Βαμμένα κόκκινα μυαλά…

Μια ανάρτηση αριστερής εφημερίδας στα κοινωνικά δίκτυα για το παιχνίδι της Εθνικής μπάσκετ με το Ισραήλ δεν είναι απλώς υπερβολική· είναι μνημείο ιδεοληψίας. 

Να χαρακτηρίζεται ένα αθλητικό γεγονός «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» επειδή κάποιοι παίκτες της ισραηλινής ομάδας υπηρέτησαν στις IDF, αποδεικνύει πώς η τυφλή πολιτικοποίηση μετατρέπει τον αθλητισμό σε πεδίο μισαλλοδοξίας και πολιτικού φανατισμού.

Η Αριστερά δεν ενοχλείται από τα εγκλήματα και τις αναγνωρισμένες γενοκτονίες των Τούρκων, ούτε από την κατοχή της Βόρειας Κύπρου που κρατάει μισό αιώνα. Την ενοχλεί μόνο η επιχείρηση εξάλειψης της Χαμάς, την οποία βαφτίζει «γενοκτονία» για λόγους προπαγάνδας, λες και η τρομοκρατική οργάνωση είναι φιλειρηνικό σωματείο...

Ο αθλητισμός ιστορικά υπήρξε πεδίο συμφιλίωσης. Έφερνε κοντά λαούς, άνοιγε γέφυρες ειρηνικής αντιπαράθεσης. Στην Αρχαία Ελλάδα οι πόλεμοι σταματούσαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Στον Ψυχρό Πόλεμο, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ αντάλλασσαν τάπες και καρφώματα στο παρκέ αντί για ρουκέτες και βόμβες. Ο αθλητισμός ήταν πάντα μια πολιτισμένη υποκατάσταση του πολέμου, ένας τρόπος να εκτονωθεί το ένστικτο επιβίωσης που η φύση και η εξέλιξη έδωσαν στον άνθρωπο.

Οι «κόκκινοι homo erectus» όμως επιμένουν στην αντίθετη πορεία: να αποπολιτισμούν τον αθλητισμό, να τον γυρίζουν πίσω σε πεδίο φανατισμού. Στην Ελλάδα, οι ίδιοι αμετανόητοι αριστεριστές θέλουν να μετατρέπουν κάθε γεγονός – από ένα παιχνίδι μέχρι μια συναυλία – σε ευκαιρία καταγγελίας. Η κερκίδα πρέπει να γίνει προέκταση της ΚΝΕ ή του Ρουβίκωνα, και το γήπεδο σκηνικό προπαγάνδας.

Η λογική τους είναι απλή και επικίνδυνη: ό,τι δεν ταιριάζει στο «κόκκινο» κοσμοείδωλο πρέπει να δαιμονοποιείται. 

Έτσι, οι Ισραηλινοί παίκτες δεν είναι αθλητές αλλά «εγκληματίες πολέμου». 

Ο αγώνας δεν είναι μπάσκετ, αλλά «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». 

Ο λόγος τους γεμάτος υπερβολές δεν ενώνει· διχάζει. Δεν χτίζει γέφυρες· τις γκρεμίζει.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το πραγματικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας δεν είναι ένας αγώνας μπάσκετ, αλλά η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, η μετατροπή της λογικής σε εργαλείο μίσους και η δηλητηρίαση της κοινωνίας με ιδεολογικές ψευδαισθήσεις.

Ο Σπανούλης και οι παίκτες του μιλούν με ιδρώτα, προσπάθεια και αξιοπρέπεια. Οι «βαμμένοι κόκκινοι εγκέφαλοι» μιλούν με συνθήματα, κραυγές και καταγγελίες. Και το κοινό ξέρει να κρίνει ποιοι τελικά αξίζουν το χειροκρότημα.

📌 Ο αθλητισμός δεν είναι έγκλημα. Ο φανατισμός, όμως, είναι.

Κώστας Στούπας