Ένα video από το άρθρο μας «Θέσεις και Αντιθέσεις», στο οποίο αναλύσαμε όλες τις δυνατότητες διακανονισμού του δημοσίου χρέους ενός κράτους
Με τελικό ζητούμενο την «εγκατάσταση» μίας Υγιούς Πολιτείας, έχουμε την άποψη ότι θα πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο δυνατόν το πρόβλημα του δημοσίου χρέους – με τον ταυτόχρονο μηδενισμό των ελλειμμάτων, ο οποίος θα ήταν τότε μόνο ρεαλιστικός, εάν περιορίζονταν δραστικά οι τόκοι του χρέους, καθώς επίσης οι υπερβολικές δαπάνες του δημοσίου.
Περαιτέρω, όπως έχουμε επανειλημμένα αναφέρει (άρθρο μας), με δεδομένο το ότι η ανάπτυξη δεν φαίνεται πια εφικτή, υπό τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες (υπερχρέωση της δύσης, κοινωνικές αναταραχές στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, πετρέλαιο, αυξήσεις τιμών κλπ), η λύση του προβλήματος της Ελλάδας δεν είναι άλλη, από την «εκδίωξη» του ΔΝΤ και την αποπληρωμή του συνολικού δημοσίου χρέους της σε 40 ισόποσες ετήσιες δόσεις, με επιτόκιο ίσο με αυτό που δανείζονται οι τράπεζες – με το βασικό της ΕΚΤ (1%).
Στην περίπτωση αυτή, οι ετήσιοι τόκοι για το σύνολο των χρεών μας (περί τα 340 δις €, εκ των οποίων τα 100 δις € ανήκουν σε Έλληνες – τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, αμοιβαία, ιδιώτες), θα ήταν περίπου 3,4 δις € το πρώτο έτος (μειούμενοι στη συνέχεια), ενώ τα χρεολύσια 8,5 δις € το χρόνο – συνολικά 11,9 δις €. Εάν από το έλλειμμα του 2011 (20,857 δις €), αφαιρέσουμε τους τόκους (15,92 δις €) και προσθέσουμε τα «νέα τοκοχρεολύσια» (11,9 δις €), το συνολικό ποσόν που θα απέμενε για χρηματοδότηση θα ήταν 16,837 δις € συν περίπου 2,5 δις € (ταμείο σταθερότητας κλπ) - οπότε γύρω στα 19,34 δις € (το έλλειμμα του 2011 θα διαμορφωνόταν στα 8,34 δις € σαν αποτέλεσμα των χαμηλότερων τόκων, ή στο 3,65% του προϋπολογιζόμενου ΑΕΠ των 228.408 εκ. € για το 2011).
Αυτά τα 19,34 δις € θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν με την έκδοση Εθνικών ομολόγων σε ετήσια βάση (εσωτερικός δανεισμός), έως εκείνο το χρονικό σημείο που θα καλύπτονταν από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού (σωστή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μείωση των περιττών κρατικών δαπανών, φορολόγηση των «εμπορικών» πολυεθνικών επί του τζίρου κλπ) – κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί, εάν βέβαια επανερχόταν η αισιοδοξία στην Ελλάδα, μέσα από την προοπτική για το μέλλον (εξόφληση του χρέους σε 40 έτη, με 1%), καθώς επίσης εάν κέρδιζε η Πολιτεία την εμπιστοσύνη των Πολιτών της.
Όλα όσα αναφέρονται λοιπόν, σε σχέση με την επιμήκυνση των 110 δις €, με την επαναγορά χρέους κλπ, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας - με (επικίνδυνη) εξαίρεση την άμεση διαγραφή 40-50% του χρέους, η οποία όμως θα ήταν καταστροφική για τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς επίσης όλους όσους κατέχουν σήμερα, εντός Ελλάδας, ομόλογα του Δημοσίου.
Ολοκληρώνοντας, το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι το τι θα συμβεί μετά το 2013, αλλά το πώς θα εξασφαλισθεί σήμερα ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός των 22,54 δις € (Πίνακας ΙΙ), ή 1,88 δις € μηνιαία (με αρχή τον Ιανουάριο του 2011), έτσι ώστε να εξοφλούνται οι μηνιαίες υποχρεώσεις του κράτους μας (μισθοί, συντάξεις κλπ) - υποθέτοντας φυσικά ότι, με εντολή του ΔΝΤ προηγούνται οι δανειστές μας (28 δις € χρεολύσια, συν τους τόκους).
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Χρηματοδοτικές ανάγκες κρατικού προϋπολογισμού 2011 σε εκ. €
Έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού | 20.857 |
Χρηματοδότηση φορέων με ειδικά ομόλογα | 420 |
Ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας | 2.000 |
Συμμετοχή σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου τραπεζών κλπ | 51 |
Χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου χρέους | 28.130 |
Πρόβλεψη εξόφλησης βραχυπρόθεσμου χρέους | 18.000 |
Σύνολο χρηματοδοτικών αναγκών | 69.458 |
Χρηματοδότηση από | |
Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου | 420 |
Μηχανισμό Στήριξης* | 46.500 |
Βραχυπρόθεσμο δανεισμό | 22.538 |
Σύνολο δανεισμού | 69.458 |
* Ουσιαστικά είναι 40 δις €, όπως στον Πίνακα Ι. Διαμορφώθηκαν στα 46,5 δις € επειδή λάβαμε καθυστερημένα τη δόση από την ΕΕ, τον Ιανουάριο του 2011.
Πηγή: Προϋπολογισμός 2011, σελίδα 74
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Όπως διαπιστώνουμε από τον Πίνακα ΙΙ, η Ελλάδα θα χρειασθεί τουλάχιστον 22,54 δις € επί πλέον αυτών που θα λάβει (εκτός απροόπτου) από το μηχανισμό στήριξης (με το έλλειμμα να ανέρχεται πλέον στο 10,5% του ΑΕΠ, το ποσόν αυξάνεται ακόμη περισσότερο – με τον κίνδυνο στάσης πληρωμών πολύ μεγαλύτερο, από όσο φανταζόμαστε).
Κατά την άποψη μας λοιπόν, εάν δεν περιορισθούν οι τόκοι και δεν διακανονισθεί το συνολικό δημόσιο χρέος, οι πιθανότητες επίλυσης του προβλήματος σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εάν η κυβέρνηση μας είχε ενεργοποιηθεί σωστά και έγκαιρα, καθώς επίσης εάν δεν είχαμε υποχρεωθεί στην «υφεσιακή» πολιτική του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα είχε μεν δυσκολίες, αλλά δεν θα αντιμετώπιζε αδιέξοδα – πόσο μάλλον την απειλή της χρεοκοπίας.
Αθήνα, 04. Απριλίου 2011
Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου