Το είπε ο Τσίπρας στην τελευταία Κοινοβουλευτική του Ομάδα.
Το 2019 είχε πει το «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα», επαναλαμβάνοντας μια παλιά ρήση του Ηλία Ηλιού.
Γενικώς ο Αλέξης το 'χει το χούι να ταράζει. Του αρέσει η ταραχή, γεννήθηκε για την ταραχή, ό,τι κάνει καταλήγει σε ταραχή, βρέχει φωτιά στη στράτα του τέλος πάντων.
Το πρόβλημα του είναι ότι έχει πλέον αλλάξει η ποιότητα της ταραχής που προκαλεί. Κάποτε και μόνο η παρουσία του τάραζε τους... εγχώριους αντιπάλους του που έβλεπαν έναν νεαρό να ορμάει ακάθεκτος στο πολιτικό σκηνικό για να το σαρώσει, την ευρωπαϊκή δεξιά που έβλεπε έναν λαμπερό εκπρόσωπο της αριστεράς να απειλεί τις ισορροπίες της γηραιάς ηπείρου, το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο που στο πρόσωπο του έβλεπε έναν καινούριο Τσε Γκεβάρα, έτοιμο να γίνει αφίσα για τα εφηβικά δωμάτια του 21ου αιώνα.
Πλην παρήλθαν οι πενταετίες και ψέμα το ψέμα, στροφή την στροφή, κωλοτούμπα την κωλοτούμπα, κατάντησε ο Αλέξης να βγει και να καθίσει στο κλαδί μοναχός, σαν τον κότσυφα του Σαββόπουλου (που τον 'λεγαν Σταύρο, αν θυμάστε το παραμυθάκι).
Και από ταραξίας της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων και τρομοκράτης του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου, κατέληξε ο Αλέξης να έχει ως μοναδική φιλοδοξία την ταραχή του Προέδρου της Βουλής Τασούλα, τον οποίον απειλεί να μπουκώνει με ντάνες χαρτιών που περιέχουν ερωτήσεις, επερωτήσεις και προτάσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Δεν είναι κακό που γράφει κι ο Μουμτζής, δείχνει ίσως μια κάποια μετατόπιση του άλλοτε διεθνούς ανατροπέα σε πιο ήπιες και μετριοπαθείς πρακτικές. Ευσεβείς πόθοι αρθρογράφων λέω εγώ. Όπως κατά την ρήση του αείμνηστου Ζαμπέτα, «η γυναίκα ανακαλύπτει τον Θεό όταν πάψει να την θέλει Διάολος», έτσι και ο Αλέξης ανακαλύπτει τον ήπιο κοινοβουλευτισμό όταν η ταραχή που προκαλεί είναι πλέον τόσο γιαλαντζί που δεν αποδίδει στους δρόμους και στις πλατείες.
Δεν θέλω να τον πικράνω, αλλά -φευ- κανέναν πια δεν μπορεί να ταράξει στα σοβαρά ο Αλέξης. Εκτός ίσως από το εκλογικό σώμα που στην ιδέα ότι θα τον ξαναδεί πρωθυπουργό νιώθει τις τρίχες του να ορθώνονται και από μερικούς της εσωκομματικής του αριστερής αντιπολίτευσης που παθαίνουν ταχυπαλμία βλέποντας τον να κάνει παρέα με τον Τζουμάκα και την Μαριλίζα.
Όλοι οι υπόλοιποι παραμένουν ατάραχοι μπροστά και στα λόγια και στις προθέσεις του, καθότι γνωρίζουν πως με αερολογίες και φτηνά ευφυολογήματα δεν ανατρέπονται πολιτικές κυριαρχίες.
Το πρόβλημα του είναι ότι έχει πλέον αλλάξει η ποιότητα της ταραχής που προκαλεί. Κάποτε και μόνο η παρουσία του τάραζε τους... εγχώριους αντιπάλους του που έβλεπαν έναν νεαρό να ορμάει ακάθεκτος στο πολιτικό σκηνικό για να το σαρώσει, την ευρωπαϊκή δεξιά που έβλεπε έναν λαμπερό εκπρόσωπο της αριστεράς να απειλεί τις ισορροπίες της γηραιάς ηπείρου, το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο που στο πρόσωπο του έβλεπε έναν καινούριο Τσε Γκεβάρα, έτοιμο να γίνει αφίσα για τα εφηβικά δωμάτια του 21ου αιώνα.
Πλην παρήλθαν οι πενταετίες και ψέμα το ψέμα, στροφή την στροφή, κωλοτούμπα την κωλοτούμπα, κατάντησε ο Αλέξης να βγει και να καθίσει στο κλαδί μοναχός, σαν τον κότσυφα του Σαββόπουλου (που τον 'λεγαν Σταύρο, αν θυμάστε το παραμυθάκι).
Και από ταραξίας της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων και τρομοκράτης του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου, κατέληξε ο Αλέξης να έχει ως μοναδική φιλοδοξία την ταραχή του Προέδρου της Βουλής Τασούλα, τον οποίον απειλεί να μπουκώνει με ντάνες χαρτιών που περιέχουν ερωτήσεις, επερωτήσεις και προτάσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Δεν είναι κακό που γράφει κι ο Μουμτζής, δείχνει ίσως μια κάποια μετατόπιση του άλλοτε διεθνούς ανατροπέα σε πιο ήπιες και μετριοπαθείς πρακτικές. Ευσεβείς πόθοι αρθρογράφων λέω εγώ. Όπως κατά την ρήση του αείμνηστου Ζαμπέτα, «η γυναίκα ανακαλύπτει τον Θεό όταν πάψει να την θέλει Διάολος», έτσι και ο Αλέξης ανακαλύπτει τον ήπιο κοινοβουλευτισμό όταν η ταραχή που προκαλεί είναι πλέον τόσο γιαλαντζί που δεν αποδίδει στους δρόμους και στις πλατείες.
Δεν θέλω να τον πικράνω, αλλά -φευ- κανέναν πια δεν μπορεί να ταράξει στα σοβαρά ο Αλέξης. Εκτός ίσως από το εκλογικό σώμα που στην ιδέα ότι θα τον ξαναδεί πρωθυπουργό νιώθει τις τρίχες του να ορθώνονται και από μερικούς της εσωκομματικής του αριστερής αντιπολίτευσης που παθαίνουν ταχυπαλμία βλέποντας τον να κάνει παρέα με τον Τζουμάκα και την Μαριλίζα.
Όλοι οι υπόλοιποι παραμένουν ατάραχοι μπροστά και στα λόγια και στις προθέσεις του, καθότι γνωρίζουν πως με αερολογίες και φτηνά ευφυολογήματα δεν ανατρέπονται πολιτικές κυριαρχίες.
Κάτι έχουν να πουν επ' αυτού και οι δημοσκόποι που ανακαλύπτουν τον ταραξία όλο και πιο χαμηλά στις λαϊκές προτιμήσεις.
1 σχόλιο:
Ε μαλακα Δημητρακη,τι ξερεις εσυ απο Ηλιου;Τι ειδες ρε νιανιαρο απο εκεινη την εποχη;Γιατι δεν καθεσαι να πεις καμια βλακεια να γλειψεις το κωλοπαιδο τον Κυριακο;[Ψαλτης].Βαλανε και σενα στο κολπο της δυσφημησης;Δεν το'χεις,εχει αλλα βρωμοσκουληκα που δουλευουν καλα τη προπαγανδα.Κοροιδο σε βρηκανε.
Δημοσίευση σχολίου