Το γκάλοπ της GPO έχει σημασία γιατί όπως τονίζει πρωτοσέλιδα η εφημερίδα, έγινε «Μετά τις υποκλοπές»...
Στο ερώτημα «Ποιον θα ψηφίζατε την Κυριακή», η ΝΔ λαμβάνει 31,6% με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 25,8% και το ΠΑΣΟΚ το 10,5%. Παράλληλα ο Μητσοτάκης κρίνεται ως καταλληλότερος πρωθυπουργός από το 42,9% των ερωτηθέντων, ενώ ο Τσίπρας περιορίζεται στο 32,8%.
Νικητής είναι και στη θετική γνώμη των ερωτηθέντων. Υπερέχει με 46,7% και 53,2% αρνητικές, έναντι του Τσίπρα που λαμβάνει το 36,1% των θετικών. Δυσάρεστη έκπληξη ο Νίκος Ανδρουλάκης, που παρότι φρέσκος ναι άφθαρτος απολαμβάνει μόνο το 34,6% θετικής γνώμης, και είναι σε ελάχιστα καλύτερη θέση από τον Τσίπρα στις αρνητικές (60% έναντι 63,4% ).
Δηλαδή με όλη τη βαβούρα, τις καταγγελίες Τσίπρα, τις αποκαλύψεις Ντοκουμέντου, τις οργίλες δηλώσεις καθηγητάδων, η ΝΔ και ο Πρωθυπουργός υπέστησαν φθορά μόλις 1% σε σχέση με τη μέτρηση Οκτωβρίου.
Νικητής είναι και στη θετική γνώμη των ερωτηθέντων. Υπερέχει με 46,7% και 53,2% αρνητικές, έναντι του Τσίπρα που λαμβάνει το 36,1% των θετικών. Δυσάρεστη έκπληξη ο Νίκος Ανδρουλάκης, που παρότι φρέσκος ναι άφθαρτος απολαμβάνει μόνο το 34,6% θετικής γνώμης, και είναι σε ελάχιστα καλύτερη θέση από τον Τσίπρα στις αρνητικές (60% έναντι 63,4% ).
Δηλαδή με όλη τη βαβούρα, τις καταγγελίες Τσίπρα, τις αποκαλύψεις Ντοκουμέντου, τις οργίλες δηλώσεις καθηγητάδων, η ΝΔ και ο Πρωθυπουργός υπέστησαν φθορά μόλις 1% σε σχέση με τη μέτρηση Οκτωβρίου.
Στην ερώτηση δε, εάν πρέπει να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων (61,7 % ) απαντά «όχι» και μόνο το 37,4% «ναι»».
Έτσι όλη αυτή η εργώδης επένδυση του ΣΥΡΙΖΑ στις υποκλοπές και η προσπάθειά του να καταφέρει αποφασιστικό χτύπημα στην κυβέρνηση, θυμίζει τον στίχο του Σαββόπουλου: «Απόπειρα εναντίον μου με μαχαίρι. Δεν ήμουν εκεί, χτύπαγε τον αέρα». Φυσικά εφόσον συνεχίζεται η καταγγελιολογία και έρχονται νέα ονόματα στην επιφάνεια («καταγγελιολογία» και όχι «αποκάλυψη» έως ότου δημοσιευθούν αποδείξεις), κάποιες γρατζουνιές θα υποστεί η κυβέρνηση, αλλά η βλάβη δεν φαίνεται ανήκεστος.
Αντιθέτως, μη ιάσιμο τραύμα μοιάζει να έχει υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ (εν αναμονή η τύχη του ΠΑΣΟΚ). Είναι η πρώτη φορά μετά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (τότε λόγω ειδικών συνθηκών αλλά και του άστρου του Κωνσταντίνου Καραμανλή), που η Δεξιά προηγείται εμφαντικά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στη λαϊκή προτίμηση.
Έτσι όλη αυτή η εργώδης επένδυση του ΣΥΡΙΖΑ στις υποκλοπές και η προσπάθειά του να καταφέρει αποφασιστικό χτύπημα στην κυβέρνηση, θυμίζει τον στίχο του Σαββόπουλου: «Απόπειρα εναντίον μου με μαχαίρι. Δεν ήμουν εκεί, χτύπαγε τον αέρα». Φυσικά εφόσον συνεχίζεται η καταγγελιολογία και έρχονται νέα ονόματα στην επιφάνεια («καταγγελιολογία» και όχι «αποκάλυψη» έως ότου δημοσιευθούν αποδείξεις), κάποιες γρατζουνιές θα υποστεί η κυβέρνηση, αλλά η βλάβη δεν φαίνεται ανήκεστος.
Αντιθέτως, μη ιάσιμο τραύμα μοιάζει να έχει υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ (εν αναμονή η τύχη του ΠΑΣΟΚ). Είναι η πρώτη φορά μετά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (τότε λόγω ειδικών συνθηκών αλλά και του άστρου του Κωνσταντίνου Καραμανλή), που η Δεξιά προηγείται εμφαντικά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στη λαϊκή προτίμηση.
Δεν εκλαμβάνεται μόνο ως επιδοκιμασία του Μητσοτάκη και της ΝΔ. Οφείλεται και σε έντονη απόρριψη του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν οφείλεται μόνο στην αποτυχημένη διακυβέρνησή του. Οφείλεται και στην τοξικότητα και τον ανορθολογισμό που εκπέμπει η συμπεριφορά του. Στον εκτσογλανισμό της πολιτικής, που είχε πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Γι’ αυτό κάνουν λάθος όσοι από τη θέση του «πολιτισμένου ουδέτερου» καταδικάζουν εξίσου την τοξικότητα των δύο κομμάτων. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει τον «Τραμπισμό α λα γκρέκα» δεν το λένε οι ΝΔτες. Αυτοί είναι «ταγμένοι» στο κόμμα τους και εξ ορισμού το κριτήριο της ψήφου τους δεν είναι ο τραμπισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτός είναι το καθοριστικό κριτήριο για τους εκτός της ΝΔ πολίτες (κάποιοι την ψηφίζουν άλλοι όχι). Για όσους προσβλέπουν σε μια ώριμη κοινοβουλευτική δημοκρατία θεσμικής και λειτουργικής ευταξίας, και σε αριστερά κόμματα που έχουν ξεπεράσει τις παιδικές αρρώστιες του Περονισμού (χωρίς να αναιρούμε την πολιτική οντότητα του Περόν. Στους μείρακες μιμητές αναφερόμαστε).
Ακόμη και προχθές ο Τσίπρας προέβη στο ακατανόητο. Κατά την συνάντησή του με τον πρέσβη της Γαλλίας, υπογράμμισε την σημασία που έχει η ελληνογαλλική συμφωνία (την οποία δεν ψήφισε!), και δήλωσε (κάτι που ακούγεται ωραία στα αφτιά των οπαδών του), ότι στόχος του εάν γίνει πρωθυπουργός, είναι η εξασφάλιση της συμμετοχής της ελληνικής βιομηχανία στις συμβάσεις. Δηλαδή στο μέσον της διαδρομής θα αλλάξει διακρατικές συμβάσεις! Το έκαναν βεβαίως ο Νάσερ, ο Χομεινί, ο Καντάφι και άλλοι επαναστάτες (ασχέτως πως κατέληξαν). Όμως ο ίδιος υπέγραψε τρίτο μνημόνιο.
Στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, εάν η Γαλλία, όπως δικαιούται, δεν δεχθεί την αλλαγή συμβάσεων, τι θα γίνει; Θα διακοπεί η παραγωγή αεροσκαφών και φρεγατών, ή θα κάνει εκ νέου τη γνωστή του κωλοτούμπα; Και όσοι τον συμβούλεψαν, θεωρούν ότι του αυξάνει το πρωθυπουργικό status μια τέτοια δήλωση;
Γιάννης Σιδέρης
Γι’ αυτό κάνουν λάθος όσοι από τη θέση του «πολιτισμένου ουδέτερου» καταδικάζουν εξίσου την τοξικότητα των δύο κομμάτων. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει τον «Τραμπισμό α λα γκρέκα» δεν το λένε οι ΝΔτες. Αυτοί είναι «ταγμένοι» στο κόμμα τους και εξ ορισμού το κριτήριο της ψήφου τους δεν είναι ο τραμπισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτός είναι το καθοριστικό κριτήριο για τους εκτός της ΝΔ πολίτες (κάποιοι την ψηφίζουν άλλοι όχι). Για όσους προσβλέπουν σε μια ώριμη κοινοβουλευτική δημοκρατία θεσμικής και λειτουργικής ευταξίας, και σε αριστερά κόμματα που έχουν ξεπεράσει τις παιδικές αρρώστιες του Περονισμού (χωρίς να αναιρούμε την πολιτική οντότητα του Περόν. Στους μείρακες μιμητές αναφερόμαστε).
Ακόμη και προχθές ο Τσίπρας προέβη στο ακατανόητο. Κατά την συνάντησή του με τον πρέσβη της Γαλλίας, υπογράμμισε την σημασία που έχει η ελληνογαλλική συμφωνία (την οποία δεν ψήφισε!), και δήλωσε (κάτι που ακούγεται ωραία στα αφτιά των οπαδών του), ότι στόχος του εάν γίνει πρωθυπουργός, είναι η εξασφάλιση της συμμετοχής της ελληνικής βιομηχανία στις συμβάσεις. Δηλαδή στο μέσον της διαδρομής θα αλλάξει διακρατικές συμβάσεις! Το έκαναν βεβαίως ο Νάσερ, ο Χομεινί, ο Καντάφι και άλλοι επαναστάτες (ασχέτως πως κατέληξαν). Όμως ο ίδιος υπέγραψε τρίτο μνημόνιο.
Στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, εάν η Γαλλία, όπως δικαιούται, δεν δεχθεί την αλλαγή συμβάσεων, τι θα γίνει; Θα διακοπεί η παραγωγή αεροσκαφών και φρεγατών, ή θα κάνει εκ νέου τη γνωστή του κωλοτούμπα; Και όσοι τον συμβούλεψαν, θεωρούν ότι του αυξάνει το πρωθυπουργικό status μια τέτοια δήλωση;
Γιάννης Σιδέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου