Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Που διαφωνούν Ευρώπη και Η.Π.Α.


Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Λίγες μόνο ημέρες πριν τη σύνοδο του G20, του συμβουλίου των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη -όπου θεωρητικά θα ετίθεντο οι βάσεις για ένα νέο διεθνές πιστωτικό και νομισματικό σύστημα- και είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τίποτα τέτοιο δεν θα συμβεί.
Ηδη οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα, όχι μόνο αποφάσισαν να μην κάνουν τίποτε περισσότερο για την παγκόσμια κρίση, αλλά διέγραψαν από τις ατζέντες τους και την έκτακτη σύνοδο για την απασχόληση.

Σαν απάντηση ωστόσο στην απόφαση αυτή, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν χθες το νέο σχέδιο της Ουάσιγκτον, ύψους ενός τρισ. δολαρίων με στόχο να υποστηριχτεί η επανενσωμάτωση στις διεθνείς πιστωτικές αγορές ίσου μεγέθους «τοξικών» στοιχείων ενεργητικού τραπεζών.
Χωρίς να έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του τεράστιου αυτού εγχειρήματος, η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον θα διαθέσει προς τούτο τουλάχιστον 100 δισ. δολάρια, υπό μορφή επιδοτήσεων των «τοξικών» αυτών στοιχείων, ενώ στους ιδιώτες επενδυτές που θα ενδιαφερθούν να τα αποκτήσουν, θα χορηγηθούν και ευνοϊκά δάνεια από την αμερικανική κεντρική τράπεζα.

Με λίγα λόγια οι ΗΠΑ εκταμιεύουν νέες κρατικές ενισχύσεις για να ξεμπλοκάρουν οι πιστωτικές αγορές της χώρας.
Η σαφώς διαφορετική αντιμετώπιση της κρίσης στις δύο όχθες του Ατλαντικού, έχει όμως πολύ βάθος. Κατά πρώτον η κρίση είναι ξεκάθαρα «made in USA».
Επί πλέον οι πόροι που διατίθενται από Ευρωπαίους και Αμερικανούς κατά της κρίσης, έχουν εντελώς διαφορετική προέλευση.
Ενώ λοιπόν στις ΗΠΑ τα τεράστια ποσά που προσφέρονται κυρίως στις τράπεζες προέρχονται κατ' ουσία από το «τυπογραφείο», εντεύθεν του Ατλαντικού, χρησιμοποιούνται πραγματικά αποθεματικά που διαθέτει κυρίως η Γερμανία.
Προφανώς πρόκειται για τα αποθεματικά του Βερολίνου από τα εμπορικά πλεονάσματα της χώρας που έχουν κερδηθεί με ιδρώτα στις γραμμές παραγωγής της βιομηχανίας. Είναι κατανοητή λοιπόν η αντίδραση της Καγκελαρίου Μέρκελ στις επιπλέον δαπάνες για διάσωση τραπεζών που κινδυνεύουν, οι οποίες μάλιστα είναι κυρίως αμερικανικές και βρετανικές.
Ετσι όμως διασπάται η Ευρω-Αμερικανική συνεργασία και είναι ζήτημα αν θα επιτευχθεί συμφωνία για ουσιαστικές αλλαγές στο διεθνές νομισματικό και πιστωτικό σύστημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: