Όπως ο Καραμανλής;

Τον Μάρτιο του 2009, με την παγκόσμια οικονομική κρίση να χτυπάει… επίμονα την πόρτα της Ελλάδας, ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε έναν κύκλο συναντήσεων με τους αρχηγούς των υπολοίπων κομμάτων. Τους είδε όλους. Το τι ακριβώς τους είπε, δεν το μάθαμε ποτέ. 

Δεν μπορούμε λοιπόν να είμαστε σίγουροι για το κατά πόσο το πολιτικό δυναμικό του τόπου γνώριζε από τότε, έναν χρόνο πριν από το… μπουσούλισμα της Ελλάδας στην εθνική ομηρία του μνημονίου, τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Γιατί έτσι, θα καταλαβαίναμε το εύρος της… κοροϊδίας του ιστορικού πια «λεφτά υπάρχουν»…

Οι συναντήσεις οδήγησαν σε αδιέξοδο. 

Το ΠΑΣΟΚ, που μετά τη ΔΕΘ του 2008 και την κάλυψη που είχε παράσχει ο Κώστας Καραμανλής σε στελέχη της ΝΔ τα οποία βρίσκονταν στη δίνη της σκανδαλολογίας, έκανε αυτό που υπαγόρευε… το παρελθόν του:  ...

Δεν προσέφερε καμία συναίνεση για τη λήψη επώδυνων οικονομικών μέτρων, αλλά αντ’ αυτού προχώρησε στον ωμό «πολιτικό εκβιασμό» μιας «με το ζόρι» προσφυγής στις κάλπες, λόγω της μη υπερψήφισης της επανεκλογής του Κάρολου Παπούλια.

Από τους υπόλοιπους, η Αριστερά στάθηκε (φυσικά) απέναντι στην Κυβέρνηση Καραμανλή, και μονάχα ο Γιώργος Καρατζαφέρης προσέφερε μια υπό όρους στήριξη, ίσως επειδή γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο τότε πρωθυπουργός δεν θα δεχόταν τους όρους αυτούς: Δεν θα παραχωρούσε… ημιυπαίθριους στην «πολυκατοικία» της Κεντροδεξιάς.

Το αποτέλεσμα εκείνου του βατερλό που γνώρισε η συναίνεση, ήταν να επιταχυνθεί η φθορά της κυβέρνησης Καραμανλή, και να φτάσει στην κατάρρευση. 

Ταυτόχρονα όμως, να χάσει η χώρα πολύτιμο χρόνο στο «reset»: Δηλαδή, στην αφετηρία της δημοσιονομικής εξυγίανσης έναν χρόνο (και βάλε) προτού μάθουμε την ύπαρξη κάποιου κ. Τόμσεν και των υπολοίπων εκπροσώπων της τρόικας.

Έναν χρόνο μετά το μνημόνιο, δηλαδή δυο χρόνια μετά το γύρισμα της πλάτης από το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΛΑ.Ο.Σ. στην τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η σημερινή Κυβέρνηση, του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η Κυβέρνηση που μας έβαλε στο μνημόνιο… μπαίνει στα παπούτσια του Καραμανλή.

Και, διαπιστώνοντας την προχωρημένη απαξίωση που εισπράττει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου καλεί σε συνάντηση τους πολιτικούς αρχηγούς. Για να συζητήσει μαζί τους όχι μόνο τις εξελίξεις στην οικονομία, αλλά προφανώς και το τι υπολογίζει να συμβεί στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 25 Μαρτίου.

Με καθυστέρηση δυο ετών, ο Γιώργος Παπανδρέου μπαίνει στη θέση του Κώστα Καραμανλή. Και ετοιμάζεται να εισπράξει πολλαπλές και ποικίλες αρνήσεις, καθώς η εικόνα από το διάγγελμα στο Καστελόριζο και η βιωματική τραγωδία της εφαρμογής του μνημονίου, έχουν φέρει την Κυβέρνησή του απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

Εκείνο που μένει να δούμε, είναι αν, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν περιμένει αρκετούς μήνες για να προχωρήσει σε εκλογές, αλλά επιλέξει την πολιτική «γροθιά στο μαχαίρι». 

Εφόσον του το επιτρέψει η Άνγκελα Μέρκελ, φυσικά…

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ