Είπαμε κι εμείς!
Επιλογή γενικών γραμματέων με βιογραφικά και μέσω internet;
Τόση διαφάνεια πια, που να την αντέξουμε στην καημένη την Ψωροκώσταινα.
Μέχρι που το Ελληνικό Δημόσιο, κάτοχος μόλις του 15% των μετοχών και των ψήφων της Εθνικής Τράπεζας, αποφάσισε εν μια νυκτί να ξηλώσει την διοίκηση της εταιρείας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τους μετόχους και τις πλειοψηφίες.
Αυτό μάλιστα! Μας έφερε στα ίσια μας, διότι με την διαδικτυακή δημοκρατία είχαμε αρχίσει να τρομάζουμε...
Το ελληνικό δημόσιο ελέγχει στην Εθνική Τράπεζα το 15% των μετοχών και των ψήφων.
Παρ΄ όλα αυτά εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να είναι ο μόνος και αποκλειστικός μέτοχος.
Η διαδικασία που επιλέχτηκε για να αλλάξει η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας είναι επιεικώς απαράδεκτη και δίνει ένα σαφές μήνυμα στις αγορές, ότι εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε με ανάρμοστο τρόπο στο κεφάλαιο και στον επενδυτικό κόσμο.
Ο κ. Αράπογλου και οι επιτελείς του μπορεί να είναι οι χειρότεροι στον κόσμο. Αυτό, όμως, θα το κρίνει η γενική συνέλευση των μετόχων και όχι ένας μόνο από τους μετόχους, ο οποίος, μάλιστα, έχει στα χέρια του μόλις το 15% των μετοχών.
Είναι θέμα υψίστης σημασίας για τον επενδυτικό κόσμο και θα πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι ο τρόπος χειρισμού αυτής της υπόθεσης κινδυνεύει να κοστίσει αρκετά στην ήδη πολύπαθη Ελληνική Οικονομία. Να μην ξεχνάμε ότι για θέματα εταιρικής διακυβέρνησης έχουν υπάρξει πολλές δίκες στο εξωτερικό και είναι κεκτημένο του νομικού πολιτισμού η ευαισθησία σε ό,τι έχει να κάνει με τα δικαιώματα των μετόχων και των μειοψηφιών έναντι των οποιονδήποτε αυθαιρεσιών σε βάρος τους. Και να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι η μετοχή της Εθνικής Τράπεζας διαπραγματεύεται και στη Νέα Υόρκη.
Ποιο είναι το μήνυμα που περνάμε στις διεθνείς αγορές;
Ότι δεν σεβόμαστε τους κανόνες της εταιρικής διακυβέρνησης. Πήραμε από τους ξένους επενδυτές τα χρήματά τους, πουλώντας τους μετοχές της Εθνικής, αλλά τους στερούμε το δικαίωμα να έχουν λόγο στην διαχείριση της περιουσίας τους.
Οι κ.κ. Ράπανος και Ταμβακάκης είναι δύο εξαιρετικές επιλογές. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Όμιλος Λάτση αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εμπειρία και τις δυνατότητες του κ. Ταμβακάκη. Εδώ, όμως, δεν μιλάμε για το αν η νέα διοίκηση είναι καλύτερη ή χειρότερη από την προηγούμενη.
Ο κ. Αράπογλου πέτυχε στην Εθνική Τράπεζα και γι΄ αυτό χαίρει της εκτίμησης των μετόχων του.
Ήμουν από εκείνους που διαφωνούσε με την επιλογή της επένδυσης στην Τουρκία.
Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν μπορεί η πιο σημαντική επένδυση της μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας να γίνει σε μία χώρα με την οποία έχουμε πολλά ανοικτά θέματα, όπως είναι η Τουρκία.
Μέχρι στιγμής, πάντως, δίκιο φαίνεται να έχει ο κ. Αράπογλου και όχι όσοι αμφισβητήσαμε εκείνη την επιλογή. Επίσης, τα οικονομικά στοιχεία της Εθνικής δείχνουν ότι έχει παραχθεί έργο.
Ο καθένας από εμάς έχει τη γνώμη του, αλλά τις επιλογές της Εθνικής Τράπεζας δεν θα τις επιβάλλει ένας δημοσιογράφος ή ένας οποιοσδήποτε τρίτος.
Κριτική μπορούμε να ασκήσουμε, επειδή ζούμε, ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε, σε μία δημοκρατική χώρα. Όχι όμως να επιβάλλουμε τις θέσεις μας.
Τις αποφάσεις τις παίρνει η γενική συνέλευση των μετόχων.
Έτσι συνηθίζεται σε όλα τα πολιτισμένα μέρη του κόσμου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κράτος μπορεί να πιέσει αφόρητα τον κ. Αράπογλου και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης να υποταχθούν στις επιλογές του.
Κάθε κράτος έχει τα μέσα και τους τρόπους να «πείθει» τους πολίτες του.
Το ερώτημα είναι πως θα πείσει τους ξένους επενδυτές.
Κι ένα επιπλέον ερώτημα είναι αν έχουν αναλογιστεί, εκεί στην κυβέρνηση, ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της πολιτικής τους και μάλιστα σε μία τόσο κρίσιμη οικονομική συγκυρία.
Ας θέσουμε στο τραπέζι ένα σενάριο επί χάρτου:
Ας πούμε ότι οι ξένοι επενδυτές αποφασίσουν να προτείνουν στη γενική συνέλευση ένα πρόσωπο της εμπιστοσύνης τους.
Τι θα κάνει τότε η κυβέρνηση;
Θα διορίσει τη νέα διοίκηση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου;
Θα κρατικοποιήσει την Εθνική ή θα φυλακίσει τους διαχειριστές των ξένων funds;
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου