Ο κανένας, ο Κυριάκος και οι 4 μικροί νέγροι*...

Μετά από μερικά χρόνια στη δεύτερη θέση, ο «Κανένας» επανέρχεται στην πρωτοκαθεδρία των ελληνικών δημοσκοπήσεων στην ερώτηση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό. 

Η πιθανή επάνοδος του κ. Τσίπρα μειώνει τη διαφορά του τρίτου από το δεύτερο, αλλά η παρουσία του ξανά στην κεντρική πολιτική σκηνή μπορεί να διεγείρει τα αντανακλαστικά του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου και να επανασυσπειρώσει απώλειες του κ. Μητσοτάκη.

Το «τραμπικό» ωστικό κύμα, μετά την επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ, δεν φαίνεται να δημιουργεί ανατροπές ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Ελλάδα. Κανείς από τους εγχώριους διεκδικητές του «τραμπικού χρίσματος» (Βελόπουλος, Λατινοπούλου, Σαμαράς, Καμένος) δεν δείχνει να αποκτά ούριο άνεμο.

Η επιστροφή Τσίπρα με κεντροαριστερό μανδύα μπορεί να συσπειρώσει ό,τι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και λίγους από τη «Νέα Αριστερά» ή το κόμμα Κασσελάκη, δύσκολα όμως θα αγγίξει το ποσοστό με το οποίο έχασε τις τελευταίες εκλογές. 

Το κοινό που κάποτε έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ το 35% της δεκαετίας της χρεοκοπίας περιελάμβανε δύο μεγάλες τάσεις: τη συστημική και την αντισυστημική αριστερά...

Σήμερα, η αντισυστημική αριστερά έχει περισσότερα κοινά με την αντισυστημική δεξιά παρά με τη συστημική αριστερά. Το ίδιο ισχύει και για τον αντίστοιχο «συστημικό» χώρο, που παραμένει προσανατολισμένος στις αξίες των δυτικών δημοκρατιών: εκλογές, ανεξάρτητες αρχές, ατομικά δικαιώματα, ελευθεροτυπία, σεβασμός στην ιδιοκτησία.
 
Οι αντισυστημικές δυνάμεις, αντίθετα, γοητεύονται από την ψευδαίσθηση ισχύος αυταρχικών καθεστώτων – είτε με «κόκκινο» πρόσημο (Κίνα, Βόρεια Κορέα) είτε με «μαύρο» (Ρωσία, ισλαμικές δικτατορίες). Η επάνοδος του κ. Τσίπρα δύσκολα θα ξανακερδίσει αυτές τις δυνάμεις, καθώς τον θεωρούν ότι τις «πούλησε» με τη στροφή του 2015. Πιθανότερο είναι να δεχθεί σφοδρότερες επιθέσεις από Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη και τις μεταλλάξεις των ΑΝΕΛ, παρά από τον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Ανδρουλάκη.

Χωρίς συγκολλητική ουσία, η επιστροφή του μοιάζει συγκυριακή. Από την άλλη, οι μετρήσιμες επιτυχίες της κυβέρνησης σε οικονομία, εθνικά θέματα και παιδεία δύσκολα ανατρέπουν την κόπωση που δημιουργεί η παρατεταμένη θέαση των ίδιων προσώπων στην εξουσία. Στις φυγόκεντρες δυνάμεις συμβάλλουν και τα «παράπονα» όσων δεν αξιοποιήθηκαν κοντά στην «κουτάλα» του κρατικού προϋπολογισμού ή όσων επιχειρηματικών συμφερόντων δεν έλαβαν όσα διεκδικούσαν από το Ταμείο Ανάκαμψης.
 
Η κυβερνητική φορά θα μπορούσε να αναστραφεί μόνο από ένα σοκ διεθνούς οικονομικής κρίσης ή από την εξάπλωση γεωπολιτικών εντάσεων που θα επηρεάσουν εφοδιαστικές αλυσίδες και καθημερινότητα των πολιτών. Και τα δύο σενάρια δεν πρέπει να αποκλείονται στο άμεσο μέλλον.

Υ.Γ.: Οι 10 Μικροί Νέγροι* (αγγλικός τίτλος: And Then There Were None) είναι το πιο πολυδιαβασμένο έργο της Αγκάθα Κρίστι και θεωρείται το αριστούργημά της στην αστυνομική λογοτεχνία.

Υπόθεση:

Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι προσκαλούνται, με διαφορετική αφορμή ο καθένας, σε ένα απομονωμένο νησί (Νησί του Νέγρου). Ο «οικοδεσπότης» τους δεν εμφανίζεται ποτέ.

Την πρώτη βραδιά, μια φωνή μέσω γραμμοφώνου τους κατηγορεί όλους για εγκλήματα που διέπραξαν στο παρελθόν και έμειναν ατιμώρητα.
 
Στο τραπέζι υπάρχει μια παιδική μπαλάντα για «Δέκα μικρούς νέγρους», όπου σε κάθε στροφή ένας πεθαίνει. Σταδιακά, οι φιλοξενούμενοι αρχίζουν να δολοφονούνται ένας-ένας με τρόπο που αντιστοιχεί στους στίχους του τραγουδιού.

Η ατμόσφαιρα γίνεται ασφυκτική: ο δολοφόνος είναι σίγουρα ανάμεσά τους, καθώς στο νησί δεν υπάρχει διαφυγή.

Στο τέλος, όλοι πεθαίνουν, και μόνο σε μια επιστολή-εξομολόγηση αποκαλύπτεται ότι ο δράστης ήταν ο δικαστής Ουόργκρεϊβ, που ήθελε να αποδώσει «ποιητική δικαιοσύνη» σε όσους ξέφυγαν από τον νόμο.

Κώστας Στούπας