Προσωπική εμπειρία. Σήμερα το πρωί.
Τόπος: Σταθμός Λαρίσης. Πιάτσα ταξί.
Αργοπορημένος για τη δουλειά, δεν μπορούσα να περιμένω το λεωφορείο για Χαϊδάρι, οπότε επέλεξα, για κακή μου τύχη, να πάρω ταξί από την πιάτσα και όχι μέσω taxibeat όπως κάνω συνήθως.
Το πρώτο ταξί στη σειρά ήταν ένα παλαιό και παραμελημένο Skoda Octavia, με ξεφτισμένα καθίσματα που μου θύμισε τη μυρωδιά παλιοκαιρισμένου μπαούλου -τσιγαρίλα, μούχλα και υγρασία.
Αν κρίνω από το μοντέλο και το ντουμάνι από το ντίζελ που έκαιγε και διοχετευόταν μεγαλοπρεπώς στον αττικό ουρανό, πρέπει να «είχε γράψει» περισσότερα από 1 εκ. χιλιόμετρα. Το «χρώμα» της μπλούζας του οδηγού και η λίγδα που είχε πάνω της μαρτυρούσαν ότι το σαπούνι ήταν μάλλον άγνωστο προϊόν γι’ αυτόν...
Αναγκάστηκα να πάρω αυτό και όχι το ακριβώς επόμενο, ένα ολοκαίνουριο Prius.
Πάντα το είχα απορία, γιατί ενώ μπορώ να πάρω καφέ και σουβλάκι από όπου θέλω, στην πιάτσα των ταξί πρέπει να συμβιβαστώ μ’ αυτό που είναι πρώτο στη σειρά! Ακόμα κι αν φαίνεται από μακριά ότι είναι άθλιο, άπλυτο, ασυντήρητο και με έναν λιγδιάρη για οδηγό...
Κουράστηκα με τους άπλυτους. Όλη η χώρα έχει κουραστεί με τους άπλυτους...
Δεν είχα ιδιαίτερη διάθεση για κουβέντα πρωί πρωί επειδή, λόγω παλαιότερων κακών εμπειριών μου, γνωρίζω πού συνήθως καταλήγει: Στη χειρότερη μορφή πολιτικής συζήτησης. Παρέμεινα λοιπόν σιωπηλός (όχι και τόσο σύνηθες για εμένα…)
Στον ανισόπεδο κόμβο της Λ. Αθηνών με τη Θηβών οι ταμπέλες _πράγμα το οποίο δεν είχα προσέξει_ είναι γραμμένες μόνο στα αγγλικά. Παρότι δεν είναι σωστό, δεν νομίζω ότι είναι το μείζον πρόβλημα της χώρας.
Προφανώς, για τον οδηγό ήταν, οπότε και ξεκίνησε ο παρακάτω σουρεαλιστικός διάλογος:
Ο.Τ.: Απαράδεκτο οι ταμπέλες να μην είναι γραμμένες στα ελληνικά.
Εγώ: ….
Ο.Τ.: Στην Ελλάδα είμαστε. Ξεκινήσαμε από την εθνική περιουσία και τώρα θα ξεπουλήσουμε και τις ταμπέλες.
Εγώ: … (χωρίς καφέ και με άγχος να φτάσω στη δουλειά, δεν ψηνόμουν για τέτοια αντιπαράθεση. Ήξερα ότι θα μου χαλούσε τη μέρα).
Ο.Τ. (απευθυνόμενος σε εμένα): Δε συμφωνείς;
Εγώ: Κακώς δεν είναι γραμμένες και στα ελληνικά, αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Και σίγουρα δεν είναι «ξεπούλημα».
Ο.Τ.: Μα, τι λες; Στην Ελλάδα είμαστε και θα χρησιμοποιούμε τα αγγλικά; Και... ΝΑΙ! Είναι ξεπούλημα.
Εγώ: Αβλεψία μπορεί. Αδιαφορία... ίσως... Ξεπούλημα σε καμία περίπτωση.
Ο.Τ.: Από εκεί ξεκινάει. Συνηθίζεις και σιγά σιγά τα παραχωρείς όλα.
Εγώ: Είμαι σίγουρος ότι αυτό σκέφτονταν οι κυβερνήσεις: «Να βάλουμε τις ταμπέλες στα αγγλικά, να συνηθίζουν οι ‘Ελληνες λάου λάου, και μετά να τα πουλήσουμε όλα». Μάλλον κάνετε πλάκα, αγαπητέ…
Ο.Τ.: Δηλαδή, ποιο είναι το πρόβλημα της χώρας κατά τη γνώμη σου;
Εγώ: Εμείς οι πολίτες. Εμείς επιλέγουμε ποιος θα μας κυβερνήσει και εμείς έχουμε και την ευθύνη. Τελεία και παύλα.
Ο.Τ.: Και τι να κάναμε δηλαδή;
Εγώ: Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Να μην ψηφίζαμε τον Τσίπρα. Πώς σας φαίνεται;
Ο.Τ.: Οι προηγούμενοι φταίνε. Αυτοί μας έφτασαν ως εδώ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δουλεύω και μένω στην Ελλάδα, αλλά επειδή με τσάντισε αποφάσισα να μιλήσω σαν ‘Ελληνας που έχει μεταναστεύσει.
Εγώ: Δηλαδή, η νοοτροπία του Τσίπρα και του δικού σας, του Λυμπερόπουλου, δε φταίει; Φταίνε όλοι οι άλλοι; Το ξέρεις ότι όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ είναι στο ΣΥΡΙΖΑ; Όπως και όλο το λαϊκίστικο κομμάτι της Ν.Δ.; Αφήστε με... να χαρείτε…
Προφανώς πάτησα ευαίσθητο κουμπί, οπότε... έρχεται η συνέχεια.
Ο.Τ. (με ανεβασμένο τόνο φωνής): Σιγά μην ξαναψηφίσουμε τη Ν.Δ. και τον «Κούλη»!
Εγώ: Εμένα με έδιωξε ο Τσίπρας και το σινάφι του. Και ενώ η έδρα μου είναι στο εξωτερικό, επειδή δουλεύω και εξ αποστάσεως και μένω κάποιους μήνες το χρόνο στην Ελλάδα, με φορολογεί στην Ελλάδα για όλο το εισόδημα που παράγω έξω.
Ο.Τ.: Καλά σου κάνει, έτσι πρέπει.
Εγώ: Μιλάτε σοβαρά; Τα χρήματα που κερδίζω έξω θα μου τα φορολογεί ο Τσίπρας για να ταΐζει τους Καρανίκες και όλο το συρφετό που έχει γύρω του; Επειδή έχω ένα σπίτι και την οικογένειά μου εδώ, έχει το δικαίωμα να μου συμπεριφέρεται με αυτόν τον αισχρό τρόπο;
Ο.Τ.: Τότε να φύγεις και να μην ξαναέρθεις!
Εγώ: Το έχω σκεφθεί, αλλά δεν θα σας κάνω τη χάρη… Δεν θα αφήσω τη χώρα μου να την καταστρέψετε εσείς, το σινάφι σας, και όλοι όσοι τρώνε από τις σάρκες μου!
Κατεβαίνοντας, του ζητάω την απόδειξη. Μου τη δίνει λέγοντας: «Είναι και 1,5€ ακόμα επειδή φύγαμε από το Σταθμό Λαρίσης, αλλά» προσθέτει «ξέχασα να το βάλω στο ταξίμετρο…».
Αδιαφόρησα για το σχόλιο, του έδωσα ΜΟΝΟ το αναγραφόμενο στην απόδειξη ποσό και μάλλον το ύφος μου του έδωσε να καταλάβει ότι δεν έπρεπε να επιμείνει για το 1,5€ «μαύρα»!
Έτσι, για την αλητεία!
Ο διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός. Δεν έχω μαγνητοφωνημένα στοιχεία, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Έχω την απόδειξη με την ακριβή χιλιομετρική απόσταση Στ. Λαρίσης – Παλατάκι Χαϊδαρίου. Είμαι βέβαιος ότι όλοι μας έχουμε εμπλακεί σε αντίστοιχους διαλόγους. Δεν έχει σημασία πού, με ποιον και πότε.
Το εντυπωσιακό είναι η εξέλιξη της συζήτησης. Το εντυπωσιακό είναι η επιθετικότητα. «Καλά σου κάνει, έτσι πρέπει», «Να φύγεις και να μην ξαναέρθεις». Φράσεις διχαστικές, επιθετικές, που δείχνουν πόσο άρρωστη είναι η κοινωνία μας. Πόσο τελικά είναι εμποτισμένη με την αντίληψη «Ή εμείς, ή αυτοί». Πόσο αυτή η κοινωνία μισεί όσους έφυγαν γιατί δεν μπόρεσε -ή δεν είχε τις ικανότητες- να το κάνει και αυτή.
Φανταστείτε να μην ήμουν εγώ, αλλά ένας άλλος Έλληνας, ο οποίος έχει όντως φύγει στο εξωτερικό….
Τι λέτε, θα ξαναερχόταν; Θα ξαναπατούσε το πόδι του σε μία χώρα που δείχνει, κάθε στιγμή και με κάθε τρόπο, ότι δεν τον θέλει;
Φοβάμαι ότι έχουμε μείνει λίγοι πλέον απέναντι σε μία επιθετική πλειοψηφία, η οποία έχει απίστευτες αγκυλώσεις. Απέναντι σε μία πλειοψηφία, η οποία θέλει να εξαφανίσει και να διώξει όλους όσοι είναι καλύτεροι από αυτήν. Δεν έχει σκεφθεί όμως πως, αν φύγουν όλοι πλην αυτής της πλειοψηφίας, όσοι μείνουν θα σφαχτούν μεταξύ τους…
Βέβαια, ίσως και να μην είναι τόσο κακό αυτό. Να φύγουμε όσοι θέλουμε μία άλλη Ελλάδα και να επιστρέψουμε όταν θα έχουν κατασπαράξει ο ένας τον άλλο. Να επιστρέψουμε επιτέλους σε μία χώρα εξαγνισμένη και καθαρή.
Δυστυχώς, η αριστερά δεν ξεπέρασε τον εμφύλιο και θα ήθελε και πάλι να δοκιμάσει τις δυνάμεις της…
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Ας σφαχτούν μεταξύ τους!
Του Ηλία Ψυχογιού*
* Ο Ηλίας Ψυχογιός έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και Τεχνολογίες Διαδικτύου στη Σκωτία. Έχει εργαστεί σε πολυεθνικές εταιρείες του τουρισμού και την πληροφορικής.
Επικοινωνήστε μαζί του στο https://twitter.com/psichogioselias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου