Έτσι καταστράφηκε ένας λαός…

Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
Τώρα που η χρονική απόσταση από τα γεγονότα, μας προσφέρει την πολυτέλεια της ψυχραιμίας, ας ξεκαθαρίσουμε – με το μυαλό μου ή στο μυαλό μου – μερικά πράγματα.
Το ενιαίο νόμισμα έχει το σοβαρό μειονέκτημα της αδυναμίας έκδοσης χρήματος, για την πληρωμή χρεών. Αντισταθμίζεται όμως από το φθηνό δανεισμό μέσω της κεντρικής τράπεζας και των αγορών. 
Στα χρόνια πριν τον Παπανδρέου ζούσαμε σε μια θάλασσα ρευστότητας και εύκολου δανεισμού με μηδενικά σχεδόν επιτόκια. 
Τα παίρναμε αυτά τα χρήματα και τα σπαταλούσαμε. ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ! ...

Όμως ο Παπανδρέου μαζί με τους «κηπουρούς» του (και ιδιαίτερα με τους… ερασιτέχνες «τσάρους» Κατσέλη και Παπακωνσταντίνου) έκανε το μοιραίο λάθος: Ξεμπρόστιασε τη χώρα (βουλιάζουμε, Τιτανικός, είμαστε διεφθαρμένοι κτλ) και δημιούργησε κρίση δανεισμού, σχεδόν προτρέποντας τους κερδοσκόπους να μας «σορτάρουν»!!!
Το έκανε λόγω πολιτικής… βλακείας ή υπήρξε σχέδιο αποδόμησης και απαξίωσης της οικονομίας; 
Αυτό το μείζον ερώτημα μάλλον θα το απαντήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος όταν αξιολογήσουν και τα πορίσματα περί μαγειρέματος των στατιστικών στοιχείων του ελλείμματος 12,4 ή 15 %.
Όμως υπό αυτές τις συνθήκες, αφού δηλαδή υπήρξαν… ηλίθιοι που έπαιξαν με το πιο ευαίσθητο και επικίνδυνο κομμάτι της οικονομίας, το ΔΑΝΕΙΣΜΟ, υπήρχαν δύο λύσεις: Μονομερής διαγραφή του χρέους με αυτόματη αποχώρηση από το ευρώ ή προσφυγή στο ΔΝΤ!
Τι θα γινόταν όμως στην περίπτωση που όλα έμεναν όπως ήταν: 
Θα εξακολουθούσαμε να παίρνουμε δάνεια από τις αγορές, 
το ΑΕΠ θα αυξανόταν με τον ίδιο τρόπο που είχαμε ανάπτυξη εδώ και δεκαετίες και ενώ το ποσό του χρέους θα μεγάλωνε, επί ποσοστού του ΑΕΠ, θα ήταν 110-120%, δηλαδή υποπολλαπλάσιο του σημερινού. Εφόσον ο αριθμητής του κλάσματος αυξανόταν. 
Δηλαδή η ανάπτυξη μέσω κατανάλωσης που προερχόταν από το στρεβλό τρόπο του δανεισμού. 
Άρα δεν θα υπήρχαν ένα εκατομμύριο περισσότεροι άνεργοι ούτε 300.000 λουκέτα, ούτε θα υπήρχαν μειώσεις μισθών και συντάξεων. 
Και πόσο μπορούσε να κρατήσει αυτή η φούσκα; 
Η προσωπική μου άποψη: για δέκα, είκοσι χρόνια ή για πάντα. 
Θα δανειζόμασταν ασύστολα από τις αγορές, θα ήμασταν καλά με χρέος και μπορούσαμε κάτω του 100% του ΑΕΠ. 
Αρκεί την κρίσιμη στιγμή ο ΓΑΠ , αφενός να μην έπαιζε τα ανόητα παιχνίδια με τις αγορές προκειμένου να αποδείξει ότι παρέλαβε καμένη γη και αφετέρου να έκανε κάποιο σχετικό συμμάζεμα. 
Μη φανταστείτε τίποτα σπουδαίο. 
Χωρίς τυμπανοκρουσίες η μέθοδος ήταν: δανεισμός - περικοπή δαπανών, δανεισμός - συμμάζεμα του δημοσίου, δανεισμός - ιδιωτικοποιήσεις.
Αντ’ αυτού ο Παπανδρέου (μαζί με τους …κηπουρούς και κηφήνες – σύμφωνα με τον Λοβέρδο) ακολούθησε τη μέθοδο: συκοφάντηση της οικονομίας - αύξηση δαπανών, συκοφάντηση - 70.000 προσλήψεις, συκοφάντηση - καμία ιδιωτικοποίηση.
Μοιραία οι αγορές έδειξαν τα δόντια τους και οι Ευρωπαίοι έχασαν την υπομονή τους. 
Έτσι καταστράφηκε ένας λαός… 
Ισως πάλι, κάποτε μπορέσουμε και πούμε, με ακριβώς τα ίδια στοιχεία ότι «ΕΤΣΙ ΣΩΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ» κυρίως απο τους σωτήρες του…


Καρφίτσα