Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να ρηγματώνει το μετά – σοβιετικό καθεστώς της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και στη θέση των σταλινικών ιδεοληψιών που κυριάρχησαν για μια τεσσαρακονταετία και απομόνωσαν τη χώρα από τις παγκόσμιες εξελίξεις προκύπτουν σχεδιασμοί και πολιτικές που επαναφέρουν την κοινωνία σε ρυθμούς... ανάπτυξης (οικονομικής και κοινωνικής) αστικής δημοκρατία δυτικού τύπου.
Του Χρήστου Υφαντή
Η κυβέρνηση εμφανίζεται να είναι ο μόνος φορέας που έχει σχέδιο και το υλοποιεί απέναντι σε ένα ΣΥΡΙΖΑ και μια αριστερά που βολοδέρνουν ανάμεσα στις παλαιοκομμουνιστικές ιδεοληψίες και στο αναμάσημα των τσιτάτων του αρχαϊκού μαρξισμού του 19ου αιώνα.
Σε αυτό το εμφανές προγραμματικό μπρα ντε φερ μεταξύ ενός συντηρητικού φιλευθερισμού και ενός αριστερού παλαιοδογματισμού που διακινεί στην κοινωνία τσιτάτα και δοξασίες που μυρίζουν αριστερή μούχλα θα κριθεί το μέλλον της χώρας και η ικανότητα της να διατηρηθεί ενεργή στη λίστα των χωρών που ηγούνται του απαραίτητου μετασχηματισμού.
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα προλαβαίνει ασθμαίνουσα τις εξελίξεις και οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχωράει η κυβέρνηση είναι η «αλφαβήτα» των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, πλην όμως η δυναμική τους είναι εξαιρετικά σημαντική και η ανάγκη να εγκριθούν και να ξεκινήσουν να υλοποιούνται πρόδηλη.
Απέναντι στην πολιτική επιλογή της κυβέρνησης «να τα αλλάξει όλα και γρήγορα» ο ΣΥΡΙΖΑ παραπαίει προγραμματικά, υπολείπεται πολιτικά και απειλείται σοβαρότατα ιδεολογικά, οι πιθανότητες να αποτελέσει σύντομα ένα πολιτικό μαμούθ είναι ιδιαίτερα αυξημένες.
Η πολιτική αντιπαράθεση, που εξελίσσεται σε όλα τα πεδία, μοιάζει παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα, ο Μητσοτάκης έχει όλους τους άσους στα χέρια του, η επιθετική πολιτική του επιβεβαιώνεται πλήρως από την ένδεια (σχεδόν γραφικότητα) των περιβόητων «λαϊκών κινητοποιήσεων» και η θετικότητα των πρωτοβουλιών του διαλύει κάθε αντίσταση ακόμη και από παραδοσιακές συνδικαλιστικές ομάδες και ηγεσίες που αποθεώθηκαν στις περασμένες δεκαετίες..
Κάθε θεσμική κυβερνητική παρέμβαση δείχνει τόσο έτοιμη, τόσο κοινωνικά αποδεκτή, τόσο λειτουργική, εξελίσσεται σε κενό σοβαρής κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης, εμφανίζεται (και είναι) ώριμο αίτημα των καιρών, συσπειρώνει γύρω της την συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία και παράγει ιδεολογία.
Είναι μια πλήρης διαδικασία, μια ολοκληρωμένη πολιτική πρωτοβουλία που δεν χάνει από πουθενά, αντίθετα διαρρηγνύει σημαντικά τις άλλοτε ισχυρές διασυνδέσεις της εγχώριας αριστεράς με τα ειδικά συμφέροντα συγκεκριμένων κοινωνικών νομάδων και στηρίζεται σε μια ισχυρή κοινωνική αποδοχή.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αμέσως μετά την ψήφιση του εργασιακού νομοσχεδίου για τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας ξεκίνησε να αναπτύσσεται ένας προβληματισμός (και με κυβερνητική συμμετοχή) για ένα ανάλογο νομοθέτημα για τον δημόσιο τομέα, η κοινωνία έχει ήδη προεξοφλήσει την κατάθεση του στο προσεχές μέλλον και έχει ήδη αποδεχθεί τις διατάξεις του, σχεδόν πανηγυρίζει.
Στην ουσία στην πολιτική κονίστρα εξελίσσεται ένας γενικευμένος πόλεμος των ιδεών και των πολιτικών ενός ελληνικής εκδοχής φιλελευθερισμού απέναντι σε ένα (ελληνικό επίσης) καθεστώς μετά-σοβιετισμού, στην ουσία απέναντι σε ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα τιμαρίων και τσιφλικιών που κρατάνε ακόμη την ελληνική κοινωνία δέσμια σε αναχρονιστικές, υπερσυντηρητικές ιδεοληψίες, που διακινούν οι πολιτικές εκφράσεις του παλαιοκομμουνισμού.
Η πρόδηλη αγωνία του Τσίπρα «να ακουστεί» από την κοινωνία των πολιτών αυτή, ακριβώς, την αντιπαράθεση ουσιαστικοποιεί, η αδυναμία του να αλλάξει την ατζέντα και να μην καταναλώνεται στην ψυχοφθόρα περιπτωσιοθηρία αυτόν τον πόλεμο επιβεβαιώνει και αυτή την βέβαιη ήττα αποδέχεται.
Από τον Σεπτέμβριο και μετά αυτή η σύγκρουση θα εισέλθει στην τελική ευθεία με όραμα την τελική αναμέτρηση στις επόμενες εκλογές, για τις οποίες κάποιοι παλαιοί και έμπειροι δεν αποκλείουν να εξελιχθούν στο ιστορικότερο Βατερλώ της ελληνικής αριστερής νομενκλατούρας σε ένα αποκλειστικά δικό της γήπεδο, στην απλή αναλογική.
Για τον Μητσοτάκη φαντάζει στόχος ζωής να «καταστρέψει» το εγχώριο αριστερό ιδεολόγημα «μέσα στο ίδιο του το σπίτι», με τη εργαλειοποίηση του ισχυρότερου εκλογικού του όπλου, της απλής αναλογικής.
Τα στοιχήματα ήδη ξεκίνησαν να πέφτουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου