«Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν έχετε τρελαθεί εντελώς στην Ελλάδα.
Είναι δυνατόν μια ολόκληρη χώρα να βουλιάζει και εσείς να ασχολείστε επί μία εβδομάδα με το αν ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση κάτι που συνέβη πριν από 100 χρόνια;».
Το ερώτημα μου το απηύθυνε φίλος που μένει στην Αμερική. Δεν ήταν ειρωνικό ή χαιρέκακο. Ηταν απολύτως ειλικρινές, καθώς...πονά τον τόπο του και ενημερώνεται καθημερινά για την τύχη της πολύπαθης χώρας μας. Ε, λοιπόν, έχει απόλυτο δίκιο και με έκανε να καταλάβω την ανάγκη όσοι έχουμε δημόσιο λόγο να προστρέχουμε συχνότερα σε όσους λόγω και γεωγραφικής απόστασης έχουν μια πιο ψύχραιμη ματιά.
Είναι πραγματικά απίστευτο να αναλογιστεί κανείς πόσες ώρες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συζητήσεων, πόσοι τσακωμοί, πόσα άρθρα γράφτηκαν ακόμη και στο… Facebook για την καθ’ όλα αφελή επιλογή του Νίκου Φίλη να τοποθετηθεί επί ενός ανύπαρκτου κατ’ ουσίαν θέματος. Διότι, σε τι ακριβώς θα μας ωφελήσει αν οι Τούρκοι παραδεχθούν σήμερα ότι αυτό που έκαναν οι πρόγονοί τους το 1914 στους Ποντίους ήταν «συστηματική και ολοκληρωτική εξόντωση μια φυλής ή ενός έθνους» και όχι ο «μαζικός αφανισμός των μελών μιας εθνότητας από μια περιοχή για γεωπολιτικούς σκοπούς». Ναι, αυτή είναι στο λεξικό η διαφορά της «γενοκτονίας» απ’ την «εθνοκάθαρση» και ανάθεμα αν κι αυτοί που διαδήλωσαν στο Σύνταγμα μπορούν να την εξηγήσουν.
Αν το δει κανείς με ψυχρή ματιά, η ροπή μας να κάνουμε διαρκώς την τρίχα τριχιά ή και να ασχολούμαστε με εντελώς ανύπαρκτα ζητήματα χρήζει μαζικής ψυχανάλυσης. Είναι ασύλληπτο τι μονοπωλεί τη δημοσιότητα τις τελευταίες εβδομάδες. Την ώρα που τα capital controls έχουν γονατίσει χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες αγωνίζονται να μην αφήσουν κι άλλους εργαζομένους στον δρόμο, στις εκπομπές παρακολουθείς καυγάδες για το αν η Περιστέρα πρέπει να διδάσκει στο πανεπιστήμιο, πόσα λεφτά βγάζει ο Βαρουφάκης κι αν το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να γίνει Θρησκειολογίας. Κι ενόσω τη χώρα μας επισκέπτονται ξένοι αξιωματούχοι στους οποίους θα οφείλαμε να ιεραρχήσουμε και να αναδείξουμε 3-4 αυτονόητες αξιώσεις της Ελλάδας για την οικονομική κρίση και το προσφυγικό, η δημόσια συζήτηση αναλώνεται στο αν ο πρωθυπουργός ξέρει τη διαφορά της Μυτιλήνης από τη... Λέσβο, αν έπρεπε να συμφάγει με τον Ολάντ ο Λαζόπουλος και εσχάτως με τις Αγίες Βαρβάρες που θα ράψει ο Καμμένος στις στρατιωτικές στολές.
Προφανώς η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στους πολιτικούς μας, πολλοί εκ των οποίων εξακολουθούν να ζουν εκτός τόπου και χρόνου. Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η ευθύνη των δημοσιογράφων είναι ακόμη μεγαλύτερη. Τι νόημα είχε να αναδείξουμε σε μείζον «πρόβλημα» την ανόητη επιλογή του κ. Φίλη να διατυπώσει την επιστημονική -τρομάρα του- άποψη για το ποντιακό ζήτημα; Είναι «πρόβλημα» που απασχολούσε σοβαρά τους πολίτες ή μήπως έγιναν σοφότεροι μετά τα δεκάδες «ρεπορτάζ»;
Θα το πω ακόμη πιο καθαρά: Οταν τους επόμενους δύο μήνες οι εναπομείναντες εργαζόμενοι αυτής της χώρας πρέπει να πληρώσουμε 19 δισ. ευρώ φόρους, οι δημοσιογράφοι -και κυρίως όσοι έχουμε το προνόμιο των πολιτικών συνεντεύξεων- είναι αδιανόητο να ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο πέραν του να πιέζουμε την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς η χώρα δεν θα ξαναβρεθεί στο κατώφλι της απόλυτης καταστροφής που περιήλθε μόλις προ τριμήνου. Πολύ περισσότερο όταν ξέρουμε ότι ο λογαριασμός αυτός δεν βγαίνει, παρά μόνον με δραστικές περικοπές κρατικών δαπανών τις οποίες παραδόξως κανείς δεν περιλαμβάνει στα ισοδύναμα.
Η μομφή αφορά πρωτίστως τα πάλαι ποτέ μεγάλα κανάλια τα οποία εξακολουθούν να λαϊκίζουν ασύστολα μιλώντας για «φοροκαταιγίδες» και «σφαγές» ακόμη και όταν αυτές αφορούν συνταξιούχους... 50 και 55 ετών! Λες και υπάρχει άλλος τρόπος να σωθεί η χώρα από το να περικόψουμε μόνοι μας το τέρας που δημιουργήσαμε.
Και κάτι τελευταίο για τους αριστερίζοντες που επιχαίρουν επειδή η κυβέρνηση μέσα στην παροιμιώδη προχειρότητά της σκαρφίστηκε να αυξήσει τα κρατικά έσοδα από τα τυχερά παιχνίδια.
Στην Αμερική, όπως μου είπε παρεμπιπτόντως ο φίλος μου, ο φόρος στο ΛΟΤΤΟ, το ΠΡΟΤΟ και στα λοιπά παίγνια καταγγέλλεται από τους δημοσιογράφους ως ο πιο κατάπτυστος. Διότι το κράτος απομυζά τα πιο αφελή λαϊκά στρώματα που τζογάρουν στο θαύμα, αποκρύβοντάς τους ότι όσες πιθανότητες έχουν να κερδίσουν το ΛΟΤΤΟ, άλλες τόσες υπάρχουν να τους χτυπήσει κεραυνός την ώρα που θα πάνε να το εξαργυρώσουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου