Με τη συμπλήρωση 90 χρόνων από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, δεν μπορεί κανείς να μην σκεφτεί την επιρροή, το δέος αλλά και τη σαγήνη, που η αχανής αυτή χώρα, προκαλεί, στη ζωή καθενός, πολύ περισσότερο όσων διαδραματίζουν ρόλο στην πολιτική ζωή και που οι επιλογές τους θα μπορούσαν να ερμηνευθούν με βάση τα αποφθέγματα και τις ρήσεις που αποδίδονται στον αρχαίο αυτό πολιτισμό.
Πρώτος μεταξύ αυτών ο Πρωθυπουργός....
Ο Γιώργος Παπανδρέου λοιπόν εξελέγη, με το σύνθημα-υπόσχεση, πως ‘λεφτά υπάρχουν’.
Όταν βέβαια μετά τις εκλογές αναζητήθηκαν τα λεφτά αυτά από φορείς και κοινωνικές ομάδες, η ώρα δηλαδή του ‘λογαριασμού’, προτίμησε απλά ‘να κάνει τον Κινέζο’.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εμπνεύστηκε και επιδίωξε-ειλικρινά κατά πως φαίνεται και ανεξάρτητα από την παταγώδη αποτυχία του θεσμού- να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό με τη διαδικασία του ‘open gov’, της λεγόμενης ανοικτής διακυβέρνησης.
Μοιάζει να ακολούθησε την προτροπή-ρήση του Μεγάλου Τιμονιέρη Μάο, για να ‘αφήσει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν’.
Ο Γιώργος Παπανδρέου επικαλούμενος -την αρνητική κατά πως είπε δημοσιότητα που είχε πάρει η διαβούλευση για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας – παρέπεμψε το θέμα σε επόμενο χρονικό διάστημα. Βέβαιος για την κινέζικη αρχή πως ‘ο δρόμος του αύριο, οδηγεί στη λεωφόρο του ποτέ’.
Ο Γιώργος Παπανδρέου αναγόρευσε σε νούμερο δύο της κυβέρνησής του και εκ των πραγμάτων στενότατο συνεργάτη του τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Είναι η αρχή που πρώτος ο Κινέζος στρατηγός Σουν-Τζου, πρωτοπόρος στον ‘πόλεμο’ των πληροφοριών, χιλιάδες χρόνια πριν είχε καθιερώσει : ‘Τους φίλους σου τους έχεις κοντά σου. Τους εχθρούς σου ακόμη κοντύτερα. Για να τους ελέγχεις’.
Μήπως τελικά ο Γιώργος δεν είναι Κινεζόπληκτος αλλά κατά πως λέει και το άσμα, ‘πονηρός’;
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου