Το όνομα της Περσεφόνης είναι σχεδόν πάντα συνδεδεμένο με αυτό της μητέρας της, Δήμητρας,
η ίδια όμως είναι εξίσου γνωστή και ως σύζυγος του Πλούτωνα και βασίλισσα του Κάτω Κόσμου.
Η Περσεφόνη ή Κόρη, όπως συχνά αναφέρεται, είναι σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή παιδί του Δία και της Δήμητρας, αν και μια άλλη παράδοση, την θέλει κόρη του Δία από τη νύμφη Στύγα, ποτάμια θεότητα του Άδη.Σύμφωνα με τον μύθο ο Δίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο ώστε να...
πλησιάσει την αδελφή του και από την ένωση αυτή προέκυψαν η Περσεφόνη και ο Ίακχος.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής της η Περσεφόνη συνόδευε και βοηθούσε την μητέρα της στις γεωργικές της ασχολίες, μέχρι την στιγμή της αρπαγής της από τον Άδη. Στους ομηρικούς ύμνους, αναφέρεται ότι ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη την στιγμή που έσκυψε για να κόψει ένα νάρκισσο από την πεδιάδα της Νύσας, στην Βοιωτία.
Η κοπέλα έβαλε τις φωνές και κάλεσε την μητέρα της σε βοήθεια, όμως με την συγκατάθεση του Δία, η Περσεφόνη κλείστηκε μέσα σε μια στιγμή στο βασίλειο του Άδη.
Εκτός από τις νύμφες που ακολουθούσαν την Περσεφόνη, κανείς θεός ή ήρωας δεν αντιτάχθηκε στην αρπαγή της.
Σύμφωνα με τον Ομηρικό ύμνο, όταν η πιο φημισμένη από τις θεραπαίνιδές της, η Κυανή, δοκίμασε να εμποδίσει τον Άδη με τα χέρια της, εκείνος την μετέτρεψε σε θαλασσινό κύμα.
Άλλη άποψη έχει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο οποίος αναφέρει οτι η Περσεφόνη είχε βγεί για να κόψει λουλούδια μαζί με την Άρτεμη και με την Αθηνά. Σε κάθε περίπτωση οι θεές δεν βοήθησαν την Κόρη, ενώ η Δήμητρα ήταν απούσα από τον τόπο της αρπαγής.
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές σχετικά με τον τόπο της αρπαγής.
Η Ελευσίνα, η Αργολίδα, ο Κολωνός, η Σικελία και η Κρήτη είναι ανάμεσα σε αυτές.
Η Κρήτη είναι ίσως η πιο πιθανή, αφού η Περσεφόνη βρέθηκε στην γενέτειρα του Δία την εποχή της αρπαγής της. Μάλιστα, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στα Διονυσιακά του, αναφέρει οτι πρίν αρπάξει ο Άδης την Περσεφόνη, ο Δίας πρόλαβε και άφησε έγκυο την κόρη του με έναν γιό, που γεννήθηκε μυστικά. Το παιδί αυτό του Δία και της Περσεφόνης, ήταν ο γνωστός από τα ορφικά μυστήρια Ζαγρέας- που αργότερα ταυτίστηκε με τον Διόνυσο. Κάπως έτσι εξηγείται και η συγκατάθεση του Δία...
Όταν η Δήμητρα αντελήφθη την απώλεια της κόρης της, άρχισε να την αναζητά σε όλη την Ελλάδα (και την Κάτω Ιταλία) ρωτώντας όποιον βρισκόταν μπροστά της, χωρίς κανείς αγγελιοφόρος ή μάντης να μπορεί να της δώσει κάποια πληροφορία.
Επί εννέα μέρες η Δήμητρα περιπλανούνταν στην Γή περίλυπη και ντυμένη πένθιμα στα μαύρα, χωρίς να φάει την θεΪκή αμβροσία ή να πιεί το θεΪκό νέκταρ και χωρίς να ‘βυθίσει’ στο λουτρό το κορμί της’. Την δέκατη μέρα η σκοτεινή θεά Εκάτη την συμβούλευσε να απευθυνθεί στον Ήλιο και εκείνος τελικά την ενημέρωσε ότι ο Πλούτωνας με την ανοχή του Δία είχε κλείσει την Περσεφόνη στον Άδη.
Μετά από αυτά, η Δήμητρα άφησε την κατοικία των θεών, τον Όλυμπο και έφυγε για τις πόλεις των ανθρώπων, αφρόντιστη και ατημέλητη ώστε κανείς δεν μπορούσε να την αναγνωρίσει.
Οι κόρες του βασιλιά της Ελευσίνας, Κελεού, κάλεσαν την γερασμένη γυναίκα για φιλοξενία στο πατρικό τους, όπου η μητέρα τους, Μετάνειρα της ανέθεσε την ανατροφή του νεογέννητου γιού της, Δημοφώντα.
Στους ορφικούς ύμνους, αναφέρεται ένα περιστατικό από την παραμονή της Δήμητρας στο παλάτι του Κελεού, όπου η νεαρή Ιάμβη, προσπάθησε να κάνει την θεά να ευθυμήσει με ένα είδος παντομίμας, ξεχνώντας προσωρινά την θλίψη για την αρπαγή της κόρης της.
Κατά την παραμονή της στην Ελευσίνα, η θεά Δήμητρα αφού αποκάλυψε την πραγματική της ταυτότητα, διέταξε τους Ελευσίνιους να χτίσουν έναν ναό προς τιμήν εκείνης και της Περσεφόνης και, προετοίμασε την πόλη για τον επερχόμενο λοιμό.
Τα χωράφια έγιναν άγονα και οι σπόροι τους δεν φύτρωναν πιά. Χωρίς τους καρπούς της Γής, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν πια να επιζήσουν ούτε και να προσφέρουν θυσίες στους θεούς.
Αυτό έκανε τον φιλάνθρωπο Δία να ξανασκεφτεί μια λύση για το ζήτημα της Περσεφόνης.
Έστειλε την φτερωτή αγγελιοφόρο των θεών Ίριδα στην Δήμητρα για να της υποσχεθεί κάθε δυνατή τιμή και κάθε εξουσία ανάμεσα στους θεούς και τις θεές με αντάλλαγμα την αναγέννηση της φύσης.
Η Δήμητρα αρνήθηκε με πείσμα όλες τις προτάσεις και τα παρακάλια: δεν θα επέστρεφε στον Όλυμπο και δεν θα επέτρεπε την βλάστηση της Γής, αν η κόρη της, Περσεφόνη, δεν γύριζε στον επάνω κόσμο.
Τότε ο Δίας, αποφάσισε να στείλει τον γιό του Ερμή στο βασίλειο του Άδη για να πείσει με τα επιτήδεια λόγια του τον βασιλιά του Κάτω Κόσμου να τον αφήσει να οδηγήσει την Περσεφόνη πίσω στην μητέρα της, που έχει κλειστεί απομονωμένη από θεούς και ανθρώπους στο ιερό της στην Ελευσίνα.
Ο Άδης δεν μπόρεσε να παρακούσει την προσταγή του Δία μέσω του Ερμή. Μόνο, πρίν αφήσει την Περσεφόνη ελεύθερη, την πήρε κατά μέρος και της έδωσε να φάει σπόρους ροδιού, ώστε να μην μπορεί να μείνει για πάντα μακριά του.
Πεινασμένη και απονήρευτη η Περσεφόνη έφαγε τους 'απαγορευμένους καρπούς' του Κάτω Κόσμου και συνδέθηκε για πάντα με αυτόν.
Όταν η Περσεφόνη επανήλθε στον κόσμο των ζωντανών και συνάντησε την μητέρα της, της άνοιξε την καρδιά της και αφηγήθηκε πώς ο Άδης την ξεγέλασε και την έβαλε να φάει τους σπόρους ροδιού.
Η μητέρα του Δία και της Δήμητρας, Ρέα, επενέβη τότε και παρηγόρησε την μητέρα και την κόρη: ζήτησε από την κόρη της να συμβιβαστεί και να επιστρέψει επιτέλους στο βασίλειο του Ολύμπου, γιατί με απόφαση του Δία η Περσεφόνη θα παρέμενε κοντά στον Άδη μόνο για το ένα τρίτο του χρόνου.
Ικανοποιημένη από αυτή τη συμφωνία, η Δήμητρα έκανε την Γή να ανθίσει πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου