"Τίποτα, τίποτα, δεν μας σταματά". 
Αυτή η φράση του Φίλιππου Συρίγου, εκείνο το καλοκαίρι του 1987, αντηχούσε μέσα σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Μια χώρα ολόκληρη μπροστά στις μικρές οθόνες της τηλεόρασης, περίμενε το όνειρο.
Κρεμόταν από τα χέρια του "τίμιου γίγαντα" Αργύρη Καμπούρη. Και από την φωνή του Φίλιππου Συρίγου. 101-102. Και 101-103.
Και μετά ... Γιοβάισα. Το τρίποντο που δεν μπήκε ποτέ. Ένας ολόκληρος λαός, ακούει την φωνή του θρυλικού πλέον Φίλιππου Συρίγου, ...
να τον στέλνει στα ουράνια. Και τα παιδιά της επίσημης αγαπημένης ένα κουβάρι. Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης. 
Ο Συρίγος, μπορεί να έφυγε, αλλά η φωνή του θα είναι πάντα χαραγμένη στο μυαλό όλων, αφού ελάχιστοι δημοσιογράφοι είχαν την τύχη να ταυτιστούν με την ιστορία. Και αυτός το πέτυχε με την φωνή του εκείνο το βράδυ, που αντηχεί ακόμα στα αυτιά μας...