Η Βροχή που Ξέπλυνε τα Άκρα

Τρεις εικόνες, σαν τρία καρφιά σε έναν χάρτη που δείχνει πού βαδίζει η Ελλάδα, χαρακτήρισαν φέτος την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου: 

η παρέλαση των μαθητών στη Θεσσαλονίκη κάτω από μανιασμένη βροχή, 

το βίντεο με παιδιά από πέντε-έξι χώρες του κόσμου να μιλούν άπταιστα ελληνικά και να κλείνουν με το «Μακεδονία Ξακουστή», και 

η θλιβερή επιμονή των τυμβωρύχων των Τεμπών να στήνουν πολιτικό θέατρο μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Και τα τρία, μαζί, στέλνουν ένα μήνυμα: τα δύο άκρα ηττήθηκαν. Και μια αναλαμπή αισιοδοξίας φωτίζει το μέλλον. 

Η βροχή στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν απλώς καιρός. Ήταν τεστ αντοχής. Και τα παιδιά πέρασαν. Δεν «αγόρασαν» το αφήγημα της αριστεράς που βλέπει στις παρελάσεις μιλιταρισμό και φασισμό, ούτε την αντισυστημική πατριδοκαπηλεία της άκρας δεξιάς – θυμηθείτε τις μούντζες στον Καρόλο Παπούλια πριν μια δεκαετία και πλέον. Η πλειοψηφία στα σχολεία είπε «όχι» και στα δύο.

Η ρητορική του αφοπλιστικού πασιφισμού, που συχνά καθοδηγείται από κέντρα που δεν έχουν στο μυαλό τους την εθνική ανεξαρτησία, δεν βρίσκει πια πρόσφορο έδαφος. Παρά τις θορυβώδεις μειοψηφίες. Αυτό είναι κρίσιμο για μικρές χώρες σαν τη δική μας, στα σύνορα πολιτισμών και ηπείρων – και για τις δυτικές δημοκρατίες που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει γεωπολιτική απειλή...

Τα παιδιά από την Ασία, με τα άπταιστα ελληνικά και τον ενθουσιασμό τους για το έπος του ’40, δείχνουν ότι η ενσωμάτωση είναι εφικτή. Παρά το αδύναμο πρόγραμμα, τις ελλείψεις, την αμηχανία. Σε μια δημοκρατία, δεν μετράει το χρώμα ή η καταγωγή. Μετράει αν αποδέχεσαι τις αξίες, αν τις πιστεύεις, αν είσαι έτοιμος να τις υπερασπιστείς.

Αντίθετα, η εικόνα μαθητριών με ισλαμικές μαντίλες στην παρέλαση είναι μια κηλίδα. Όχι γιατί είναι «ξένες». Αλλά γιατί προσβάλλει την ισότιμη γυναικεία υπόσταση – το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, του ακάλυπτου προσώπου, της ταυτότητας. Ευτυχώς, ήταν ελάχιστες. Δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο.

 

Και τέλος, η εθνική εστίαση στην επέτειο του ΟΧΙ έστρεψε αλλού το βλέμμα. Από το θέατρο των Τεμπών. Από την πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας.

 

Η κοινωνία δείχνει ότι έχει ακόμα υγιείς δυνάμεις. Αντιστέκεται στη διάβρωση του δικαιωματισμού και του επιδοματισμού. Στον λαϊκισμό που πουλάει θυμό για ψήφους.

 

Η βροχή ξέπλυνε τα άκρα. Και άφησε να φανεί αυτό που μένει: μια Ελλάδα που ακόμα ξέρει να λέει «όχι».

Κώστας Στούπας