Το πιο δυσάρεστο συναίσθημα, για όποιον κάνει προβλέψεις, είναι να εύχεται οι προβλέψεις του να είναι εσφαλμένες.
Αυτό είναι το συναίσθημα που με διακατέχει αυτή την στιγμή.
Εύχομαι ολόψυχα και ειλικρινά να κάνω λάθος.
Από τις πρώτες κιόλας ανακοινώσεις των υπουργών της κυβέρνησης φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να ανατρέψει τις λίγες θετικές μεταρρυθμίσεις που με τόσο κόπο έγιναν σ’ αυτή την χώρα.
Επίσης, φαίνεται ότι είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και στο θέμα των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και στο ζήτημα του χρέους...
Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι στο σύνολό τους, με εξαίρεση ορισμένα μισόλογα ορισμένων που θέλουν να είναι και με τον «χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», έχουν διατυπώσει σε όλους τους τόνους ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν αν η Ελλάδα θέλει την υποστήριξή τους. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται, μέχρι στιγμής, να αγνοεί και τις δηλώσεις των Ευρωπαίων και την κρισιμότητα της κατάστασης.
Η μόνη δέσμευση της κυβέρνησης φαίνεται, μέχρι στιγμής, να είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις που με τόση γενναιοδωρία μοίραζε με κάθε ευκαιρία, σε κάθε ομιλία, σε κάθε πόλη και σε όλους τους τόνους.
Εν τούτοις, οι ανάγκες της χώρας και οι ανάγκες της ίδιας της κυβέρνησης είναι πολύ μεγάλες και πιεστικές, κάτι που δεν φαίνεται να ανησυχεί την κυβέρνηση. Οι υπουργοί της κυβέρνησης φαίνεται πως ζουν στο δικό τους κόσμο, που δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας. Εδώ βρίσκεται το αίνιγμα, ο γρίφος που δεν εξηγείται εύκολα. Τί εξήγηση μπορεί να δώσει κανείς στο αδιέξοδο που εκ των πραγμάτων δημιουργείται;
Μία απάντηση που συχνά δίδεται σε σχετικά ερωτήματα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του θα κάνουν την λεγόμενη, στην χυδαία κοινή γλώσσα, κωλοτούμπα. Αν αυτό συμβεί, θα είναι μια θλιβερή και ταπεινωτική κωλοτούμπα. Έχει ήδη καταπιεί το κούρεμα του χρέους και έχει αρχίσει να μιλάει για νέο μνημόνιο το οποίο, όμως, αποκαλεί νέο συμβόλαιο. Αλλά πόσες υποσχέσεις μπορεί να αγνοήσει; Αν υποχωρήσει σε όλα ή σε σημαντικά σημεία, η πτώση του θα είναι ταχύτατη. Οι προσδοκίες που δημιούργησε θα είναι ένας άτεγκτος τιμωρός. Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης να σαλπίσει υποχώρηση.
Μία δεύτερη εξήγηση είναι ότι η κυβέρνηση πιστεύει ότι όταν έρθει η ώρα της σύγκρουσης αυτός που θα υποχωρήσει θα είναι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας. Αυτό το επιχείρημα βασίζεται στην θεωρία ότι αν είσαι αδύνατος σε μία διαπραγμάτευση, το μόνο όπλο που έχεις είναι η σκληρή στάση που θα μεγιστοποιήσει τα λίγα ατού που μπορεί να έχεις. Το ατού που έχει η κυβέρνηση είναι η αναταραχή που θα προκληθεί από την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Δυστυχώς, το προηγούμενο της Κύπρου και τα προβλήματα της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας και πιθανότατα της Γαλλίας, μειώνουν σχεδόν στο μηδέν την ισχύ αυτού του δυνητικού ατού. Συνεπώς, δεν πιστεύω ότι αυτή η δεύτερη εξήγηση είναι βάσιμη. Οι του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ούτε το χρέος θα κουρευτεί, ούτε βοήθεια θα πάρει η χώρα αν δεν σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Τα ταξίδια του κ. Βαρουφάκη δεν θα φέρουν κανένα σοβαρό αποτέλεσμα. Το μόνο αποτέλεσμα είναι η ικανοποίηση του επαρχιώτικου ναρκισσισμού του.
Έχω την εντύπωση ότι η εξήγηση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγείται η χώρα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλη. Αν κρίνουμε από τις δηλώσεις διαφόρων υπουργών, φαίνεται ότι στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχει ήδη ένα χάσμα. Από την σύγκρουση στο εσωτερικό του ΖΥΡΙΖΑ θα κριθεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την αναμενόμενη από πολλούς κωλοτούμπα ή αν προχωρήσει σε ρήξη με τους Ευρωπαίους. Υπάρχουν δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να φτάσει στα άκρα η σύγκρουση με την Ευρώπη, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα ενδιαφέρονται για το αν η χώρα θα είναι ή δεν θα είναι στην Ευρωζώνη. Μάλιστα, πολλοί εξ αυτών δεν καταλαβαίνουν την διαφορά μεταξύ ευρώ και δραχμής. Γι’ αυτό θα φέρουν την επερχόμενη σύγκρουση στα άκρα. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, βασίμως, ότι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Οι κινήσεις που θα ακολουθήσουν θα είναι τεχνάσματα παραλλαγής με σκοπό να καλύψουν τις πραγματικές προθέσεις. Ακόμη κι αν οι Ευρωπαίοι δεχθούν να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα προβάλλει τέτοιες και ίσως επιπρόσθετες απαιτήσεις που να φέρουν την διαπραγμάτευση στην περιοχή του αδύνατου.
Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν παγιδευτεί από τις δικές τους προεκλογικές υποσχέσεις. Η επιμονή στην τήρηση των υποσχέσεων σε συνδυασμό με την άκαμπτη στάση των Ευρωπαίων, έχουν φέρει την χώρα σε αδιέξοδο. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από τις συγκρούσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Ίσως στον αναγνώστη αυτού του κειμένου, η άποψη ότι η κυβέρνηση ή μέλη της κυβέρνησης ουδόλως ενδιαφέρονται για το αν η χώρα θα μείνει στην ζώνη του ευρώ ή αν θα αναγκαστεί να την εγκαταλείψει, μπορεί να φαίνεται υπερβολική. Ακόμη πιο υπερβολική μπορεί να φαίνεται η άποψη ότι όχι μόνον δεν ενδιαφέρονται, αλλά έχουν ήδη αποφασίσει την έξοδο από την Ευρωζώνη. Κι’ όμως, τα δεδομένα που έχουμε μέχρι τώρα και οι κινήσεις της κυβέρνησης οδηγούν λογικά στο συμπέρασμα ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σύγκρουση και εν ανάγκη η έξοδος από την Ευρωζώνη.
Βέβαια, προκύπτει το ερώτημα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, αφού κάτι τέτοιο όχι μόνον είναι αντίθετο προς θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, αλλά θα είναι καταστροφικό για την οικονομία. Αυτό είναι ένα ζήτημα που απαιτεί ιδιαίτερη ανάλυση, αλλά δεν είναι άσχετο με την ιδεολογία και το κομματικό παρελθόν πολλών μελών της κυβέρνησης.
Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι στο σύνολό τους, με εξαίρεση ορισμένα μισόλογα ορισμένων που θέλουν να είναι και με τον «χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», έχουν διατυπώσει σε όλους τους τόνους ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν αν η Ελλάδα θέλει την υποστήριξή τους. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται, μέχρι στιγμής, να αγνοεί και τις δηλώσεις των Ευρωπαίων και την κρισιμότητα της κατάστασης.
Η μόνη δέσμευση της κυβέρνησης φαίνεται, μέχρι στιγμής, να είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις που με τόση γενναιοδωρία μοίραζε με κάθε ευκαιρία, σε κάθε ομιλία, σε κάθε πόλη και σε όλους τους τόνους.
Εν τούτοις, οι ανάγκες της χώρας και οι ανάγκες της ίδιας της κυβέρνησης είναι πολύ μεγάλες και πιεστικές, κάτι που δεν φαίνεται να ανησυχεί την κυβέρνηση. Οι υπουργοί της κυβέρνησης φαίνεται πως ζουν στο δικό τους κόσμο, που δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας. Εδώ βρίσκεται το αίνιγμα, ο γρίφος που δεν εξηγείται εύκολα. Τί εξήγηση μπορεί να δώσει κανείς στο αδιέξοδο που εκ των πραγμάτων δημιουργείται;
Μία απάντηση που συχνά δίδεται σε σχετικά ερωτήματα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του θα κάνουν την λεγόμενη, στην χυδαία κοινή γλώσσα, κωλοτούμπα. Αν αυτό συμβεί, θα είναι μια θλιβερή και ταπεινωτική κωλοτούμπα. Έχει ήδη καταπιεί το κούρεμα του χρέους και έχει αρχίσει να μιλάει για νέο μνημόνιο το οποίο, όμως, αποκαλεί νέο συμβόλαιο. Αλλά πόσες υποσχέσεις μπορεί να αγνοήσει; Αν υποχωρήσει σε όλα ή σε σημαντικά σημεία, η πτώση του θα είναι ταχύτατη. Οι προσδοκίες που δημιούργησε θα είναι ένας άτεγκτος τιμωρός. Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης να σαλπίσει υποχώρηση.
Μία δεύτερη εξήγηση είναι ότι η κυβέρνηση πιστεύει ότι όταν έρθει η ώρα της σύγκρουσης αυτός που θα υποχωρήσει θα είναι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας. Αυτό το επιχείρημα βασίζεται στην θεωρία ότι αν είσαι αδύνατος σε μία διαπραγμάτευση, το μόνο όπλο που έχεις είναι η σκληρή στάση που θα μεγιστοποιήσει τα λίγα ατού που μπορεί να έχεις. Το ατού που έχει η κυβέρνηση είναι η αναταραχή που θα προκληθεί από την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Δυστυχώς, το προηγούμενο της Κύπρου και τα προβλήματα της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας και πιθανότατα της Γαλλίας, μειώνουν σχεδόν στο μηδέν την ισχύ αυτού του δυνητικού ατού. Συνεπώς, δεν πιστεύω ότι αυτή η δεύτερη εξήγηση είναι βάσιμη. Οι του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ούτε το χρέος θα κουρευτεί, ούτε βοήθεια θα πάρει η χώρα αν δεν σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Τα ταξίδια του κ. Βαρουφάκη δεν θα φέρουν κανένα σοβαρό αποτέλεσμα. Το μόνο αποτέλεσμα είναι η ικανοποίηση του επαρχιώτικου ναρκισσισμού του.
Έχω την εντύπωση ότι η εξήγηση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγείται η χώρα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλη. Αν κρίνουμε από τις δηλώσεις διαφόρων υπουργών, φαίνεται ότι στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχει ήδη ένα χάσμα. Από την σύγκρουση στο εσωτερικό του ΖΥΡΙΖΑ θα κριθεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την αναμενόμενη από πολλούς κωλοτούμπα ή αν προχωρήσει σε ρήξη με τους Ευρωπαίους. Υπάρχουν δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να φτάσει στα άκρα η σύγκρουση με την Ευρώπη, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα ενδιαφέρονται για το αν η χώρα θα είναι ή δεν θα είναι στην Ευρωζώνη. Μάλιστα, πολλοί εξ αυτών δεν καταλαβαίνουν την διαφορά μεταξύ ευρώ και δραχμής. Γι’ αυτό θα φέρουν την επερχόμενη σύγκρουση στα άκρα. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, βασίμως, ότι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Οι κινήσεις που θα ακολουθήσουν θα είναι τεχνάσματα παραλλαγής με σκοπό να καλύψουν τις πραγματικές προθέσεις. Ακόμη κι αν οι Ευρωπαίοι δεχθούν να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα προβάλλει τέτοιες και ίσως επιπρόσθετες απαιτήσεις που να φέρουν την διαπραγμάτευση στην περιοχή του αδύνατου.
Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν παγιδευτεί από τις δικές τους προεκλογικές υποσχέσεις. Η επιμονή στην τήρηση των υποσχέσεων σε συνδυασμό με την άκαμπτη στάση των Ευρωπαίων, έχουν φέρει την χώρα σε αδιέξοδο. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από τις συγκρούσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Ίσως στον αναγνώστη αυτού του κειμένου, η άποψη ότι η κυβέρνηση ή μέλη της κυβέρνησης ουδόλως ενδιαφέρονται για το αν η χώρα θα μείνει στην ζώνη του ευρώ ή αν θα αναγκαστεί να την εγκαταλείψει, μπορεί να φαίνεται υπερβολική. Ακόμη πιο υπερβολική μπορεί να φαίνεται η άποψη ότι όχι μόνον δεν ενδιαφέρονται, αλλά έχουν ήδη αποφασίσει την έξοδο από την Ευρωζώνη. Κι’ όμως, τα δεδομένα που έχουμε μέχρι τώρα και οι κινήσεις της κυβέρνησης οδηγούν λογικά στο συμπέρασμα ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σύγκρουση και εν ανάγκη η έξοδος από την Ευρωζώνη.
Βέβαια, προκύπτει το ερώτημα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, αφού κάτι τέτοιο όχι μόνον είναι αντίθετο προς θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, αλλά θα είναι καταστροφικό για την οικονομία. Αυτό είναι ένα ζήτημα που απαιτεί ιδιαίτερη ανάλυση, αλλά δεν είναι άσχετο με την ιδεολογία και το κομματικό παρελθόν πολλών μελών της κυβέρνησης.
.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
*Ο Θ.Π.Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: iefimerida.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου