8.5% στις Εθνικές εκλογές του ίδιου έτους; Πώς κατάφερε να χάσει με πάνω από 20% και στις δύο εκλογικές μάχες του 2023, οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 32% στο 17%; Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, πάνω από το 70% των πολιτών βλέπει αρνητικά τον π. Πρωθυπουργό.
Οι εξελίξεις που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια θα τον συνοδεύουν για αρκετά ακόμα χρόνια. Κάθε τι άλλο είναι ψευδαίσθηση. Θα τον συνοδεύουν δε, ακόμα πιο έντονα όσο η αίσθηση είναι ότι στο βιβλίο δεν υπάρχει καμία αυτοκριτική και για κάθε στραβό που παραδέχεται, υπάρχει ένοχος αλλά δεν είναι ο ίδιος αλλά κάποιος βασικός συνεργάτης του.
Ο κ. Τσίπρας επανέφερε μια συζήτηση που δεν τον ευνοεί, που ανασύρει μνήμες και σχεδόν αναβιώνει το αντισύριζα μέτωπο.
Και αυτό σε μια στιγμή που η ελληνική κοινωνία διψάει για προτάσεις για τα προβλήματά του, για το σήμερα και το μέλλον.
Και αυτό σε μια στιγμή που η ελληνική κοινωνία διψάει για προτάσεις για τα προβλήματά του, για το σήμερα και το μέλλον.
Συμβάλει δε στη δυνατότητα μίας συσπείρωσης της ΝΔ, γιατί κυρίως της δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσει αντίπαλο, να συγκρίνει εποχές, χειρισμούς, πρόσωπα, Πρωθυπουργούς. Είναι σίγουρο ότι αυτό αποτελεί ένα πρώτο στρατηγικό πρόβλημα για τον Α. Τσίπρα.
Το βιβλίο δεν χαρακτηρίζεται από την αυτοκριτική, αντίθετα χαρακτηρίζεται με την απόδοση βασικών ευθυνών σε συνεργάτες που αυτός είχε επιλέξει.
Το βιβλίο δεν χαρακτηρίζεται από την αυτοκριτική, αντίθετα χαρακτηρίζεται με την απόδοση βασικών ευθυνών σε συνεργάτες που αυτός είχε επιλέξει.
Δεν δίνει δε απαντήσεις ούτε για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αντιπολίτευση πήγε από το 32% του 2019 στο 17% του 2023. Ούτε όμως και στην περίοδό από την παραίτησή του πριν δύο χρόνια μέχρι τώρα, για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έζησε πολλαπλές διασπάσεις ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο 5%, η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στο 1.5% και το Κίνημα Δημοκρατίας κάτω από το 3%, περίοδο για την οποία ακούγονται σοβαρές κριτικές για τον ρόλο που διαδραμάτισε ο ίδιος. Όλα αυτά μαζί με τη συμπεριφορά του εξώστη στο ΠΑΛΛΑΣ και τη σκληρή κριτική σε κόμματα που οι Πρόεδροί τους και οι περισσότεροι Βουλευτές της.
Εδώ αρχίζει το δεύτερο στρατηγικό πρόβλημα για τον Α. Τσίπρα.
Εδώ αρχίζει το δεύτερο στρατηγικό πρόβλημα για τον Α. Τσίπρα.
Λέει ή διαρρέεται ότι οδεύει στην ίδρυση ενός νέου κόμματος με προφανή στόχο να βγει δεύτερο κόμμα στις επόμενες εκλογές.
Καλεί σε ενότητα και αυτοοργάνωση, αλλά με ποιους θα το φτιάξει;
Άλλους τους καταχέριασε στο βιβλίο του και άλλους τους ευτέλισε στο ΠΑΛΛΑΣ, κατακεραυνώνοντάς τους ως περίπου άχρηστους να ασκήσουν αποτελεσματική αντιπολίτευση προς τον Κ. Μητσοτάκη.
Τους έκανε σαφές, ότι δεν μιλάει για συνεργασία ή κάποιας μορφής σύμπλευση, αλλά για υποταγή τους μπροστά στο νέο κόμμα που θέλει να φτιάξει που όλα δείχνουν ότι θα είναι κάτι περισσότερο από ένα αρχηγικό κόμμα.
Ποντάρει ότι θα τους διαλύσει;
Ότι η κοινωνική, εκλογική βάση αυτών των κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) ή τμήμα άλλων (ΠΑΣΟΚ, ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) θα τον ακολουθήσουν γιατί αναζητούν τον Αντιμητσοτάκη;
Ίσως, αλλά αυτός ο τρόπος αναδεικνύει ένα ιδιόμορφο μεσσιανισμό, καισαρισμό που «δύσκολα χωνεύεται».
Μαζί μ' αυτά, ας προσθέσουμε και κάτι το βασικό. Νέο κόμμα σημαίνει νέο αφήγημα, νέο πρόγραμμα και βέβαια και νέα στελέχη. Ο Α. Τσίπρας δεν έχει εμφανίσει κάποιο νέο σκεπτικό, κάποιο νέο αφήγημα. Αν κάποιος έκλεινε τα μάτια και άκουγε την ομιλία στο ΠΑΛΛΑΣ, θα μπορούσε να υποθέσει ότι ακούει μια ομιλία πριν δύο ή και παραπάνω χρόνια. Ταυτόχρονα η συγκέντρωση του ΠΑΛΛΑΣ έμοιαζε περισσότερο σαν reunion πικραμένων από τα πολιτικά χαστούκια που έχουν φάει τα τελευταία χρόνια δυνάμεις του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ, ηττημένων ιδεολογικά και πολιτικά, παρά νέο ξεκίνημα.
Ο κ. Τσίπρας προφανώς θα προχωρήσει την πορεία του και αναμένεται – όπως λέγεται - την Άνοιξη να ανακοινώσει το νέο κόμμα. Εκεί είναι η πρόκληση.
Μαζί μ' αυτά, ας προσθέσουμε και κάτι το βασικό. Νέο κόμμα σημαίνει νέο αφήγημα, νέο πρόγραμμα και βέβαια και νέα στελέχη. Ο Α. Τσίπρας δεν έχει εμφανίσει κάποιο νέο σκεπτικό, κάποιο νέο αφήγημα. Αν κάποιος έκλεινε τα μάτια και άκουγε την ομιλία στο ΠΑΛΛΑΣ, θα μπορούσε να υποθέσει ότι ακούει μια ομιλία πριν δύο ή και παραπάνω χρόνια. Ταυτόχρονα η συγκέντρωση του ΠΑΛΛΑΣ έμοιαζε περισσότερο σαν reunion πικραμένων από τα πολιτικά χαστούκια που έχουν φάει τα τελευταία χρόνια δυνάμεις του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ, ηττημένων ιδεολογικά και πολιτικά, παρά νέο ξεκίνημα.
Ο κ. Τσίπρας προφανώς θα προχωρήσει την πορεία του και αναμένεται – όπως λέγεται - την Άνοιξη να ανακοινώσει το νέο κόμμα. Εκεί είναι η πρόκληση.
Τι έχει μέχρι τώρα ;
Ένα 10% που απαντά ότι σίγουρα θα ψήφιζε ένα νέο κόμμα Τσίπρα που απαντούν ίσως η συνολική δυνητική ψήφος φτάνει το 21%-25%. Για νέα κόμματα καλό είναι να ξεκινάμε την οποιαδήποτε εκτίμηση από αυτούς που απαντούν σίγουρα ΝΑΙ. Έχει δημοφιλία της τάξης του 25%-26%. Το 26% πιστεύει ότι ένα νέο κόμμα Τσίπρα είναι μια ευκαιρία για την Κεντροαριστερά. Δεν είναι μικρά μεγέθη, αλλά είναι ευρήματα που δείχνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες προς διεκδίκηση.
Προωθητικά για την προσπάθεια Τσίπρα λειτουργεί η εμπεδωμένη αντίληψη ότι οι τωρινές ηγεσίες και τα κόμματα της Κεντροαριστεράς συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο, ο μέχρι τώρα απολογισμός αναδεικνύει προβλήματα.
Η σύνθεση του Ινστιτούτου δεν έκανε κάποιο γκελ υπό την έννοια της ευρύτητας. Με το Βιβλίο θα δούμε δημοσκοπικά τον «λογαριασμό», πάντως η εκδήλωση για το βιβλίο έθεσε πολλά ερωτηματικά για το πόσο νέος είναι ο Α. Τσίπρας, για το πόσο θα καταφέρει να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα, για το πόσο μπορεί να παρουσιάσει ένα νέο αφήγημα, για το πόσο μπορεί να ηγηθεί μίας ευρείας κεντροαριστερής παράταξης.
Θα δούμε στην πορεία την τύχη και τις επιδόσεις του εγχειρήματος. Το σκηνικό είναι ρευστό. Τίποτα όμως νέο δεν προκύπτει με μεσσιανισμό, με εγωκεντρικό ηγετισμό. Ο Α. Τσίπρας δεν είναι Πολιτικός προς υποτίμηση, ωστόσο έχει επωμιστεί μεγάλο ρίσκο, έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη και δεν φαίνεται να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος.
Εν ολίγοις η παρουσία του περισσότερο φαίνεται μέχρι στιγμής να φέρνει μια αναδιάταξη στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με διάφορα θύματα και παράπλευρες συνέπειες, παρά να οδηγεί σε ένα πόλο που μπορεί να διεκδικήσει νίκη απέναντι στην Ν.Δ και τον Κ. Μητσοτάκη που σε λίγες μέρες μπαίνοντας το 2026 θα συμπληρώνει δέκα ολόκληρα χρόνια που προπορεύονται στην πρόθεση ψήφου και την καταλληλότητα για Πρωθυπουργός αντίστοιχα.
Ζαχαρίας Ζούπης
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL - Πολιτικός Αναλυτής.
Προωθητικά για την προσπάθεια Τσίπρα λειτουργεί η εμπεδωμένη αντίληψη ότι οι τωρινές ηγεσίες και τα κόμματα της Κεντροαριστεράς συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο, ο μέχρι τώρα απολογισμός αναδεικνύει προβλήματα.
Η σύνθεση του Ινστιτούτου δεν έκανε κάποιο γκελ υπό την έννοια της ευρύτητας. Με το Βιβλίο θα δούμε δημοσκοπικά τον «λογαριασμό», πάντως η εκδήλωση για το βιβλίο έθεσε πολλά ερωτηματικά για το πόσο νέος είναι ο Α. Τσίπρας, για το πόσο θα καταφέρει να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα, για το πόσο μπορεί να παρουσιάσει ένα νέο αφήγημα, για το πόσο μπορεί να ηγηθεί μίας ευρείας κεντροαριστερής παράταξης.
Θα δούμε στην πορεία την τύχη και τις επιδόσεις του εγχειρήματος. Το σκηνικό είναι ρευστό. Τίποτα όμως νέο δεν προκύπτει με μεσσιανισμό, με εγωκεντρικό ηγετισμό. Ο Α. Τσίπρας δεν είναι Πολιτικός προς υποτίμηση, ωστόσο έχει επωμιστεί μεγάλο ρίσκο, έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη και δεν φαίνεται να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος.
Εν ολίγοις η παρουσία του περισσότερο φαίνεται μέχρι στιγμής να φέρνει μια αναδιάταξη στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με διάφορα θύματα και παράπλευρες συνέπειες, παρά να οδηγεί σε ένα πόλο που μπορεί να διεκδικήσει νίκη απέναντι στην Ν.Δ και τον Κ. Μητσοτάκη που σε λίγες μέρες μπαίνοντας το 2026 θα συμπληρώνει δέκα ολόκληρα χρόνια που προπορεύονται στην πρόθεση ψήφου και την καταλληλότητα για Πρωθυπουργός αντίστοιχα.
Ζαχαρίας Ζούπης
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL - Πολιτικός Αναλυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου