Πόλεμος στη διαπλοκή. Όπως Αττική Οδός!

Υπάρχουν πράγματα για τα οποία πίστευα ότι αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει κάτι, όπως το λαθρεμπόριο καυσίμων, η σύμβαση της Αττικής Οδού, η κάθαρση στο ποδόσφαιρο. 

Δεν πίστεψα ότι θα πάψουμε να είμαστε χώρα φυλάρχων, όπως το Αφγανιστάν, από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά, είχα μία ελπίδα…

Πέρασε ένας χρόνος και κάτι εβδομάδες με την αριστερά στην κυβέρνηση. 

Το πρώτο πράγμα που περίμενα ότι θα συμβεί θα ήταν να πάρει το ελληνικό δημόσιο τον έλεγχο της Αττικής Οδού. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί εκ νέου τη σύμβαση. 

Το είχα γράψει πολλές φορές ότι η σύμβαση εκείνη ήταν η σύμβαση που θα ήθελε να υπογράψει ο οποιοσδήποτε από εμάς με το ελληνικό δημόσιο. Είναι η σύμβαση των ονείρων μας.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι τον έλεγχο του έργου τον έχει η οικογένεια Μπόμπολα. Προσωπικά δεν έχω κάτι με την οικογένεια Μπόμπολα, όπως και με όλες τις άλλες μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας. 

Η αριστερά ήταν εκείνη που πάθαινε αναφυλαξία με ορισμένες (και μόνο ορισμένες) οικογένειες και μία από αυτές ήταν η οικογένεια Μπόμπολα. Πώς γίνεται να υπάρχουν καλοί και κακοί καπιταλιστές είναι ένα θέμα συζήτησης, αλλά ας το λύσουν αυτό οι θεωρητικοί του σοσιαλισμού. Σήμερα φανταζόμαστε ότι αυτή η σχέση μίσους με την οικογένεια Μπόμπολα θα πρέπει να έχει ανατραπεί και πολύ καλά συμβαίνει, αν όντως είναι έτσι. Σε αντίθεση με έναν αριστερό που κρίνει την επιχειρηματικότητα από το όνομα του επιχειρηματία, ένας νεοφιλελεύθερος οφείλει να απαιτεί ίδιους κανόνες για όλους.

Η Αττική Οδός, λοιπόν, δεν έχει ίδιους κανόνες με τους άλλους δρόμους που παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες. 

Η κεντρική ιδέα της εκμετάλλευσης των δρόμων είναι η εξής: 

Ο ιδιώτης βάζει κάποια λεφτά, το Δημόσιο κάποια ακόμη, η Ε.Ε. τα πολλά λεφτά και εν συνεχεία ο ιδιώτης εκμεταλλεύεται το έργο μέχρι να πάρει τα λεφτά του πίσω και με βάση ένα μαθηματικό μοντέλο. 

Στην Αττική Οδό το μοντέλο αυτό είχε μία παραδοχή που δεν είχε άλλο έργο στον Πλανήτη! Ο ιδιώτης θα έπρεπε να πάρει τα χρήματά του όχι απλά και μόνο από τα έσοδα των διοδίων, όπως συμβαίνει με όλους τους άλλους. Η σύμβαση του έδωσε το δικαίωμα (το οποίο δεν έχει δώσει άλλη σύμβαση σε οποιονδήποτε σε άλλο ανάλογο έργο) να υπολογίζει τα έσοδά του αφού αφαιρέσει τα έξοδα. Τα οποία έξοδα καθορίζει επί της ουσίας ο ίδιος! Μπορεί να ακούγεται λογικό το έσοδα μείον έξοδα, αλλά δεν είναι. Αν ήταν, θα ίσχυε για όλους και δεν ισχύει. Με άλλα λόγια και ειδικά στην περίπτωση της Αττικής Οδού, έσοδα μείον έξοδα ίσον σύμβαση για πολλά - πολλά χρόνια.

Τι έκαναν οι ευαισθητούληδες της αριστεράς όσο ήσαν στην αντιπολίτευση; Έπαιρναν τη σύμβαση της Αττικής Οδού και έλεγαν στον κόσμο ότι και οι άλλες συμβάσεις ήταν κάπως έτσι. Ότι οι εργολάβοι έπιναν το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας (για να θυμηθούμε εκείνη την απίθανη ειδική και επική έκδοση του περιοδικού «Αντί»). Κι ας μην είχαν σχέση οι συμβάσεις των άλλων με τη σύμβαση της Αττικής. 

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι με την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ θα υπήρχε μία αποκατάσταση των ισορροπιών. Δεν μιλάμε για κυνήγι μαγισσών, αλλά μια επαναδιαπραγμάτευση και με σκοπό να μοιάζει η σύμβαση της Αττικής Οδού με τις άλλες συμβάσεις. Να υπάρχει μία στοιχειώδης Δικαιοσύνη.

Για το ποδόσφαιρο ας μην συζητήσουμε καλύτερα! 

Αλλά για το λαθρεμπόριο καυσίμων τι έχουν να πουν οι σύντροφοι; 

Τώρα που έχουν πιάσει όλα τα πόστα, έχουν να μας πουν κάτι για το πώς το ελληνικό δημόσιο θα εξοικονομήσει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ως και δισεκατομμύρια για να σταματήσουν να πεινάνε τα παιδιά στα σχολεία και να σκοτώνονται οι άνθρωποι με τα μαγκάλια στα χωριά; 

Ένα χρόνο τώρα δεν έχουμε δει και ακούσει κάτι σχετικά, παρά το γεγονός ότι η αριστερή προπαγάνδα ήθελε τα προηγούμενα χρόνια «σκοτεινά κυκλώματα» να εμποδίζουν τις προηγούμενες κυβερνήσεις να «πατάξουν το λαθρεμπόριο».

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά επειδή οι διαρροές σήμερα μιλάνε για κοσμοϊστορικές αποκαλύψεις σε βάρος της διαπλοκής. Κι ειλικρινά έχω κουραστεί όλα αυτά τα χρόνια να ακούω τα ίδια και τα ίδια και επί της ουσίας να παραμένουμε εντός εκτός και επί των αυτών. 

Θέλετε κύριοι να κάνετε κάτι; Σας λένε Αλέξη Τσίπρα; Σας λένε Κυριάκο Μητσοτάκη; Ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Όχι να ρίξετε αίμα στην αρένα για να ικανοποιηθεί το κοινό, αλλά να κάνετε ουσιαστικά πράγματα για να βελτιώσετε τη ζωή των ανθρώπων. Και να ξεκινήσετε από τα απλά, τα καθημερινά. Διότι όλα αυτά μας κοστίζουν κάθε ημέρα. Ένα ευρώ στα διόδια, χ ευρώ στα καύσιμα που είναι τα ακριβότερα της Ευρώπης, ψ ευρώ από κάτι άλλο.

Η ζωή μας χρειάζεται κανόνες και Δικαιοσύνη. Για να υπάρχει άρτος και όχι μόνο θέαμα.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr