Τα τρία σενάρια για την Νέα Δημοκρατία

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι παρά μια μικρή ελπίδα για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. 

Και τα πρώτα δείγματα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά, όσο θα περίμενε ο αγανακτισμένος φιλελεύθερος και κεντροδεξιός ψηφοφόρος. 

Ο νέος πρόεδρος όμως, καλείται να ισορροπήσει στις δυσκολότερες συνθήκες που βρέθηκε ποτέ το κόμμα: να τακτοποιήσει τα οικονομικά του και να απαλλαγεί από...
την κατεστημένη λογική των «Βαρόνων» και των «Οικογενειών». 

Κι όλα αυτά βέβαια, αν ο ίδιος το θέλει και το κυριότερο αν μπορεί. Γιατί θα ήταν μάλλον φρόνιμο για όλους μας, να κρατάμε μικρό καλάθι για έναν άνθρωπο που φαίνεται απλά «φέρελπις», μέσα στο άγονο κομματικό τοπίο.

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα

Το κόμμα πάει στο συνέδριο της 22 Απριλίου με το στοίχημα της εξυγίανσης, με την απαίτηση να διατηρηθεί ενωμένο και με την προσδοκία να δημιουργήσει ένα μεγάλο προσκλητήριο για όλα τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας που είδαν τον λαϊκισμό να ξεσκεπάζει τις ψευδαισθήσεις τους. Εν τω μεταξύ, είναι απολύτως σαφές ότι ο Κώστας Καραμανλής και οι «πραιτοριανοί» του δεν δείχνουν καμία διάθεση για συμπόρευση με τους νέους όρους της ηγεσίας. Η απουσία από την ψηφοφορία για τις τηλεοπτικές άδειες του πρώην πρωθυπουργού, οι δηλώσεις Σπηλιωτόπουλου για το ίδιο θέμα και οι αποστάσεις που παίρνουν βουλευτές για τις κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν ότι πιο πολύ επιθυμούν την σταθερότητά της παρά να δημιουργήσουν νέα δεδομένα ή εκλογές.

Τι θα συμβεί στο μέλλον

Το πρώτο σενάριο είναι ο Κυριάκος να στηριχθεί σε ένα μικρό μέρος του παλαιού κόμματος- διόρισε ήδη πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής τον Μ. Βαρβιτσιώτη μολονότι γνωρίζει τις «εκκρεμότητές» του με τον Δήμο Γλυφάδας...- και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει την κρίσιμη μάζα των παραγόντων που χρειάζεται για να απαλλαγεί από τους παλιούς. Με την προϋπόθεση βέβαια, ότι θα παραμείνουν θεατές μιας τεράστιας ανανέωσης στην οποία δεν θα έχουν ούτε ρόλο ούτε τυπική θέση.

Το δεύτερο είναι να επιλέξει την συναινετική αδράνεια, όπως έκαναν άλλωστε όλοι οι προκάτοχοί του. Οι κανόνες του πολιτικού συστήματος είναι τόσο ισχυροί που η υποταγή για χάρη της εξουσίας, είναι τις περισσότερες φορές μονόδρομος για κάθε ηγέτη. Σ αυτή την περίπτωση, ο Μητσοτάκης θα προχωρήσει σε αναγκαστικό νοικοκύρεμα των οικονομικών του κόμματος, θα αλλάξει τις δομές λειτουργίας και θα συνεχίσει με την παλιά ρητορική της «κατάκτησης» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων που θα θελήσουν την τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως είναι δύσκολο να αντισταθεί σε ένα ώριμο κοινό που περιμένει την νέα σαγήνη για να ψηφίσει μαζικά την Νέα Δημοκρατία.

Το τρίτο σενάριο και το πιο δραματικό είναι να βάλει τέρμα στον παραλογισμό του παρασιτισμού και να δείξει γενναιότητα. Να φανεί αποφασισμένος για το μεγάλο ξεκαθάρισμα και να θέσει τους δικούς του όρους με σαφήνεια στο συνέδριο του Απριλίου. Το κόμμα τώρα είναι δικό του και οι «εντιμότατοι» φρουροί της «Λαϊκής Δεξιάς» θα πρέπει να δημιουργήσουν κάτι εντελώς καινούριο. Το οποίο βέβαια, δεν θα λέγεται ΝΔ αλλά κάτι άλλο που δύσκολα θα συγκινήσει τον πολύ κόσμο. Μπορεί λοιπόν ο «ιδιοκτήτης» να ονειρεύεται εκθαμβωτική επαναφορά σαν τον θείο του αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με διαφορετικό «brand» και με ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου να αποστρέφεται τον κρατισμό.

Όπως και να ΄χει, ο Κυριάκος ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις και θα αποδειχθεί μεγάλος «μαέστρος» αν κάνει την ορχήστρα να παίξει σωστή μουσική. 

Γιατί όλοι πια ξέρουμε ότι στη χώρα δεν υφίστανται κόμματα αλλά δύο παρατάξεις: 

των Φιλελεύθερων και των Κρατιστών. 

Θα συνυπάρξουν στην ίδια στέγη θύτες και θύματα; 

Ποιος ξέρει, κάποια πράγματα γίνονται επειδή μόνη η ιστορία τα δένει στο άρμα της. Και σε τέτοιες περιπτώσεις οι άνθρωποι δεν είναι παρά μόνο τραγικοί θεατές των ίδιων των εξελίξεων...