 |
| “μέσο-μήνυμα” |
Στην Ελλάδα της διαρκούς κρίσης, όπως επιβεβαιώθηκε από την προσέλευση περίπου 400.000 πολιτών στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, η κοινωνική βάση της Κεντροδεξιάς παραμένει μια από τις πιο συνεπείς συνισταμένες.
Έστω και με την προσθήκη “περαστικών”, δηλαδή ψηφοφόρων άλλων κομμάτων, που για τους δικούς τους λόγους θέλησαν να συμμετάσχουν και να επηρεάσουν την εκλογή αρχηγού σε μια πολιτική παράταξη την οποία… δεν θα ψηφίσουν στις επόμενες εθνικές εκλογές. Τα υπόλοιπα… χαριτωμένα είναι για ρομαντικούς και αφελείς.Η Νέα Δημοκρατία οδηγείται σε δεύτερο ημίχρονο για την ανάδειξη του νέου προέδρου της, σε μια αναμέτρηση η οποία έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά: ...
Είναι ιδεολογική και ταξική.
Όποιος από τους Βαγγέλη Μεϊμαράκη ή Κυριάκο Μητσοτάκη εκλεγεί, θα είναι το “μέσο-μήνυμα” του πολιτικού προσανατολισμού που θα αποκτήσει η Νέα Δημοκρατία ως ηγέτιδα παράταξη της Κεντροδεξιάς.
Και στο δικό του πολιτικό, ιδεολογικό και ταξικό αποτύπωμα, θα σχηματίζεται η σκιά της “επιθετικής” ή άνευρης προσπάθειας συγκρότησης μιας πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας, αντίστοιχης με εκείνης που έφερε το 2004 στην εξουσία τον Κώστα Καραμανλή.
Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι οι πολιτικές μάχες και η συγκρότηση μεγάλων πλειοψηφιών, κερδίζονται με αφετηρία τον χώρο που, ιστορικά προσδιορίζεται ως Κέντρο, και τις τελευταίες δεκαετίες, πιο συγκεκριμένα μετά την Πτώση του Τείχους, προσέλαβε το αποτύπωμα ταυτότητας του μεσαίου χώρου.
Με αφετηρία τον μεσαίο χώρο, είναι περισσότερο εύκολη και αποτελεσματική η αμφίπλευρη διεύρυνση, τόσο προς τα αριστερά όσο και προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος.
Κάθε άλλη αφετηρία, λειτουργεί στρεβλωτικά, αλλοιώνει το μήνυμα που εκπέμπεται και περιορίζει το ακροατήριο στόχευσης. Αφήστε που διευκολύνει τις… πιρουέτες, δηλαδή το ξεστράτισμα από την κεντρική ιδεολογική και πολιτική γραμμή, με προφανή επίπτωση την αναίρεση της αξιοπιστίας προς τους πολίτες.
Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο… δια ταύτα: Ποιών ιδεών; Ποιές ιδέες μπορούν να προσφέρουν σε μια κοινωνία σε βαθιά κρίση και ψυχολογική ανασφάλεια, το φιλικό ισοδύναμο που θα πείσει τους πολίτες να γυρίσουν την πλάτη στον Αλέξη Τσίπρα (στον ΣΥΡΙΖΑ το έχουν κάνει… προ πολλού);
Ποιές ιδέες δεν θα προκαλέσουν “σοκ και δέος”, δεν θα τρομάξουν, δεν θα προσφέρουν στον διαχρονικό λαϊκισμό της Κεντροαριστεράς το βολικό άλλοθι της “αναλγησίας του φιλελευθερισμού”;
Ποιές ιδέες θα επιτρέψουν στους πολίτες να δουν πρακτική βελτίωση στη ζώσα καθημερινότητά τους, αντί να χάνονται στη μετάφραση… εγχειριδίων για ιδεολογικά ρεύματα, και να περιμένουν σε ένα αβέβαιο, μακρινό μέλλον, τη θετική αύρα που θα κινητροδοτήσουν οι αναγκαίες για την Ελλάδα μεταρρυθμίσεις;
Ποιές ιδέες θα επιτρέψουν στη μεσαία τάξη και… κάτω, να αισθάνεται τη Νέα Δημοκρατία και ευρύτερα την Κεντροδεξιά ως φιλόξενο λιμάνι; Ως το σπίτι αυτών των ανθρώπων που δοκιμάζονται από την κρίση περισσότερο από κάθε άλλον;
Ο “συμπονετικός φιλελευθερισμός” εξελίχτηκε στην πολιτική πρακτική που επέτρεψε στην πολιτική οικογένεια της Κεντροδεξιάς να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της κρίσης.
Η… άλλη ανάγνωση του φιλελευθερισμού, όσο ορθή κι αν είναι στη θεωρητική προσέγγισή της, αδυνατεί πολλές φορές να χαράξει την κοινωνικά αναγκαία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον κυνισμό.
Δεν μπορεί λοιπόν εκ των πραγμάτων να κερδίσει την πλειοψηφία της κοινωνίας, επειδή η κοινωνία αισθάνεται ότι δεν την ακούει. Επειδή, η συγκεκριμένη ανάγνωση του φιλελευθερισμού έχει συνηθίσει να κινείται σε ένα “ανεξάρτητο πλαίσιο”, επιδεικνύοντας πολλές φορές… βαρηκοϊα σε σχέση με το τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία.
Μια βαρηκοϊα που εξελίσσεται σε κώφωση, λόγω ταξικής… χωροταξίας. Όταν δηλαδή η μεσαία και κατώτερη τάξη, κοιτάζει δίπλα, γύρω και πίσω της, και δεν βλέπει εκπροσώπους της συγκεκριμένης προσέγγισης του φιλελευθερισμού. Διαπιστώνει ότι την κοιτάζουν… αφ’ υψηλού. Και κάπου εκεί, το παιχνίδι χάνεται. Όπως και οι εκλογές…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016
ysterografa.gr
ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου