Δύο «κόσμοι», που αν κάποιος κρίνει από τις δημόσιες τοποθετήσεις των υποψηφίων και – κυρίως – από τα δηλητηριώδη σχόλια των υποστηρικτών τους μάλλον έχουν ελάχιστα κοινά, συγκρούονται την Κυριακή στις κάλπες για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας...
Οι κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης και Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποτελούν μόνον δύο πολιτικούς διαφορετικών γενεών και διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Προσωποποιούν τη μάχη τάσεων και πολιτικών απόψεων που συνυπάρχουν στη Νέα Δημοκρατία, ήδη από την ίδρυσή της από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το ερώτημα εάν η Ν.Δ. είναι μία λαϊκή παράταξη ή ένα αστικό κόμμα επανέρχεται εμφατικά ενόψει της κυριακάτικης κάλπης και ζητά απάντηση, σε μία περίοδο που το κόμμα της ελληνικής κεντροδεξιάς βρίσκεται πολύ μακριά από τα ποσοστά του παρελθόντος και αναζητά το δρόμο για να καταστεί εκ νέου αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για τους πολίτες.
Μπορεί αυτό να συμβεί με τον 62χρονο Ευάγγελο Μεϊμαράκη, σάρκα από τη σάρκα του κόμματος, γραμματέας και πρόεδρός του στο πρόσφατο παρελθόν;
Ή με τον, ήδη 12 χρόνια βουλευτή, 48χρονο Κυριάκο Μητσοτάκη που, όμως, κουβαλάει ένα «βαρύ» επώνυμο;
Την απάντηση θα δώσουν, την Κυριακή, όσοι εκ των 404.000 της 20ης Δεκεμβρίου προσέλθουν στις γαλάζιες κάλπες. Και, εάν κάποιος κρίνει από τα αποτελέσματα του Α' γύρου, η μάχη δεν θα αφορά μόνον στα πρόσωπα αλλά και στο χαρακτήρα που θα έχει το κόμμα.
Διότι, καλώς ή κακώς, οι δύο εαυτοί της Ν.Δ., ο λαϊκός και ο αστικός θα συγκρουστούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Μεϊμαράκης υπερψηφίστηκε σε όλες σχεδόν τις περιοχές με μέσα και κατώτερα εισοδήματα, τόσο στο λεκανοπέδιο της Αττικής όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι ο κ. Μητσοτάκης σάρωσε σε περιοχές υψηλότερου εισοδηματικού επιπέδου (βόρεια και νότια προάστια) ενώ κατέγραψε τις καλύτερες επιδόσεις του σε σαφώς αστικές περιοχές, όπως πχ το κέντρο της Θεσσαλονίκης (αξίζει να σημειωθεί για τις ισορροπίες του δεύτερου γύρου ότι στις ίδιες, περίπου, περιοχές που ο κ. Μητσοτάκης πρώτευσε, ο κ. Αδ. Γεωργιάδης κατέγραψε τα υψηλότερα ποσοστά του).
Δεν είναι, ως εκ τούτου, επίσης τυχαία και η επιλογή των δύο στρατοπέδων. Η πλευρά Μεϊμαράκη (με πρωτοστάτες στελέχη όπως οι Ευρ. Στυλιανίδης, Νικ. Κακλαμάνης, Γ.Βλάχος κ.α.) αναδεικνύει το δίλημμα «κοινωνικός φιλελευθερισμός εναντίον νεοφιλελευθερισμού», ποντάροντας στη συλλογική μνήμη της γαλάζιας βάσης. Στον αντίποδα, η πλευρά Μητσοτάκη απορρίπτει ως παρωχημένο το διαχωρισμό και επιμένει στο δίλημμα «ανανέωση ή συντήρηση των δομών και του λόγου του κόμματος».
Πολλοί εκτιμούν ότι εάν το εκλογικό σώμα της προσεχούς Κυριακής ήταν «ανοικτό», μπορούσε δηλαδή να ψηφίσει όποιος επιθυμούσε, το αποτέλεσμα θα ήταν πιθανότατα διαφορετικό από τους σημερινούς υπολογισμούς. Εν προκειμένω όμως, οι δύο διεκδικητές έχουν να απευθυνθούν στους 404.000 της πρώτης Κυριακής και, κυρίως, στους 120.000 περίπου που επέλεξαν τους δύο που βρίσκονται εκτός Β' γύρου. Θα επιμείνουν στο μήνυμα της ανανέωσης οι ψηφοφόροι του κ. Τζιτζικώστα ή θα επιστρέψουν στην καραμανλική τους κοίτη, όπως εκτιμούν κάποιοι. Θα ακολουθήσει το σύνολο των ψηφοφόρων Γεωργιάδη τη γραμμή υπέρ Μητσοτάκη ή θα προκρίνει άλλα μέτρα και σταθμά για την επιλογή του;
Στα έξι 24ώρα που απομένουν, η μάχη των δύο «κόσμων» της ΝΔ θα είναι σκληρή. Και από τη Δευτέρα, επομένη της εκλογής, θα αρχίσει μία ακόμη πιο δύσκολη. Να αποδείξουν πως, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, μπορούν να εξακολουθήσουν να συνυπάρχουν δημιουργικά στο ίδιο κόμμα.
του Τάσου Τσιφόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου