Ο κ. Βαρουφάκης τα κάνει όλα... by the book!

Τα γρανάζια της διαπραγμάτευσης έχουν αρχίσει να γυρίζουν και η κυβέρνηση επιχειρεί να δομήσει τις πολιτικές συμμαχίες που θα της επιτρέψουν να διεκδικήσει με αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας ένα νέο deal. 

Βεβαίως, η άλλη πλευρά, είναι πλήρως προετοιμασμένη για τις θέσεις που θα κληθεί να αξιολογήσει. 

Δεν υπάρχει αιφνιδιασμός. 

Μπορεί ο άπειρος και ελαφρώς οξύθυμος Ντάισελμπλουμ να αιφνιδιάστηκε, όμως οι παλιές καραβάνες της Γηραιάς Ηπείρου γνωρίζουν πολύ καλά με τι έχουν να κάνουν. 

Ιδιαίτερα από τη στιγμή που την ευθύνη των διαπραγματεύσεων έχει αναλάβει ο Γιάννης Βαρουφάκης. Αρκεί φυσικά να έχουν διαβάσει το βιβλίο του.
Καθώς η συμφωνία – γέφυρα που προτείνεται στους...

Ευρωπαίους αλλά κυρίως η φιλοσοφία των διαπραγματεύσεων με στόχο μία πανευρωπαϊκή επίλυση της κρίσης χρέους, περιγράφονται στο βιβλίο «Μία μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ» που είχε συγγράψει ο κ. Βαρουφάκης με τους κυρίους Γκαλμπρέιθ και Χόλαντ. Μα ακριβώς! Τις ίδιες άλλωστε απόψεις είχε επιχειρήσει και στο παρελθόν να περάσει στους Ευρωπαίους επιτελείς, ωστόσο δεν είχαν τύχει αποδοχής. Ίσως γιατί και οι εποχές ήταν τότε διαφορετικές. Αν πάντως κανείς το ξεφυλλίσει θα αναγνωρίσει πολλά από εκείνα που αναφέρει στις δηλώσεις του ο υπουργός. Εκφράζει τις ίδιες ακριβώς θέσεις. Και βάση αυτού συνεχίζει.

Τι θα συμβεί λοιπόν τώρα; Θα δεχθούν οι εταίροι να συζητήσουν τους τέσσερις άξονες που δομούν το νέο ευρωπαϊκό deal που διαπραγματεύεται ο κ. Βαρουφάκης; Από το νέο ρόλο που επιφυλάσσεται για την ΕΚΤ, μέχρι το προτεινόμενο πρόγραμμα μετατροπής του δημοσίου χρέους, το επενδυτικό πρόγραμμα ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης; Έναν σχεδιασμό που ξεπερνά τη συζήτηση για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβληματος, αφού το αναγάγει σε πανευρωπαϊκό και επί της ουσίας διεκδικεί την αλλαγή βασικών δομών στην Ε.Ε.; Σε ό,τι αφορά τους Γερμανούς μάλλον δύσκολα. Και προφανώς και σε αρκετούς συμμάχους τους.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής. Τι ακριβώς διαπραγματευόμαστε; Την αλλαγή της ίδιας της Ευρώπης; Δηλαδή αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο της Ελλάδας ως μία θρυαλλίδα εξελίξεων, ή αλλιώς ως μία σκανδάλη που αν τραβηχτεί θα αλλάξει τη φιλοσοφία του οικοδομήματος της Ευρωζώνης; Μακάρι πράγματι να πετύχει αυτός ο πολύ φιλόδοξος στόχος. Μέχρι όμως να καμφθούν οι σαφώς επίμονες αντιστάσεις που θα εγερθούν από πλευρές όπως η Γερμανία, πώς ακριβώς φανταζόμαστε την πορεία της δικής μας χώρας;

Προσπαθώ δηλαδή να καταλάβω αν στο μυαλό του κ. Βαρουφάκη βρίσκεται έστω και ως σενάριο διαφοροποιημένο το ελληνικό ζήτημα από το πανευρωπαϊκό, ή αν ως μοναδική οδός φαντάζει η προσπάθεια αλλαγής συνολικότερα της Ευρωζώνης. Και μέσα από αυτή την αλλαγή να αντιμετωπιστεί και η ελληνική υπόθεση. 

Γιατί αν ισχύει το μεγάλο παιχνίδι, όπως γράφει και στο βιβλίο του, τότε μάλλον θα χρειαστούν πολύ πιο ουσιαστικές βοήθειες προς την κατεύθυνση αυτή, από ορισμένες εκδηλώσεις συμπαράστασης. Θα απαιτηθούν απτές δράσεις. Θα αναληφθούν; Και αν όχι τι θα απομένει; 

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr 

Πηγή:www.capital.gr

Πηγήwww.1001portails.com