Αυτό κάνει μια πραγματικά σωστή Κυβέρνηση!Ο πόλεμος που μαίνεται μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 και τα αίτια της κρίσης που εκδηλώθηκε στη συνέχεια και οδήγησε στη "σανίδα σωτηρίας" (;) της τρόικας ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ αδικεί τη νοημοσύνη των πολιτών αυτής της χώρας.
Την αδικεί δε κατάφορα διότι λαμβάνει ως δεδομένο ότι ουδείς σε αυτόν τον τόπο διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις αριθμητικής και ως εκ τούτου αδυνατεί να κάνει πράξεις πρόσθεσης ή αφαίρεσης.
Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, στοιχείο το οποίο έχει ήδη αναθεωρηθεί ανοδικά φέτος τρεις φορές και αναμένεται να αναθεωρηθεί εκ νέου από τη Eurostat ώστε να ...
προσμετρηθούν μια σειρά από "κρυφά χρέη", όπως εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου που κατέπεσαν σε δάνεια των ΔΕΚΟ, των ΟΤΑ και των κρατικών νοσοκομείων, αφορά κοντολογίς σε τρία πράγματα: Την αδικεί δε κατάφορα διότι λαμβάνει ως δεδομένο ότι ουδείς σε αυτόν τον τόπο διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις αριθμητικής και ως εκ τούτου αδυνατεί να κάνει πράξεις πρόσθεσης ή αφαίρεσης.
Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, στοιχείο το οποίο έχει ήδη αναθεωρηθεί ανοδικά φέτος τρεις φορές και αναμένεται να αναθεωρηθεί εκ νέου από τη Eurostat ώστε να ...
Πρώτον, στους τόκους του υφιστάμενου χρέους, δεύτερον στα χρεολύσια του υφιστάμενου χρέους και, τρίτον, στο λεγόμενο ακαθάριστο έλλειμμα (έσοδα μείον δαπάνες κ.λπ.), στοιχεία τα οποία προστίθενται, για να καταλήξουμε κάθε χρόνο στις δανειακές ανάγκες της χώρας για το επόμενο έτος.
Αν θέλουμε δε να είμαστε και "τυπικοί" στην όλη υπόθεση, πρέπει να αφαιρέσουμε και τα ταμειακά διαθέσιμα που έχει η χώρα τη συγκεκριμένη στιγμή, ώστε να φθάσουμε στο καθαρό ποσό που πρέπει να δανειστεί την επομένη χρονιά, το οποίο ονομάζουμε ταμειακό έλλειμμα.
Με άλλα λόγια, είναι ένα ποσό.
Ένα συγκεκριμένο ποσό, το οποίο στη λήξη του κάθε έτους η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ανακοινώνει από κοινού με το πρόγραμμα δημοπρασιών, βάσει του οποίου θα προσφύγει στην αγορά χρήματος σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, για να εξασφαλίσει το συγκεκριμένο αυτό ποσό.
Απλά και πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
"Τόσα μου λείπουν, έτσι θα τα πάρω, και σας το λέω"….
Τα στοιχεία αυτά ανακοινώνονται ώστε να είναι γνωστά σε όλους, των επενδυτών, των αναλυτών, των οίκων αξιολόγησης συμπεριλαμβανομένων.
Το πλαίσιο αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι εάν προκύψει κάποια "έκτακτη ανάγκη" ή κάποιο "έκτακτο γεγονός", δεν μπορεί μια κυβέρνηση να χτυπήσει εκτάκτως την πόρτα των διεθνών αγορών.
Ασφαλώς και μπορεί. Αλλά για "έκτακτους" ή "προσωρινούς" και όχι "μόνιμους" ή "διαρθρωτικούς" λόγους, διότι οι "μόνιμοι" οφείλουν να έχουν αποτυπωθεί στον προϋπολογισμό της και να έχουν συμπεριληφθεί στο παραπάνω πρόγραμμα δημοπρασιών, ώστε να γνωρίζουν όλοι τι γίνεται...
Ερχόμαστε λοιπόν στα δικά μας.
Πέρυσι τέτοια εποχή, η ελληνική κυβέρνηση (πράσινη, γαλάζια, εμπριμέ ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα, είναι αδιάφορο) είχε ήδη αντλήσει το σύνολο του ποσού που είχε ανακοινώσει ότι θα αντλήσει στη διάρκεια του 2009, ήτοι περίπου 41 δισ. ευρώ, και προχώρησε στην άντληση ποσού άνω των 30 δισ. ευρώ ακόμη έως τον Δεκέμβριο.
Τα χρήματα δε αυτά δεν αφορούσαν σε κάποια έκτακτη ανάγκη ή σε κάποιο έκτακτο πρόβλημα, δεν ήσαν δηλαδή "προσωρινά" κεφάλαια που δανειζόμασταν βάσει βραχυχρόνιων τίτλων φερ’ειπείν εξάμηνης διάρκειας, αλλά βάσει ομολόγων τριετούς και πενταετούς διάρκειας.
Αφορούσαν, με άλλα λόγια, σε μόνιμους ή διαρθρωτικούς λόγους, οι οποίοι εμφανίζονταν τη στιγμή εκείνη, ενώ ελάχιστοι γνώριζαν "τι γίνεται".
Αποτέλεσμα; Άνοδος των spreads στη δευτερογενή αγορά τίτλων και δύο υποβαθμίσεις τον προηγούμενο Δεκέμβριο, από τους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody's και S&P.
Ως είθισται στην ευρωζώνη, η χώρα ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο του 2009 τις δανειακές της ανάγκες για το 2010, οι οποίες ήταν και αυτές πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι είχαν υπολογίσει οι συμμετέχοντες στην αγορά (Έλληνες και ξένοι θεσμικοί επενδυτές, οίκοι αξιολόγησης κ.λπ.) κατά περίπου 25 δισ. ευρώ.
Έτσι λοιπόν μέσα σε τρεις μήνες, η απανταχού επενδυτική κοινότητα αντελήφθη, πρώτον, ότι τα επιπρόσθετα χρήματα που δανειστήκαμε το 2009 αφορούσαν σε διαρθρωτικά ζητήματα της οικονομίας μας και, δεύτερον, ότι για το 2010 ζητούσαμε 25 δισ. ευρώ παραπάνω απ' ό,τι υποδήλωναν τα στοιχεία που τους είχαμε δώσει από την αρχή του 2009 έως τότε, σχετικά με την πορεία της οικονομίας μας.
Τα υπόλοιπα είναι μάλλον Ιστορία.
Το πρώτο τρίμηνο του 2010 τα spreads των ελληνικών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών εκτοξεύθηκαν στη δευτερογενή αγορά (υφιστάμενο χρέος) και τερματίστηκε η διάθεση των συμμετεχόντων σε αυτήν να αναλάβουν και νέο χρέος στην πρωτογενή αγορά.
Η πόρτα της αγοράς είχε κλείσει.
Τόσο απλά.
Βεβαίως, στο όλο σκηνικό βοήθησε και η μελανή εικόνα που ζωγράφισαν τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης για την πατρίδα μας, μετά την ομολογία μας προς την Ε.Ε. τον Νοέμβριο του 2009 ότι "παιδιά, τα στοιχεία περί ελλείμματος που σας δίναμε έως τώρα είναι λάθος" και ότι τα έχουμε κάνει ολίγον μαντάρα τα δημόσια οικονομικά μας.
Τώρα, αν το ποσοστό του ελλείμματος ως προς το ΑΕΠ είναι όσο υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία ή αυτό που μας λέει η κυβέρνηση και η Eurostat μάλλον μικρή σημασία έχει.
Πήραμε παραπάνω απ' ό,τι είχαμε πει ότι θα πάρουμε και δηλώσαμε ότι λέμε και ψέματα.
Τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα.
του Ν.Γ.Δρόσου
ngd@euro2day.gr
Με άλλα λόγια, είναι ένα ποσό.
Ένα συγκεκριμένο ποσό, το οποίο στη λήξη του κάθε έτους η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ανακοινώνει από κοινού με το πρόγραμμα δημοπρασιών, βάσει του οποίου θα προσφύγει στην αγορά χρήματος σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, για να εξασφαλίσει το συγκεκριμένο αυτό ποσό.
Απλά και πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
"Τόσα μου λείπουν, έτσι θα τα πάρω, και σας το λέω"….
Τα στοιχεία αυτά ανακοινώνονται ώστε να είναι γνωστά σε όλους, των επενδυτών, των αναλυτών, των οίκων αξιολόγησης συμπεριλαμβανομένων.
Το πλαίσιο αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι εάν προκύψει κάποια "έκτακτη ανάγκη" ή κάποιο "έκτακτο γεγονός", δεν μπορεί μια κυβέρνηση να χτυπήσει εκτάκτως την πόρτα των διεθνών αγορών.
Ασφαλώς και μπορεί. Αλλά για "έκτακτους" ή "προσωρινούς" και όχι "μόνιμους" ή "διαρθρωτικούς" λόγους, διότι οι "μόνιμοι" οφείλουν να έχουν αποτυπωθεί στον προϋπολογισμό της και να έχουν συμπεριληφθεί στο παραπάνω πρόγραμμα δημοπρασιών, ώστε να γνωρίζουν όλοι τι γίνεται...
Ερχόμαστε λοιπόν στα δικά μας.
Πέρυσι τέτοια εποχή, η ελληνική κυβέρνηση (πράσινη, γαλάζια, εμπριμέ ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα, είναι αδιάφορο) είχε ήδη αντλήσει το σύνολο του ποσού που είχε ανακοινώσει ότι θα αντλήσει στη διάρκεια του 2009, ήτοι περίπου 41 δισ. ευρώ, και προχώρησε στην άντληση ποσού άνω των 30 δισ. ευρώ ακόμη έως τον Δεκέμβριο.
Τα χρήματα δε αυτά δεν αφορούσαν σε κάποια έκτακτη ανάγκη ή σε κάποιο έκτακτο πρόβλημα, δεν ήσαν δηλαδή "προσωρινά" κεφάλαια που δανειζόμασταν βάσει βραχυχρόνιων τίτλων φερ’ειπείν εξάμηνης διάρκειας, αλλά βάσει ομολόγων τριετούς και πενταετούς διάρκειας.
Αφορούσαν, με άλλα λόγια, σε μόνιμους ή διαρθρωτικούς λόγους, οι οποίοι εμφανίζονταν τη στιγμή εκείνη, ενώ ελάχιστοι γνώριζαν "τι γίνεται".
Αποτέλεσμα; Άνοδος των spreads στη δευτερογενή αγορά τίτλων και δύο υποβαθμίσεις τον προηγούμενο Δεκέμβριο, από τους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody's και S&P.
Ως είθισται στην ευρωζώνη, η χώρα ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο του 2009 τις δανειακές της ανάγκες για το 2010, οι οποίες ήταν και αυτές πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι είχαν υπολογίσει οι συμμετέχοντες στην αγορά (Έλληνες και ξένοι θεσμικοί επενδυτές, οίκοι αξιολόγησης κ.λπ.) κατά περίπου 25 δισ. ευρώ.
Έτσι λοιπόν μέσα σε τρεις μήνες, η απανταχού επενδυτική κοινότητα αντελήφθη, πρώτον, ότι τα επιπρόσθετα χρήματα που δανειστήκαμε το 2009 αφορούσαν σε διαρθρωτικά ζητήματα της οικονομίας μας και, δεύτερον, ότι για το 2010 ζητούσαμε 25 δισ. ευρώ παραπάνω απ' ό,τι υποδήλωναν τα στοιχεία που τους είχαμε δώσει από την αρχή του 2009 έως τότε, σχετικά με την πορεία της οικονομίας μας.
Τα υπόλοιπα είναι μάλλον Ιστορία.
Το πρώτο τρίμηνο του 2010 τα spreads των ελληνικών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών εκτοξεύθηκαν στη δευτερογενή αγορά (υφιστάμενο χρέος) και τερματίστηκε η διάθεση των συμμετεχόντων σε αυτήν να αναλάβουν και νέο χρέος στην πρωτογενή αγορά.
Η πόρτα της αγοράς είχε κλείσει.
Τόσο απλά.
Βεβαίως, στο όλο σκηνικό βοήθησε και η μελανή εικόνα που ζωγράφισαν τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης για την πατρίδα μας, μετά την ομολογία μας προς την Ε.Ε. τον Νοέμβριο του 2009 ότι "παιδιά, τα στοιχεία περί ελλείμματος που σας δίναμε έως τώρα είναι λάθος" και ότι τα έχουμε κάνει ολίγον μαντάρα τα δημόσια οικονομικά μας.
Τώρα, αν το ποσοστό του ελλείμματος ως προς το ΑΕΠ είναι όσο υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία ή αυτό που μας λέει η κυβέρνηση και η Eurostat μάλλον μικρή σημασία έχει.
Πήραμε παραπάνω απ' ό,τι είχαμε πει ότι θα πάρουμε και δηλώσαμε ότι λέμε και ψέματα.
Τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα.
του Ν.Γ.Δρόσου
ngd@euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου