Από την πτώση της δικτατορίας και μετά, η έννοια της «Αριστεράς» σταδιακά εξιδανικεύτηκε στον δημόσιο διάλογο, κυρίως με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ που υιοθέτησε ολόκληρο το λεξιλόγιό της, πάτησε πάνω στην καταπίεση και στις κοινωνικές αδικίες δεκαετιών και έστησε ένα παλαβό, αφελές, υποκριτικό και κουτοπόνηρο ιδεολογικό αφήγημα-σαλάτα στο οποίο χωρούσαν και συνυπήρχαν οι αφίσες του Τσε Γκεβάρα με τις Μερσεντές και τα αντιαμερικανικά συνθήματα με την αστακομακαρονάδα και τα πούρα...
Η υποκρισία του ΠΑΣΟΚ ήταν εξίσου οφθαλμοφανής με τη σημερινή –ακόμα πιο συμπυκνωμένη– υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το αποτέλεσμα της αναπαραγωγής του λεξιλογίου ήταν μια εξιδανίκευση της «Αριστεράς» ως αγνού και ηθικού άλλοθι για τον ευρύτερο (ευχαρίστως εγκλωβισμένο στον πελατειακό δικομματισμό) πληθυσμό. Ε, όλα αυτά πάνε. Καταρρέουν…
Μετά το 1974, ό,τι χειρότερο συνέβη στην έννοια της «Αριστεράς» είναι τα δύο τελευταία χρόνια. Ξαφνικά οι Ελληνες, που σχεδόν διδάσκονται το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» στο σχολείο, βλέπουν την Αριστερά να κυβερνά κι αυτά που βλέπουν να συμβαίνουν είναι απίστευτα.
Βλέπουν 16 χρόνια αδήλωτο το κτίριο της Κουμουνδούρου, διορισμούς νέων υπουργών με «αδιευκρίνιστο κόστος», ταξίδια στη Νέα Υόρκη με στελεχάρες να κουβαλούν γεμάτες τσάντες απ’ το Apple store, τους διορισμένους μετακλητούς να φτάνουν σε νούμερα ρεκόρ, μια από τις μεγαλύτερες σε μέγεθος κυβερνήσεις που έχουν υπάρξει στη μεταπολίτευση για να χωρέσουν/βολευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι αλληλέγγυοι, τη μισή οικογένεια του ράπερ γραμματέα της Νεολαίας, τον ξάδερφο Τσίπρα, τον σύντροφο Δούρου, τον αδερφό Δούρου, τον φίλο Σβίγγου, τον Καρανίκα, την αδερφή Καρανίκα και ένα σωρό άλλους διορισμένους σε καίρια ή περιττά πόστα, τις αγκαλιές με τους ακροδεξιούς σε σκηνές, στα υπουργικά συμβούλια, σε βράδια με ποτό χαλαρά στου Μαξίμου, βλέπουν βουλευτές όπως το υπέρλαμπρο άστρο που είν’ η Νίνα Κασιμάτη, πρώην πασοκάρα (πάντα πασοκάρα) σε εκδρομές στην Κούβα για τον Φιντέλ και στο Καστελλόριζο με τον Κασιδιάρη, βλέπουν «γραφείο πρωθυπουργού» στη Θεσσαλονίκη για να βολευτούν ακόμα περισσότερα κομματικά στελέχη, βλέπουν ένα πλιάτσικο πρωτοφανές που μπροστά του ακόμα και το «γαλάζιο πάρτι» που σάρωσε το κράτος από το 2004 μέχρι το 2009 ωχριά, βλέπουν τους συγκυβερνήτες Ζουράρηδες και Κατσίκηδες να λένε ό,τι απερίγραπτο μπορεί να φανταστεί κι ο πιο νοσηρός (ακροδεξιός, υπερπατριώτης) νους χωρίς καμία συνέπεια ή αντίδραση, βλέπουν στελέχη της κυβέρνησης να χαρακτηρίζουν «τυχαίο γεγονός» θάνατο γιαγιάς και παιδιού σε hotspot αρμοδιότητάς τους, βλέπουν 60.000 πρόσφυγες να ξεχειμωνιάζουν φυλακισμένοι σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης –παρ’ όλα τα εκατομμύρια που έχουν εισπραχθεί για την υποστήριξή τους–, βλέπουν τους δημοσιογράφους να εμποδίζονται να τα πλησιάσουν με απειλές για βία, βλέπουν πρωτοφανείς στα χρονικά παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, απόπειρες δημιουργίας ενός νέου μιντιακού κατεστημένου πανομοιότυπα διαπλεκόμενου με το προηγούμενο απλά με άλλους (εργολάβους) αντισυμβαλλόμενους, τα βλέπουν όλα αυτά και λένε: «Α! Ωστε αυτό είναι “Αριστερά”. Μάλιστα».
Πλέον οι περισσότεροι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ σε κεντρικό επίπεδο δεν έχει στόχο καμία ανάπτυξη, καμία έξοδο από την κρίση, καμία υλοποίηση πολιτικής γενικότερα, αλλά μόνο την παραμονή της στην εξουσία για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται, πιθανότατα, θα υπέθετε κανείς, ώστε να προλάβει κάθε μέλος ή φίλος να επωφεληθεί με τον τρόπο του όσο περισσότερο μπορεί. Αυτό έχει τρομακτικές συνέπειες στην οικονομία της χώρας, στις μακροπρόθεσμες προοπτικές της, στην κοινωνική της συνοχή, στην υγεία των θεσμών της, τα βλέπουμε όλα αυτά καθημερινά. Αλλά έχει και μια άλλη συνέπεια, που είτε δεν την έχουν πάρει χαμπάρι είτε δεν τους ενδιαφέρει και πολύ. Με αυτό τον ρυθμό, όταν φτάσουμε στο τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, το brand «Αριστερά» θα έχει χάσει κάθε αξιοπιστία και κύρος που είχε κερδίσει τις τελευταίες δεκαετίες, θα έχει εξευτελιστεί πλήρως.
Θα έχει καταβυθιστεί στα τάρταρα της ανυποληψίας μαζί με τα «Μάρτιν Σκρέλι», «Samsung Galaxy Note 7», «Theranos», «θαλιδομίδη» και «ΠΑΣΟΚ».
Θοδωρής Γεωργακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου