Ένα χρόνο μετά τις δίδυμες εκλογές της οργής και του φόβου
- Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θέλουν να νιώσουν την ελπίδα, θέλουν να ξανανιώσουν αισιοδοξία, θέλουν να πάμε μπροστά. Αλλά όσο η βελτίωση φαίνεται ν’ αφορά κάποιους δείκτες και όχι τη ζωή μας, τόσο η «αισιοδοξία» αντιμετωπίζεται ως επικοινωνιακή και το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.
- Ενώ, λοιπόν, οι πολίτες αισθάνονται πολύ πιο αισιόδοξοι για την παραμονή στο ευρώ 66%, νιώθουν απαισιόδοξοι 65% για τη δική τους ζωή.
- Οι μισοί περίπου πολίτες θεωρούν ότι ....η κατάσταση στη χώρα είναι χειρότερη. Αντικατοπτρίζεται μ’ αυτό τον τρόπο, η δραματική αύξηση της ανεργίας και των πολλών χιλιάδων οικογενειών που δεν τα βγάζουν πέρα.
- Το 54% μάλιστα εκτιμά ότι η ζωή του θα χειροτερέψει στα επόμενα 2-3 χρόνια.Την ίδια στιγμή το πολιτικό τοπίο γίνεται ακόμα πιο ρευστό, για όλους. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει ανακοπεί. Η πολιτική του δύναμη αντλείται, κυρίως, από την αντίδραση των πολιτών για τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, και λιγότερο εκλαμβάνεται ως πολιτική δύναμη που προσφέρει ρεαλιστική και αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι θεωρούν ότι τα πράγματα θα ήταν χειρότερα με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και το 77% πιστεύει ότι και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταργούσε το Μνημόνιο. Αυτά αποτελούν σοβαρά προβλήματα στρατηγικής για την αξιωματική αντιπολίτευση.
- Στους τρεις κυβερνητικούς εταίρους αναγνωρίζεται η προσπάθεια που έγινε για την παραμονή στην Ευρωζώνη, κρίνεται σωστή η απόφαση σχηματισμού κυβέρνησης και συνεργασίας των κομμάτων τους. Ωστόσο, με την κοινωνία τόσο βαριά κτυπημένη από την κρίση και την πολιτική βάση συνεργασίας των κομμάτων όχι απόλυτα σταθερή, οι προοπτικές των τριών κομμάτων σε καμία περίπτωση δεν είναι διασφαλισμένες. Αυτό αφορά ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.
- 6 στους 10 πολίτες θέλουν μια ισχυρή πολιτική δύναμη μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Προς το παρόν, όμως, όλοι αυτοί εννοούν διαφορετικά πράγματα και διαφορετικά πρόσωπα.
- Όσο πολιτικοί αρχηγοί και πρόσωπα δεν συλλαμβάνουν την ανάγκη της κοινωνίας για συνεργασία, για δίκαιες μεταρρυθμίσεις, που να δίνουν ελπίδα και προοπτική στις δυναμικές γενιές και παραγωγικές ομάδες, τόσο η ρευστότητα σ’ αυτό τον ενδιάμεσο χώρο, θα επηρεάζει με αβεβαιότητα τις εξελίξεις . Κόμματα, κινήσεις, πρόσωπα, ομάδες στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς έχουν αβέβαιο μέλλον, όσο επιτρέπουν με τις ανούσιες διαμάχες, τις προσωπικές διαδρομές τους και με τις παραλείψεις τους, να κρίνονται ως απολογητές του χθες και όχι ως φορείς ιδεών και λύσεων του αύριο.
- Σε αυτό το μοτίβο ο κ. Σαμαράς, ως τώρα, έχει το πλεονέκτημα και το προβάδισμα. Ως πρωθυπουργός σε περίοδο μεγάλης κρίσης και επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας. Τώρα πέτυχε κάτι που στις δημοσκοπήσεις τα τελευταία 13 χρόνια δεν είχε ξανασυμβεί. Το πρώτο κόμμα στις εκλογές, που βρέθηκε γρήγορα δημοσκοπικά στη δεύτερη θέση, να ξαναπεράσει μπροστά. Θα διατηρήσει αυτή τη δύναμη ή θα χαθεί μέσα στα τεράστια προβλήματα και την κόπωση των κοινωνικών θυσιών; Η απάντηση θ’ αργήσει. Γιατί μαζί με το Γολγοθά των πολιτών και την σκληρή προσπάθεια να βγει η Ελλάδα από την κρίση με την κοινωνία όρθια και ζωντανή, οι πολιτικοί θα τρέχουν σ’ ένα σκληρό μαραθώνιο, στον οποίο νικά εκείνος που έχει την καλύτερη στρατηγική και τις μεγαλύτερες αντοχές.
*Ο Τάκης Θεοδωρικάκος είναι πρόεδρος της εταιρείας ερευνών και δημοσκοπήσεων GPO
aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου