Τα όσα εξέμεσε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας καταγγέλλοντας την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, αλλά και η πολλοστή ανοίκεια επίθεση εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν ξένισαν όσους γνωρίζουν τον χαρακτήρα του ανδρός.
Είναι μέρος του ρεπερτορίου που χρησιμοποιεί για να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση για τα πιο ασήμαντα γεγονότα, αλλά και να στηλιτεύει... κάθε απόφαση του Πρωθυπουργού, ακόμα και εάν είναι οφθαλμοφανέστατα ευεργετική για την κοινωνία και προφανώς για την χώρα μας.
Είναι μάλιστα, απολύτως, βέβαιον, ότι ο αντιπολιτευτικός του οίστρος μπορεί να ξεπεράσει όλα όσα επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός.
Είναι μάλιστα, απολύτως, βέβαιον, ότι ο αντιπολιτευτικός του οίστρος μπορεί να ξεπεράσει όλα όσα επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός.
Είναι και αρκούντως ικανός να φτάσει σε ακρότατες καταστάσεις, στο σημείο, δηλαδή εκείνο ώστε να καταγγείλει τον Μητσοτάκη, για «μυστική συμφωνία» με τον Μεγαλοδύναμο, εάν προσφέρει στους πολίτες ακόμα και «μάννα εξ’ ουρανού». Όλη αυτή η συμπεριφορά έχει σχέση με το «σύνδρομο του σκορπιού».
Ο οποίος ενώ παρακαλούσε τον βάτραχο, να τον πάρει στην πλάτη του να διαβεί τον ποταμό και συμφώνησε να μην τον πειράξει, στο μέσον της διαδρομής, τον τσίμπησε χύνοντας το δηλητήριό του. Το αποτέλεσμα ήταν να πνιγούν και οι δύο.
Αυτό δηλεί ο μύθος, όμως, πρέπει να υπομνησθεί η εν γένει λογική του Τσίπρα, η οποία στηρίζεται στο δόγμα: «εμείς ή αυτοί, τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Τις οκτώ αυτές λέξεις δεν τις απαρνήθηκε ποτέ, τις χρησιμοποιεί, μάλιστα, συχνά- πυκνά, ακόμα και εάν με την προτροπή αυτή διακυβεύονται και εθνικά συμφέροντα. Όλα αυτά που αναφέρουμε δεν είναι εικασίες, αλλά απτά γεγονότα.
Προκειμένου να αντιπολιτευθεί τον Μητσοτάκη, μιλώντας στη Βουλή, κατήγγειλε την ελληνογαλλική συμφωνία, λέγοντας μάλιστα ότι (θα) την ανατρέψει (όταν) αναλάβει την κυβέρνηση. Μετέφερε επίσης ένα κλίμα, που προκάλεσε ανατριχίλα, καθώς μιλούσε «για φέρετρα που θα γυρίσουν από το Σαχέλ σκεπασμένα με την ελληνική σημαία», ωσάν εκείνη την ώρα να έβλεπε μπροστά του τον «κόμη Δράκουλα».
Οι θέσεις αυτές είναι εκτός τόπου και χρόνου, τις οποίες αποδοκιμάζει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Από την άλλη, όμως τα επιδοκιμάζει πανηγυρικά ο Τουρκικός Τύπος, καθώς απονέμει εύσημα στον Αλέξη. Και βεβαίως, χαμογελούν με ικανοποίηση ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου, ο Ακάρ και τα άλλα καρτάλια της τουρκικής ηγεσίας, γιατί βλέπουν ότι το Αιγαίο γίνεται ένας χώρος χωρίς προστασία για να επιβεβαιωθεί η ρήση «μπάτε σκύλοι αλέστε». Αυτά μπορεί να μην τα αντιλαμβάνεται ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ούτως ή άλλως, όσα είπε στην Βουλή είναι πισώπλατο χτύπημα στην Ελλάδα. Όλη αυτή την ανοίκεια συμπεριφορά πρέπει να την αξιολογήσουν οι Έλληνες, λαμβάνοντας υπόψη και την προ ετών δήλωση, ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», Άφεριμ Αλέξη.
Να σημειώσουμε, μόνον, ότι ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας, σε τρία Ευρωπαϊκά Συμβούλια, έβαλε την υπογραφή του, να δοθεί ακόμα και στρατιωτική βοήθεια στην υποσαχάρια περιοχή του Σαχέλ, η οποία είναι μια λωρίδα γης που διαπερνά δέκα χώρες: Β.Σενεγάλη, Μαυριτανία, Μάλι, Μπουργκίνα Φάσο, Νίγηρας, Τσάντ, Σουδάν, Ν.Σουδάν και Ερυθραία. Στις πολύπαθες αυτές χώρες ζουν 10 εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μύριους κινδύνους, που προέρχονται από την Ισλαμική τρομοκρατία, αλλά και την δεκαετή ξηρασία.
Εάν δεν δοθούν λύσεις σε αυτήν την περιοχή, η Μεσόγειος και οι χώρες πέριξ αυτής, θα βρεθούν μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις από την μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτά τα γνώριζε ο υποκριτής Αλέξης Τσίπρας, όμως για μια ακόμη φορά παρέδωσε τα όπλα μη μπορώντας να ξεπεράσει «το σύνδρομο του σκορπιού».
Αυτό δηλεί ο μύθος, όμως, πρέπει να υπομνησθεί η εν γένει λογική του Τσίπρα, η οποία στηρίζεται στο δόγμα: «εμείς ή αυτοί, τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Τις οκτώ αυτές λέξεις δεν τις απαρνήθηκε ποτέ, τις χρησιμοποιεί, μάλιστα, συχνά- πυκνά, ακόμα και εάν με την προτροπή αυτή διακυβεύονται και εθνικά συμφέροντα. Όλα αυτά που αναφέρουμε δεν είναι εικασίες, αλλά απτά γεγονότα.
Προκειμένου να αντιπολιτευθεί τον Μητσοτάκη, μιλώντας στη Βουλή, κατήγγειλε την ελληνογαλλική συμφωνία, λέγοντας μάλιστα ότι (θα) την ανατρέψει (όταν) αναλάβει την κυβέρνηση. Μετέφερε επίσης ένα κλίμα, που προκάλεσε ανατριχίλα, καθώς μιλούσε «για φέρετρα που θα γυρίσουν από το Σαχέλ σκεπασμένα με την ελληνική σημαία», ωσάν εκείνη την ώρα να έβλεπε μπροστά του τον «κόμη Δράκουλα».
Οι θέσεις αυτές είναι εκτός τόπου και χρόνου, τις οποίες αποδοκιμάζει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Από την άλλη, όμως τα επιδοκιμάζει πανηγυρικά ο Τουρκικός Τύπος, καθώς απονέμει εύσημα στον Αλέξη. Και βεβαίως, χαμογελούν με ικανοποίηση ο Ερντογάν, ο Τσαβούσογλου, ο Ακάρ και τα άλλα καρτάλια της τουρκικής ηγεσίας, γιατί βλέπουν ότι το Αιγαίο γίνεται ένας χώρος χωρίς προστασία για να επιβεβαιωθεί η ρήση «μπάτε σκύλοι αλέστε». Αυτά μπορεί να μην τα αντιλαμβάνεται ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ούτως ή άλλως, όσα είπε στην Βουλή είναι πισώπλατο χτύπημα στην Ελλάδα. Όλη αυτή την ανοίκεια συμπεριφορά πρέπει να την αξιολογήσουν οι Έλληνες, λαμβάνοντας υπόψη και την προ ετών δήλωση, ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», Άφεριμ Αλέξη.
Να σημειώσουμε, μόνον, ότι ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας, σε τρία Ευρωπαϊκά Συμβούλια, έβαλε την υπογραφή του, να δοθεί ακόμα και στρατιωτική βοήθεια στην υποσαχάρια περιοχή του Σαχέλ, η οποία είναι μια λωρίδα γης που διαπερνά δέκα χώρες: Β.Σενεγάλη, Μαυριτανία, Μάλι, Μπουργκίνα Φάσο, Νίγηρας, Τσάντ, Σουδάν, Ν.Σουδάν και Ερυθραία. Στις πολύπαθες αυτές χώρες ζουν 10 εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μύριους κινδύνους, που προέρχονται από την Ισλαμική τρομοκρατία, αλλά και την δεκαετή ξηρασία.
Εάν δεν δοθούν λύσεις σε αυτήν την περιοχή, η Μεσόγειος και οι χώρες πέριξ αυτής, θα βρεθούν μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις από την μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτά τα γνώριζε ο υποκριτής Αλέξης Τσίπρας, όμως για μια ακόμη φορά παρέδωσε τα όπλα μη μπορώντας να ξεπεράσει «το σύνδρομο του σκορπιού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου