Είχαμε γράψει προ καιρού, πως όταν έρθει και η σειρά της Τουρκίας και Γερμανίας να δοκιμάσουν τις συνταγές του συστήματος, δεν θα έχουν την ίδια τύχη των άλλων λαών, αλλά «θα πέσουν με πάταγο».
Αυτό έχει την εξήγησή του. Κατ’ αρχήν όμως να επιχειρηματολογήσουμε, γιατί είμαστε βέβαιοι πως θα πέσουν δύο ισχυρές οικονομίες που παρουσιάζουν σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης....
Επειδή, ελάχιστοι πλέον αμφιβάλλουν, ότι δεν είναι μόνον η Ελλάδα, ούτε μόνον οι μεσογειακές χώρες, ούτε μόνον η Ευρώπη (δες την άλλοτε μοναδική υπερδύναμη, τις Η.Π.Α.), αλλά όλος ο κόσμος, που θα οδηγηθεί προς ύφεση. Όταν το πρωτογράψαμε σ’ αυτήν την στήλη, υπήρξαν πολλοί -ίσως οι περισσότεροι- που αμφέβαλαν. Δυστυχώς, τα πράγματα μας επιβεβαιώνουν. Εκατοντάδες μικρά προτεκτοράτα, αδύναμα, θα υπάρχουν σε λίγες δεκαετίες. Πλήρως εξαρτώμενα από το χρηματοπιστωτικό Σύστημα, που θα αποτελεί, αυτό πλέον, την μόνη υπερδύναμη.
Τόσο η Γερμανία, όσο και η Τουρκία είναι για κάποιο διάστημα χρήσιμες. Η Γερμανία, επειδή αποτελεί έναν από τους βραχίονες του συστήματος, με όρια ευθύνης την Ευρώπη, η δε Τουρκία, λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της, διαθέτει έδαφος που είναι απαραίτητο για τα νυν και αμέσως επόμενα βήματα των μισθοφόρων στην Ασία.
Και οι δύο χώρες, έχουν ένα κοινό στοιχείο. Ότι βασίζουν την ανάπτυξή τους στις εξαγωγές. Όμως, με την συνεχώς επεκτεινόμενη ύφεση, αρχίζει να διαφαίνεται η αδυναμία εξαγωγικών δραστηριοτήτων ιδιαίτερα για την Γερμανία. Για την Τουρκία τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα -και για όσο δεν «ειρηνεύσει» η Μ. Ανατολή- επειδή πουλάει οπλικά συστήματα.
Με τον περιορισμό των εξαγωγών, η Γερμανία δεν μπορεί να πουλήσει στο εσωτερικό της τα προϊόντα (όπλα, αυτοκίνητα, υψηλή τεχνολογία κ.ά.), η δε Τουρκία, που εξάγει ήδη ευρείας κατανάλωσης, έχει παρόμοιο πρόβλημα, λόγω του ότι η αγοραστική ικανότητα των κατοίκων της είναι πάρα πολύ μικρή.
Και έτσι, βρίσκεται και η Γερμανία στα πρόθυρα της ύφεσης, και θυμήθηκε την ανάπτυξη. Έχει προκαλέσει πολλά σχόλια η επιστολή του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς τον συνάδελφό του, υπουργό Οικονομίας κ. Φίλιπ Ρέσλερ, στην οποία ζητεί την ανάληψη κοινής δράσης ώστε οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση να υποστηριχθούν και διμερώς σε θέματα ανάπτυξης μέσω της κρατικής γερμανικής τράπεζας επενδύσεων KfW, όπως απεκάλυψε το περιοδικό "Der Spiegel".
Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ακόμη ότι αυτό που κινητοποίησε την γερμανική κυβέρνηση είναι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. «Εάν δεν δράσουμε τώρα, τότε ο Νότος της Ευρώπης κινδυνεύει να χάσει μία ολόκληρη γενιά», λέγεται από το περιβάλλον Σόιμπλε, υποστηρίζουν οι συντάκτες και προσθέτουν ότι «Μέρκελ και Σόιμπλε εμφανίζονται τώρα διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν σταθερές θέσεις της μέχρι τώρα φιλοσοφίας τους περί διάσωσης».
Δεν "ψυχοπόνεσαν" βέβαια τους νότιους Ευρωπαίους οι Γερμανοί. Τώρα όμως θέλουν εγκατάλειψη της πολιτικής λιτότητας για να πωλούν τα προϊόντα τους. Υπήρξε μάλιστα περίπτωση παλαιότερα, όπου η Σουηδία είχε χαρίσει όλο το χρέος σε αφρικανική χώρα, επειδή με την εξυπηρέτησή του έλειπαν τα χρήματα για να αγοράσει αυτή σουηδικά προϊόντα. Άδειασε την μια τσέπη χαρίζοντας το χρέος, αλλά γέμισε την άλλη από τα προϊόντα τα οποία πούλησε, ενισχύοντας τους Σουηδούς παραγωγούς.
Το ερώτημα βέβαια είναι πως στην Ελλάδα μιλάμε αορίστως για ανάπτυξη, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο αναπτυξιακό πλάνο. Επ’ αυτού όμως, σε άλλο σημείωμα.
Ο Μακεδών
Επειδή, ελάχιστοι πλέον αμφιβάλλουν, ότι δεν είναι μόνον η Ελλάδα, ούτε μόνον οι μεσογειακές χώρες, ούτε μόνον η Ευρώπη (δες την άλλοτε μοναδική υπερδύναμη, τις Η.Π.Α.), αλλά όλος ο κόσμος, που θα οδηγηθεί προς ύφεση. Όταν το πρωτογράψαμε σ’ αυτήν την στήλη, υπήρξαν πολλοί -ίσως οι περισσότεροι- που αμφέβαλαν. Δυστυχώς, τα πράγματα μας επιβεβαιώνουν. Εκατοντάδες μικρά προτεκτοράτα, αδύναμα, θα υπάρχουν σε λίγες δεκαετίες. Πλήρως εξαρτώμενα από το χρηματοπιστωτικό Σύστημα, που θα αποτελεί, αυτό πλέον, την μόνη υπερδύναμη.
Τόσο η Γερμανία, όσο και η Τουρκία είναι για κάποιο διάστημα χρήσιμες. Η Γερμανία, επειδή αποτελεί έναν από τους βραχίονες του συστήματος, με όρια ευθύνης την Ευρώπη, η δε Τουρκία, λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της, διαθέτει έδαφος που είναι απαραίτητο για τα νυν και αμέσως επόμενα βήματα των μισθοφόρων στην Ασία.
Και οι δύο χώρες, έχουν ένα κοινό στοιχείο. Ότι βασίζουν την ανάπτυξή τους στις εξαγωγές. Όμως, με την συνεχώς επεκτεινόμενη ύφεση, αρχίζει να διαφαίνεται η αδυναμία εξαγωγικών δραστηριοτήτων ιδιαίτερα για την Γερμανία. Για την Τουρκία τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα -και για όσο δεν «ειρηνεύσει» η Μ. Ανατολή- επειδή πουλάει οπλικά συστήματα.
Με τον περιορισμό των εξαγωγών, η Γερμανία δεν μπορεί να πουλήσει στο εσωτερικό της τα προϊόντα (όπλα, αυτοκίνητα, υψηλή τεχνολογία κ.ά.), η δε Τουρκία, που εξάγει ήδη ευρείας κατανάλωσης, έχει παρόμοιο πρόβλημα, λόγω του ότι η αγοραστική ικανότητα των κατοίκων της είναι πάρα πολύ μικρή.
Και έτσι, βρίσκεται και η Γερμανία στα πρόθυρα της ύφεσης, και θυμήθηκε την ανάπτυξη. Έχει προκαλέσει πολλά σχόλια η επιστολή του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς τον συνάδελφό του, υπουργό Οικονομίας κ. Φίλιπ Ρέσλερ, στην οποία ζητεί την ανάληψη κοινής δράσης ώστε οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση να υποστηριχθούν και διμερώς σε θέματα ανάπτυξης μέσω της κρατικής γερμανικής τράπεζας επενδύσεων KfW, όπως απεκάλυψε το περιοδικό "Der Spiegel".
Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ακόμη ότι αυτό που κινητοποίησε την γερμανική κυβέρνηση είναι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. «Εάν δεν δράσουμε τώρα, τότε ο Νότος της Ευρώπης κινδυνεύει να χάσει μία ολόκληρη γενιά», λέγεται από το περιβάλλον Σόιμπλε, υποστηρίζουν οι συντάκτες και προσθέτουν ότι «Μέρκελ και Σόιμπλε εμφανίζονται τώρα διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν σταθερές θέσεις της μέχρι τώρα φιλοσοφίας τους περί διάσωσης».
Δεν "ψυχοπόνεσαν" βέβαια τους νότιους Ευρωπαίους οι Γερμανοί. Τώρα όμως θέλουν εγκατάλειψη της πολιτικής λιτότητας για να πωλούν τα προϊόντα τους. Υπήρξε μάλιστα περίπτωση παλαιότερα, όπου η Σουηδία είχε χαρίσει όλο το χρέος σε αφρικανική χώρα, επειδή με την εξυπηρέτησή του έλειπαν τα χρήματα για να αγοράσει αυτή σουηδικά προϊόντα. Άδειασε την μια τσέπη χαρίζοντας το χρέος, αλλά γέμισε την άλλη από τα προϊόντα τα οποία πούλησε, ενισχύοντας τους Σουηδούς παραγωγούς.
Το ερώτημα βέβαια είναι πως στην Ελλάδα μιλάμε αορίστως για ανάπτυξη, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο αναπτυξιακό πλάνο. Επ’ αυτού όμως, σε άλλο σημείωμα.
Ο Μακεδών
Πηγή:Voria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου