Και κόμμα Καρυστιανού; «Kύμα» ή τρικυμία;

Το παζλ συμπληρώνεται και σιγά-σιγά σχηματίζεται η μεγάλη εικόνα, καθώς ο χρόνος τρέχει. 

Το 2026 θα είναι μια προεκλογική χρονιά και όλοι όσοι θέλουν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι της εξουσίας παίρνουν θέσεις. Ήδη ο Α. Τσίπρας έδωσε το παρόν.

Χθες είχαμε και την εμφάνιση δύο πολιτικών που ανήκουν στην αποκαλούμενη «λαϊκή Δεξιά» οι οποίοι προανήγγειλαν την κάθοδο στην πολιτική της κυρίας Καρυστιανού. 

Δε γνωρίζω αν αυτό αποτελεί μια ειλημμένη απόφαση της ιδίας ή ευσεβείς πόθους των δύο πολιτικών. Πάντως, αν όντως το έχει πάρει απόφαση, η επιλογή αυτών των συνεργατών μάλλον είναι μια κακή ιδέα. Διότι «νέο» κύμα με παλιά και φθαρμένα υλικά δε γίνεται.

Το να κατέβει στην πολιτική η κυρία Καρυστιανού σημαίνει ότι χάνει το προνόμιο της πονεμένης μητέρας καθώς θα αντιμετωπίζεται πλέον ως ένα πολιτικό πρόσωπο. Θα υφίσταται την κριτική για τα πάντα και μερικές φορές αυτή η κριτική θα είναι ανηλεής, όπως είναι για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. 

Διότι διφορούμενα σχήματα και επαμφοτερίζουσες στάσεις δε συγχωρούνται και δε γίνονται κατανοητές και αποδεκτές στον πολιτικό στίβο... 

Με άλλα λόγια το «και μέσα στην πολιτική και έξω από αυτήν» δεν ισχύει. Ό,τι κάνει θα αντιμετωπίζεται ως μια πολιτική πράξη.

Υποθέτω πως είναι ευφυές άτομο και όλα αυτά -και πολλά άλλα- τα έχει αντιληφθεί πριν πάρει την απόφασή της. Από την άλλη μεριά η αποδοχή που τυγχάνει από ένα ευμέγεθες κομμάτι της κοινωνίας αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο το οποίο αν δεν επενδυθεί πολιτικά, χάνεται, εξαερώνεται. Συνεπώς, η πρόκληση είναι μεγάλη. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει συγκεκριμένο κίνητρο, απλώς όσοι έχουν βρεθεί σε παραπλήσια θέση με αυτήν της κυρίας Καρυστιανού δε θέλουν να τους βασανίζει στο υπόλοιπο της ζωής τους το ερώτημα «τι θα γινόταν αν κατέβαινα στην πολιτική». Δε θέλουν να ζουν με τη σκέψη πως κλώτσησαν μια μοναδική ευκαιρία επιλέγοντας τον καναπέ του σπιτιού τους.

«Μα εδώ και πολύ καιρό δεν έκανε πολιτική η κυρία Καρυστιανού;» θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. «Έκανε πολιτικές δηλώσεις, μέχρι και διάγγελμα έβγαλε», συνεχίζει ο αναγνώστης. Σωστές οι διαπιστώσεις του αναγνώστη αλλά υπάρχει μια ένσταση εδώ. Το κοινό και οι σχολιαστές, αλλά και τα πολιτικά κόμματα παρ΄όλα αυτά, την αντιμετώπιζαν ως μια μητέρα που έχασε το παιδί της. Τώρα, με την κάθοδό της στην πολιτική- αν αληθεύουν τα όσα ισχυρίστηκαν οι δύο λαϊκοί δεξιοί-- επειδή αλλάζουν τα δεδομένα, θα αλλάξει και ο τρόπος αντιμετώπισης της.

Θα μου πείτε πως ένας άνθρωπος που έχασε το παιδί του έχει σκληρύνει πολύ και τα κτυπήματα που θα δεχθεί θα φαίνονται ασήμαντα μπροστά στη μεγάλη απώλεια. Τέλος πάντων, όλα τα υπόλοιπα (θέσεις, πρόσωπα, συνεργασίες) τα σχετικά με αυτό το κόμμα θα ξεδιπλωθούν στην πορεία. Πάντως, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πολλοί αποτυχημένοι θα δουν την κυρία Καρυστιανού σαν το σωσίβιό τους.

Σάκης Μουμτζής