Στον Εμφύλιο Πόλεμο κέρδισε ο Εθνικός Στρατός.
Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν τα προβλήματά μας.
Οι ηττημένοι απέκτησαν το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα και ετοιμάστηκαν μεθοδικά για τον επόμενο γύρο. Αυτό, δηλαδή, που ζούμε σήμερα.
Πιστεύω πλέον ότι αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου θα είχαμε παραδοθεί και θα είχαμε εσκεμμένα παραδώσει την χώρα στους κομμουνιστές.
Αν οι Αμερικανοί ήξεραν νωρίτερα πόσο χρήσιμοι θα μπορούσαν να τους είναι οι Έλληνες κομμουνιστές, θα είχαν αφήσει την Ελλάδα να κυλήσει στην άλλη πλευρά του τοίχους και...
το μόνο που θα “απαιτούσαν” θα ήταν μία σχέση ουδετερότητας, όπως συνέβη και με την Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Αν είχαν ανακαλύψει έγκαιρα ότι το μόνο σπορ στο οποίο μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε είναι εκείνο των ιδανικών αυτόχειρων. Αν λοιπόν μας άφηναν οι Αμερικανοί στην μοίρα μας, θα είχαν ίσως νικήσει νωρίτερα τους Ρώσους. Οι Έλληνες είναι ο πιο αποτελεσματικός αντιδραστικός μηχανισμός στον πλανήτη!
Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν τα προβλήματά μας.
Οι ηττημένοι απέκτησαν το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα και ετοιμάστηκαν μεθοδικά για τον επόμενο γύρο. Αυτό, δηλαδή, που ζούμε σήμερα.
Πιστεύω πλέον ότι αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου θα είχαμε παραδοθεί και θα είχαμε εσκεμμένα παραδώσει την χώρα στους κομμουνιστές.
Αν οι Αμερικανοί ήξεραν νωρίτερα πόσο χρήσιμοι θα μπορούσαν να τους είναι οι Έλληνες κομμουνιστές, θα είχαν αφήσει την Ελλάδα να κυλήσει στην άλλη πλευρά του τοίχους και...
το μόνο που θα “απαιτούσαν” θα ήταν μία σχέση ουδετερότητας, όπως συνέβη και με την Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Αν είχαν ανακαλύψει έγκαιρα ότι το μόνο σπορ στο οποίο μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε είναι εκείνο των ιδανικών αυτόχειρων. Αν λοιπόν μας άφηναν οι Αμερικανοί στην μοίρα μας, θα είχαν ίσως νικήσει νωρίτερα τους Ρώσους. Οι Έλληνες είναι ο πιο αποτελεσματικός αντιδραστικός μηχανισμός στον πλανήτη!
Κι εμείς θα ήμασταν σήμερα σε καλύτερη μοίρα, αφού θα είχαμε ξεπεράσει όλα τα συμπλέγματα που μας κατατρέχουν τις τελευταίες δεκαετίες. Θα ήμασταν ένας λαός που θα ήξερε για ποιόν λόγο θα είχε μετακινηθεί στο φιλελεύθερο στρατόπεδο και θα προσπαθούσε τώρα πια που έπεσε το τείχος του Βερολίνου να κερδίσει το χαμένος έδαφος.
Φτάνουν τα τρία χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ για να περάσουμε στην επόμενη εποχή; Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα τρία χρόνια ήταν τραυματικά για όλους. Τόσο για εκείνους που είχαν πιστέψει στην Αριστερά, όσο και για εκείνους που είχαν προσπαθήσει σκληρά τα προηγούμενα χρόνια να επιχειρήσουν στον στίβο της ελεύθερης Οικονομίας. Μπορεί ο Αλέξης να προσδοκά σε μία ακόμη εκλογική νίκη, αλλά αυτό δεν προκύπτει από κάπου.
Δύο είναι τα πιθανά σενάρια. Είτε ο επόμενος πρωθυπουργός, πιθανότατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα καταφέρει την ανάκαμψη της Οικονομίας, είτε η μεθεπόμενη κυβέρνηση (σε αυτή την περίπτωση μια πιθανότατα Οικουμενική κυβέρνηση) θα υπογράψει το μνημόνιο της δραχμής.
Αλήθεια, άξιζε να πληρώσουμε ως έθνος αυτό το υψηλό κόστος για να μάθουμε πόσο κακή επιλογή ήταν ο κομμουνισμός;
Και μάλιστα σε μία περίοδο που όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν εισέλθει σε μία περίοδο ενός νέου οικονομικού αναπτυξιακού κύκλου.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν θα ήταν καλύτερα να είχε χαθεί ο Εμφύλιος. Όπως και αν θα ήταν καλύτερο οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης να είχαν αρνηθεί το καλοκαίρι του 2015 να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο και να αναγκάσουν έτσι τον κ. Τσίπρα να αναλάβει τις ευθύνες του.
Για το δεύτερο δεν είμαστε ακόμη σίγουροι. Για το πρώτο, έχουμε πειστεί ότι θα ήταν καλύτερο να είχαν κερδίσει τότε οι κομμουνιστές. Θα ήμασταν σίγουρα σήμερα σε καλύτερο σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου