Ανασχηματισμός. Ε, και λοιπόν;

Μαϊντανός (Petroselinum crispum)

Το ζήτημα του ανασχηματισμού θα είναι από τα κυρίαρχα ευθύς ως κλείσει θετικά η αξιολόγηση στις 24 Μαΐου. Ήδη κυκλοφορούν ονόματα που πιθανόν θα πλαισιώσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα.

Σε κάθε κυβέρνηση και σε κάθε ανασχηματισμό της το βασικό είναι η πολιτική  κατεύθυνση, δηλαδή ποια πολιτική γραμμή θα...

ακολουθηθεί. Υπήρξαν στο παρελθόν ανασχηματισμοί που έγιναν για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους και ανασχηματισμοί που σηματοδότησαν αλλαγή πολιτικής. Οι πρώτοι πέραν της αλλαγής ανούσιων εσωκομματικών ισορροπιών δεν προσέφεραν τίποτα το ουσιαστικό στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική.

Ο πιθανολογούμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός τι μορφής θα είναι; 

Θα σημάνει την αλλαγή πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Και αν ναι, προς ποιά κατεύθυνση; 

Είναι ολοφάνερο πως αν πρόκειται να μεταβληθεί η πολιτική των συγκυβερνώντων- στο πλαίσιο της εφαρμογής των μνημονιακών δεσμεύσεων και της εξομάλυνσης των σχέσεων με τους εταίρους και δανειστές- αυτή η αλλαγή θα γίνει προς την κατεύθυνση μιάς πιο φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, ώστε έτσι να ανακάμψει η οικονομία.

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι αν μπορεί η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί πως μόνον μια τέτοια οικονομική πολιτική θα φέρει την ανάπτυξη και αν με τον ανασχηματισμό θα επιλέξει τα κατάλληλα πρόσωπα που θα υπηρετήσουν αυτήν την νέα πολιτική. Για να μιλήσω με όρους ιστορικούς, το κομβικό ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ώριμος για την δική του ΝΕΠ*. Δηλαδή να διευρύνει και να επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις, να ορθολογικοποιήσει το πλαίσιο των νόμων που ρυθμίζει τις επενδύσεις και να περικόψει –στο μέτρο που μπορεί αυτό να κάνει μια αριστερή κυβέρνηση –τις κρατικές σπατάλες.

Ο συνδυασμός του συγκεκριμένου κυβερνητικού παρελθόντος με την προϊστορία των ονομάτων που ακούγονται πως θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, με οδηγεί στο συμπέρασμα πως η αλλαγή της πολιτικής προς μια πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση αγγίζει τα όρια του θαύματος. 

Δεν είναι τυχαίο πως οι συνομιλητές του Α. Τσίπρα είναι εξίσου κρατιστές με αυτόν και με ελάχιστα ένσημα στον ιδιωτικό τους βίο. Είναι της ιδίας πολιτικής σκέψης και των ίδιων αντιλήψεων με τον Σπίρτζη και τον Κουρουμπλή, καθώς στο παρελθόν υπηρέτησαν τις ίδιες πολιτικές.

Συνεπώς, ο ανασχηματισμός θα έχει την μορφή της πολιτικής διεύρυνσης του κυβερνητικού σχήματος, δηλαδή θα αποσκοπεί  στην ευρύτερη πολιτική του στήριξη, που δεν θα σημάνει όμως και την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, καθώς οι «διευρυνσίες» δεν διαθέτουν τα ιδεολογικοπολιτικά εφόδια προς τούτο.

Αλλά οι πιθανοί υπουργοί της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τι πολιτικό εκτόπισμα διαθέτουν; 

Ποιά η απήχηση τους στην κοινωνία; 

Πέραν μιας σύντομης επικοινωνιακής ανακούφισης, τι άλλο μπορούν να προσφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Και κυρίως, αν οι δημοσκοπήσεις αποτυπώσουν ένα κλίμα μεγάλης φθοράς της κυβέρνησης, αυτοί μπορούν με την παρουσία τους να το ανατρέψουν;

Η απάντηση που μπορεί να δώσει κάθε λογικός άνθρωπος στα παραπάνω ερωτήματα είναι, πως οι συγκεκριμένοι πολιτικοί θα είναι ο μαϊντανός στην σούπα του εθνολαϊκιστικού μορφώματος. Τίποτα το ουσιαστικό δεν μπορούν να προσφέρουν πέραν βέβαια της προσωπικής τους ανέλιξης.

Γι΄αυτό ας είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στην αντιμετώπιση τέτοιων πολιτικών διευρύνσεων, καθώς στερούνται ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου. 

Όσοι στοιχημάτισαν αποκλειστικά στην επικοινωνία έχασαν, γιατί το περιτύλιγμα δεν αρκεί. Πρέπει να αξίζει το περιεχόμενο του. Δηλαδή η πολιτική. 

Και εκεί οι κυβερνώντες και οι συνομιλητές τους παίρνουν κάτω από την βάση.

*ΝΕΠ. ( Νέα Οικονομική Πολιτική). Ο Λένιν πολύ σύντομα αντιλήφθηκε πως η άμεση εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού στην χώρα των Σοβιέτ, ήταν λάθος. Γι΄αυτό το 10ο Συνέδριο των μπολσεβίκων τον Μάρτιο του 1921 αποφάσισε να επιτρέψει την λειτουργία μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων και έδωσε την δυνατότητα στους αγρότες να διακινούν αυτοί στην αγορά τα προϊόντα τους. Ο Λένιν πίστευε πως με την ΝΕΠ, έδινε κίνητρα για την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη της κατεστραμμένης ρωσικής οικονομίας.

Του Σάκη Μουμτζή

liberal.gr