Οι περισσότεροι από εμάς θα θυμούνται ίσως την περίφημη απάντηση «I made them an offer they can’t refuse» του Κώστα Καραμανλή, το 2005, παραμονές της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, έπειτα από ερώτηση δημοσιογράφων για το ποιόν προτίθεται να προτείνει.
Ορισμένοι φωστήρες της ελληνικής δημοσιογραφίας, που τα σύνορα της γνώσης τους φτάνουν μέχρι την Μύκονο και τον Παρνασσό, δεν κατάλαβαν τι εννοούσε και μπερδεμένοι είπαν τότε στα μέσα που εργάζονταν ότι τους έδωσε μία «ασαφή απάντηση στα αγγλικά».
Όπως οι αναγνώστες του antinews θα γνωρίζουν ασφαλώς, την φράση αυτή την είπε ο Vito Corleone – Μάρλον Μπράντο στο πρώτο μέρος της τριλογίας του Coppola «Ο Νονός». «Θα τους κάνω μια πρόταση που δεν θα μπορούν να την αρνηθούν»
Το θέμα είναι ότι ούτε ο Καραμανλής κατανόησε το νόημα της φράσης.
Αφού ο Vito είπε την περίφημη φράση, έστειλε αμέσως τον θετό γιο και consiglieri του Tom Hagen στο Hollywood, για να λύσει τις διαφορές που είχε ένας βαφτισιμιός του τραγουδιστής (παραλληλισμός με τον Φρανκ Σινάτρα) με έναν ισχυρό παραγωγό ταινιών. Στέλνοντας τον μετριοπαθή και διπλωμάτη Hagen επεδίωκε να πείσει τον παραγωγό με τα λόγια και τον φόβο του ονόματός του.
Έπεσε όμως σε αγύριστο κεφάλι και ακολούθησε η … συνέχεια της διπλωματίας με άλλα μέσα. Ο Νονός έστειλε τον προσωπικό εκτελεστή του, ο οποίος τρομοκράτησε τον παραγωγό, κόβοντας το κεφάλι του αγαπημένου αλόγου του και βάζοντας το επάνω στο κρεβάτι του. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο βαφτισιμιός του Νονού έγινε αστέρας του Hollywood.
Ως πρωθυπουργός, ο Καραμανλής ενήργησε κυρίως ως Hagen και όχι ως Vito. Αντί να λειτουργήσει με πυγμή προτίμησε να λειτουργήσει με μετριοπάθεια και συναίνεση για να μην δημιουργηθούν τριβές στο κόμμα του και την κοινωνία. Τα αποτελέσματα τα είδαμε όλοι. Μόνο που δεν γκρέμισαν τον τόπο για να τον αποσταθεροποιήσουν, ενώ οι γαλάζιοι βαρόνοι δεν ασχολούνταν με τα υπουργεία τους για να παράγουν κυβερνητικό έργο, αλλά με το πώς θα τον υπονομεύσουν.
Ας προχωρήσουμε όμως ένα βήμα παραπέρα και ας συγκρίνουμε την γενικότερη τακτική Καραμανλή με την τακτική των παιδιών του Vito.
Όταν αντίπαλες φαμίλιες έκαναν δολοφονική απόπειρα εναντίον του Vito και τον έβγαλαν από το παιχνίδι, τα τρία παιδιά του προσπαθούσαν να βρουν με ποιο τρόπο θα παίρνανε εκδίκηση και θα ξαναγινόντουσαν οι αρχηγοί του παιχνιδιού. Ο Tom που ήταν υιοθετημένος από τον Vito και δικηγόρος της οικογένειας, πρότεινε μία μετριοπαθή και ασφαλή τακτική γιατί πίστευε ότι οι Corleone δεν είχαν τη δύναμη να αντεπιτεθούν. Ο Sonny, που ήταν ο ριψοκίνδυνος της οικογένειας, δεν είχε ξεκάθαρη σκέψη και έκλεινε προς τον πόλεμο. Η καλύτερη τακτική δόθηκε από τον μικρότερο γιο και επόμενο αρχηγό της οικογένειας, τον Μάικλ (Αλ Πατσίνο).
Ο Μάικλ γνώριζε ότι δεν είχαν τη δύναμη να ανοίξουν πόλεμο με τις άλλες οικογένειες. Οπότε θεώρησε ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να «φάνε» πρώτα τον Solocco (ο έμπορος ναρκωτικών) και τον διεφθαρμένο αστυνομικό, που ήταν οι υπεύθυνοι για την απόπειρα δολοφονίας του πατέρα τους. Με αυτό τον τρόπο έστειλε μήνυμα στις άλλες οικογένειες, αλλά πήρε και εκδίκηση για την επίθεση κατά του πατέρα τους. Συνδυάζοντας δηλαδή τη διπλωματία με την πυγμή κατάφερε να κερδίσει προσωρινά τη μάχη με τις άλλες οικογένειες χωρίς να κάνει πόλεμο.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την παραπάνω υπόθεση του «Νονού», με την υπόθεση του βασικού μετόχου. Αντί ο Καραμανλής να διαλέξει μία λύση τύπου Μάικλ, διάλεξε μία λύση τύπου Tom. Αντί, δηλαδή, να «καθαρίσει» με τον Μπόμπολα για να στείλει μήνυμα στις άλλες διαπλεκόμενες φαμίλιες , ενήργησε με μετριοπάθεια και σύνεση όπως πρότεινε ο Tom (Ρουσόπουλος;). Το αποτέλεσμα ήταν να τον «τσακίσει» στην συνέχεια όλη η διαπλοκή. Επειδή το μόνο που κατάφερε να δημιουργήσει με την τακτική αυτή, ήταν η εντύπωση ότι είναι αδύναμος. Και όπως λένε και οι μαφιόζοι, όταν τραβάς το όπλο το χρησιμοποιείς, διαφορετικά…
Το πρόβλημα διογκώθηκε, γιατί ο Καραμανλής δεν διδάχθηκε από την ήττα που υπέστη και συνέχισε πάνω στο ίδιο μοτίβο. Για να το θέσω καλύτερα, συνέχισε να έχει τον ίδιο consiglieri, ο οποίος λειτουργούσε ακριβώς όπως και ο Tom.
Τι έκανε όμως ο Μάικλ στο δεύτερο μέρος του «Νονού», όταν είδε ότι οι συμβουλές που του έδινε ο Tom δεν τον βοηθούσαν στον πόλεμο που είχε με τις άλλες οικογένειες; Τον έστειλε σπίτι του, φυσικά, για να προσέχει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Στη συνέχεια, αφού κατάφερε να τους παραπλανήσει όλους, όσον αφορά τις προθέσεις του, τους «έφαγε» και έγινε ο Capo di Capi της αμερικανικής μαφίας.
Ο Καραμανλής όχι μόνο δεν έστειλε σπίτι του τον δικό του consiglieri, αλλά συνέχισε να το στηρίζει μέχρι τέλους, ακόμα και όταν θεωρήθηκε από τα Μ.Μ.Ε., ως ο ιθύνων νους του σκανδάλου της μονής Βατοπεδίου. Στόχος τους βέβαια δεν ήταν η δημόσια ηθική και διαφάνεια, αλλά η αποδόμηση του Καραμανλή. Αλλά ακόμα και αφού τον «έφαγε», συνέχισε να λειτουργεί σαν Tom.
Η μεγάλη ευκαιρία να γίνει Μάικλ του δόθηκε όταν έχασε τις εκλογές. Τότε που είχε την ευκαιρία να πάει στο κόμμα του, να συγκαλέσει συνέδριο και να ξεκαθαρίσει εκεί τους λογαριασμούς του με τον Σουφλιά, τη Ντόρα και τους άλλους. Δεν το έκανε ούτε όταν οι απαράδεκτοι χειρισμοί της υπόθεσης Ζήμενς και τα χαμένα telex του υπουργείου Εξωτερικών αποκάλυπταν σε όλο το μεγαλείο την δύναμη και την υπονομευτική τακτική της αντίπαλης Αγίας Φαμίλιας.
Κλότσησε κι εκείνη την ευκαιρία και αντί να γίνει Μάικλ προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Όμως μόνο ο Sonny θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο ριψοκίνδυνα.
Πάνος
(η ιδέα γι αυτό το πόνημα μου ήρθε διαβάζοντας «Το δόγμα του Νονού» και ο Ομπάμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου