Να περιμαζέψουμε τα κομμάτια μας

Διαβάζω τα εξώδικα δικηγόρων που εκπροσωπούν οικείους των θυμάτων των Τεμπών, 

ακούω τις δηλώσεις κάποιων ελάχιστων γονέων,

βλέπω σατιρικές εκπομπές τηλεοπτικών σταθμών και αναρωτιέμαι πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση. 

Μπήκαμε σε μια τροχιά που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε έναν πολιτικό εκτροχιασμό, αν κάποιοι ηγέτες της αντιπολίτευσης δεν αντιληφθούν ότι η διακύβευση δεν είναι η πτώση του Μητσοτάκη, αλλά ο ευτελισμός της δημοκρατίας, ένας ευτελισμός που όσο περνάει ο χρόνος φαίνεται όλο και πιο πολύ ότι δεν προέκυψε, δεν ήταν καρπός αβελτηριών και αστοχιών, αλλά μια καλά οργανωμένη επιχείρηση. 

Το «δεν έχω οξυγόνο» μπήκε στην κοινωνία από ένα ηχητικό του οποίου τη γνησιότητα ουδείς ερεύνησε. Οπως δεν ερευνήθηκαν και πολλά άλλα από αυτή την «περίεργη» ανακίνηση, μετά από δύο χρόνια, της τραγωδίας των Τεμπών...

Επί παραδείγματι, σε ένα σοβαρό κράτος, με σοβαρές υπηρεσίες, θα εντοπίζονταν αμέσως τα λεγόμενα bots τα οποία αναπαρήγαν με αυξανόμενους ρυθμούς στο Διαδίκτυο τα μηνύματα για τα Τέμπη, κάτι που επισήμανε και ο διοικητής της Εθνικής Αρχής Κυβερνοασφάλειας κ. Μιχάλης Μπλέτσας. 

Στα σοβαρά κράτη τις διαπιστώσεις τις ακολουθούν παρεμβάσεις, πολύ δε περισσότερο όταν έχει εντοπιστεί από πού έρχονταν αυτά τα bots. Λογαριασμοί με 200 ακολούθους, μόλις σχολίαζαν την τραγωδία των Τεμπών ή μόλις ανέφεραν συγκεκριμένα ονόματα, μέσα σε ελάχιστο χρόνο μάζευαν πάνω από χίλιες καρδούλες, αποτέλεσμα της λειτουργίας ρομποτοποιημένων συστημάτων.

Στις κρίσιμες στιγυμομές υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή. Με τη δημοκρατική ομαλότητα ή με τους υπονομευτές των δημοκρατικών κατακτήσεων;

Να υπενθυμίσω πως στις ΗΠΑ διεξήχθη ολόκληρη έρευνα που κράτησε πάνω από δύο χρόνια για την ψηφιακή ανάμειξη ρωσικών υπηρεσιών στις προεδρικές εκλογές του 2016, ενώ πολλές ευρωπαϊκές χώρες ανακοίνωσαν πως έγιναν στόχος κυβερνοεπιθέσεων. Αν τελικά υπάρχει πλάνο αποσταθεροποίησης όχι της κυβέρνησης, αλλά της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας και των κατακτήσεών της, τότε τα κόμματα που κινούνται μέσα στο πλαίσιό της θα πρέπει να σημάνουν συναγερμό. Δυστυχώς όμως έχοντας μια μυωπική ματιά των γεγονότων αδυνατούν να δουν τη μεγάλη εικόνα και τι κρύβεται πίσω από την πρωτοφανή χυδαιότητα δικηγόρων, διασκεδαστών και πολλών διαμορφωτών της κοινής γνώμης.

Στις κρίσιμες στιγμές υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή. Με τη δημοκρατική ομαλότητα ή με τους υπονομευτές των δημοκρατικών κατακτήσεων;

Σάκης Μουμτζής