Η περίπτωση Κάντα

Με τις υποθέσεις των μεγάλων εξοπλιστικών συμβάσεων, ιδιαίτερα των γερμανικών υποβρυχίων, 

η ελληνική δικαιοσύνη εισήλθε σε μία εντελώς διαφορετική εποχή στη διερεύνηση μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς.
Η έρευνα προσπαθεί να ανακαλύψει τι ακριβώς συνέβη, αξιοποιώντας τις μαρτυρίες ανθρώπων που, εκτός από μάρτυρες, είναι και κατηγορούμενοι. 

Τον Μιχάλη Ματαντό, αντιπρόσωπο της γερμανικής Ferrostaal που, αφού συνεργάσθηκε με την εισαγγελία του Μονάχου, κατά τα φαινόμενα συνεργάζεται και με την εισαγγελία Αθηνών. 

Τον Αλέξανδρο Αβατάγγελο -που μεσολάβησε μεταξύ των Γερμανών και ανθρώπων κοντά στον Τσοχατζόπουλο- και μεταφέρει μία διαχρονική εικόνα των συμβάσεων υλοποίησης της κατασκευής των υποβρυχίων. 

Τον Νίκο Ζήγρα που ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο ξεπλύθηκαν τα χρήματα.
Και τώρα τον Αντώνη Κάντα, τον άνθρωπο που στο Πεντάγωνο, επί 17 χρόνια, αποκαλείτο «επιστήμονας», καθώς... είχε τις τεχνικές γνώσεις να μπλοκάρει ή να «προωθήσει» ένα πρόγραμμα. 

Ο Κάντας φαίνεται ότι εξηγεί στους ανακριτές τους σημαντικούς παράγοντες που, στη διαδικασία έγκρισης ενός προγράμματος, καθόριζαν τη λήψη των αποφάσεων. Έχοντας ξεκινήσει από τα αντισταθμιστικά, μέσα από τα οποία ξεπλενόταν το χρήμα για τις μίζες, «αφηγήθηκε« όλα τα κρίσιμα προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων μετά τα Ίμια.
Ο ίδιος φέρεται να συγκέντρωσε περί τα 18 εκατ. ευρώ, επενδύοντας κατάλληλα τις μίζες και τα «δώρα» που έλαβε. Και μπορεί να δώσει στους ανακριτές γνώσεις που θα ήταν αδύνατο να αποκτήσουν. Έτσι θα κρίνουν τι ακριβώς συνέβη πίσω από τεράστιες δουλειές: από τα άρματα Λέοπαρντ, μέχρι τα υποβρύχια και τα αντιαεροπορικά του στρατού.

Τάσος Τέλλογλου