«Και τώρα τι κάνουμε;».
Στον απόηχο της τραγικής εμφάνισης του ΣΥΡΙΖΑ, δια του κ. Τσίπρα, στη Βουλή στη συζήτηση για την κύρωση της αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας, στην Κουμουνδούρου τρέμουν, ήδη, αναλογιζόμενοι πως στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα αναγκαστούν να απαντήσουν και πάλι στο ερώτημα... καθώς αναμένεται να υπογραφεί και να εισαχθεί στη Βουλή προς έγκριση και η νέα πενταετής συμφωνία με τους Αμερικανούς.
Του Χρήστου Υφαντή
«Τα είχαμε χύμα με τους Γάλλους, θα μας έρθουν και τσουβαλάτα με τους Αμερικανούς» σχολίαζε στέλεχος της Κουμουνδούρου από εκείνα τα λίγα που κρατούσαν το κεφάλι τους από την απελπισία βλέποντας και ακούγοντας τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή να αρνείται την έγκριση της συμφωνία με τους Γάλλους με επιχειρήματα από τραγικά έως αστεία, τα δεύτερα ήταν να χειρότερα, τα καταστροφικά.
« Αρνηθήκαμε να ψηφίσουμε θετικά για τη συμφωνία με τους Γάλλους και γέλασε ο κάθε πικραμένος με αυτά που άκουσε, είμαστε εγκλωβισμένοι και για την αντίστοιχη με τους Αμερικανούς, θα πρέπει να βγούμε στο βήμα και να λέμε τις ίδιες αστειότητες, αλλά με μεγαλύτερη ένταση και πάθος» επεσήμανε ο ίδιος, αναλογιζόμενος πως στην αναμενόμενη συζήτηση ( η συμφωνία υπογράφεται στις 14 Οκτωβρίου 2021) η υπόλοιπη αριστερά θα επενδύσει στα πάγια αντιαμερικανικά αντανακλαστικά της και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει, αλλιώς θα κατηγορηθεί για «προδοσία».
Αυτή η εικόνα «του προδότη» της αριστερής πολιτικής κληρονομιάς, αν, κατ’ ελάχιστο, διαφοροποιηθεί από τις πάγιες παλαιοκομμουνιστικές προσεγγίσεις για τις σχέσεις με την πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη, πιέζει τρομακτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο από ότι μπορεί να αντέξει «ο φέρων μηχανισμός της Κουμουνδούρου», όλα τα βασικά στελέχη ετοιμάζονται για μια ακόμη «σφαγή των νηπίων» με αντίπαλο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η εμπειρία από τη συζήτηση της Πέμπτης 07.10.2021 είναι τραγική.
Στην απελπισία του μηχανισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμβάλλει αποφασιστικά και το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, άμεσα συνδεδεμένο με εκείνες τις μοναδικές κορώνες του για την χρησιμότητα των Αμερικανών δυνάμεων και την συμβολή του Προέδρου Τραμπ στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων «παρά τις ιδιαιτερότητες του», αυτές οι δηλώσει δεν έχουν ξεχαστεί, είναι έτοιμες να ανασυρθούν προς κάθε χρήση «κι όποιον πάρει ο χάρος».
«Και να σκεφθεί κανείς πως όταν εκλέχτηκε ο πρόεδρος Μπάϊντεν κοντέψαμε να τον βγάλουμε ότι είναι μέλος στην οργάνωση βάσης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ουάσιγκτον» κατέληγε, αναθυμούμενος εκείνες τις μοναδικές περιγραφές της ΑΥΓΗΣ και της Κουμουνδούρου πως, περίπου «ο Μπάϊντεν έπαιρνε γραμμή από τον Τσίπρα και νίκησε στις εκλογές με βάση τις ιδέες του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ».
Αν, σε όλα τα παραπάνω, προσθέσει κανείς ότι η νέα ελληνο-αμερικανική συμφωνία υπογράφεται για να επιτρέψει «στον Θείο Σαμ» να ελέγξει, μέσω της Αλεξανδρούπολης, όλη την περιοχή της Ουκρανίας, των Ανατολικών Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας, να διευκολυνθεί επιχειρησιακά απέναντι στη Ρωσία του Πούτιν και να παραμείνει, με την αναβαθμισμένη Σούδα και τη νέα ναυτική βάση της Κρήτης, «μέγας νταραβεριτζής σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο», αντιλαμβάνεται πως για τον ΣΥΡΙΖΑ οι μέρες που έρχονται θα είναι κάτι περισσότερο από δύσκολες, θα είναι δραματικές.
Μοναδικό αποκούμπι της αξιωματικής αντιπολίτευσης η πιθανότητα να περιλαμβάνεται στη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας η προοπτική να αποκτήσει η Ελλάδα ένα αριθμό (λέγεται πως θα είναι 20) F35 από «την καβάντζα» εκείνων που είχαν συμφωνηθεί να πουληθούν στην Τουρκία και η πώληση έχει παγώσει για τους γνωστούς λόγους ή και επιπλέον οπλισμό για τον Στρατό Ξηράς.
Η προοπτική δίνει πόντους στα γνωστά αριστερά αφηγήματα «για το βούτυρο και τα κανόνια» και «για την ειρήνη των λαών που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν», λες και ο λαός της Τουρκίας υπαγορεύει την πολιτική του Ερντογάν στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, παραμένει, όπως, ένα αφήγημα που συγκινεί ακόμη μια μερίδα παραδοσιακών της αριστεράς που γεννήθηκαν και θα πεθάνουν κομμουνιστές και ζουν με πρώτιστο καθήκον την υπεράσπιση της «μαμάς Ρωσίας» ανεξάρτητα ποιος την διαφεντεύει και την κυβερνά.
Δεν φτάνει όμως να σε βάλει στην εξίσωση εξουσίας, είναι ικανή μόνο να σε διατηρήσει εν ζωή στην αριστερή αντιπολίτευση, πέραν τούτου ουδέν νεότερο από το κυβερνητικό μέτωπο …
Αυτή έχει, δηλαδή αυτή του έχει απομείνει, με αυτή θα πορευτεί ο Τσίπρας και πάλι με την ελπίδα αυτή τη φορά να έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον Μητσοτάκη κι όχι και το δίδυμο Κουτσούμπα-Βαρουφάκη.
Ε! ρε γλέντια …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου