Να χαράξουμε νέες διαδρομές

Πού μπορεί να συναντιέται η διαφημιστική εκστρατεία την οποία προωθεί και χρηματοδοτεί ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών με ολοσέλιδη καταχώριση σε μεγάλης κυκλοφορίας ξένες εφημερίδες υπό τον τίτλο «Give Greece a chance» με τη συντονισμένη διαδικτυακή προσπάθεια ομογενών υπό το σύνθημα «Hire a Greek» που αποσκοπεί στην πρόσληψη Ελλήνων σε εταιρείες του εξωτερικού;

Πού μπορεί να συναντιέται η εθελοντική εργασία που προσφέρουν εκπαιδευτικοί στα σχολεία, προετοιμάζοντας εκτός ωραρίου μαθητές για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια, με τις καθημερινές εκδηλώσεις αλληλεγγύης στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες; 

Πού μπορεί να συναντιέται η κίνηση των ενοίκων μιας πολυκατοικίας να συντηρήσουν μια οικογένεια στο διπλανό διαμέρισμα, διαλυμένη από την ανεργία, με έναν γιατρό που βρίσκεται χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα στο πλευρό του ασθενούς;

Η ελληνική κρίση άνοιξε πολλά μέτωπα. 

Μας έφερε αντιμέτωπους με αλήθειες, ψέματα, αντιφάσεις, σκέψεις, αποφάσεις.  

Ενεργοποίησε πολλή οργή, αλλά και πολύ φιλότιμο. 

Αποκάλυψε πολλή υποκρισία, αλλά και έναν κόσμο πρόθυμο να βγει από το κουκούλι του ατομικισμού, να συνδράμει, να συνεισφέρει αφιλοκερδώς εκεί που υπάρχει ανάγκη. 

Ισχυροποίησε μια γενικευμένη καχυποψία, ανταγωνισμούς, εμπάθειες, αλλά έφερε στην επιφάνεια και την, ισχνή μέχρι πριν από λίγα χρόνια στην Ελλάδα, κοινωνία των πολιτών. 

Η ατμόσφαιρα που αναπνέουμε έγινε τοξική, αλλά την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε και η σύνθεση του «αερίου»: η διαπλοκή, η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις, η γενικευμένη ανομία την οποία υπέθαλπαν το πολιτικό προσωπικό της χώρας και η επιλεκτική τιμωρία.

Τώρα λοιπόν που γνωρίζουμε, πώς θα αξιοποιήσουμε όλη αυτήν τη γνώση; Προς ποια κατεύθυνση; Τα κέρδη είναι, προς το παρόν, ελάχιστα μπροστά στις ζημίες. Μπορεί το κλίμα να αντιστραφεί;

Η ευαγγελιζόμενη «δημιουργία μιας νέας Ελλάδας» μπορεί να στηριχτεί στη «δημιουργία μιας νέας συλλογικότητας»; Και αυτή η συλλογικότητα είναι θεμελιωμένη ή περιστασιακή, γέννημα του σοκ και όχι μιας πραγματικής ανάγκης;

Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες ερωτήσεις. 

Με λειψές δυνάμεις, γεμάτοι αμφιβολίες θα πορευτούμε. 
Αν δεν συνταχθούμε με την πλευρά της προσφοράς και της προσωπικής απώλειας ή μετατόπισης από τα δεδομένα ζωής, όπως την αντιλαμβανόμαστε ώς σήμερα, η «νέα Ελλάδα» θα είναι τόπος μόνο για τους λίγους και ισχυρούς. 

Δύναμη μιας κοινωνίας είναι και η δυνατότητα προσαρμογής, η προσπάθεια να αντιστρέψει το δυσβάσταχτο μέσα από την αυτοοργάνωση και την αυτοδιάθεση. 

Το βρώμικο παιχνίδι της πολιτικής, αέναο και ανακυκλούμενο, δεν μπορεί να αποτελεί διαρκές άλλοθι, να εγκλωβίζει στον θυμό και στην αγανάκτηση. 

Πρέπει να χαράξουμε κι άλλες διαδρομές.

Tης Μαριας Κατσουνακη / Καθημερινή

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com