Ανακατέψτε τώρα, μέχρι να χυλώσει!
Εννοώ τη φαντασία σας με όλα αυτά μέσα.
Διότι για φανταστείτε: Αυτό που έκανε ο Θαπατέρο στην Ισπανία με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το στρατό στα αεροδρόμια, να γινόταν στην Ελλάδα, ας πούμε, πριν δύο χρόνια, με κυβέρνηση Καραμανλή.
Να ξυπνούσε εγκαίρως ο Καραμανλής μια μέρα στις αρχές του 2008 και να έλεγε:
«Δίνω, για αρχή, το 49% του τάδε φορέα σε ιδιώτες μαζί με το μάνατζμεντ, για να μην κόψουμε μισθούς και συντάξεις σε όλους τους Έλληνες μετά από 1-2 χρόνια!»
Και όταν οι εργαζόμενοι στο φορέα προχωρούσαν σε αντανακλαστική, απροειδοποίητη απεργία με πρόσχημα τις εργασιακές συνθήκες και παρέλυαν τη χώρα, να έλεγε: «Κηρύσσω τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης!
Ο στρατός αναλαμβάνει τον έλεγχο του φορέα. Οι εργαζόμενοι επιστρατεύονται κι αν δεν παρουσιαστούν άμεσα στην υπηρεσία τους , θα παραπεμφθούν σε δίκη με κυρώσεις στρατιωτικού νόμου!»
Ε - ρε – γλέ – ντι – α!
Εεε; ...Φαντάζεστε τις δηλώσεις των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, του ΚΚΕ, και τους τίτλους κάποιων μέσων ενημέρωσης;
«Κατεβάζει τα τανκς ο Καραμανλής!
Απειλεί με χούντα η Δεξιά!
Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα!
Κυβέρνηση όπλων!»
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ θα κατέβαζαν πλήθη στους δρόμους με κάθε μέσον!
Το ΚΚΕ θα καλούσε το λαό σε επανάσταση!
Θα έπεφτε η κυβέρνηση των 150+1 σε πόσο; Μια μέρα; Δύο μέρες; Τρεις;
Στην Ισπανία, μέσα σε δύο ώρες από την ακραία κίνηση του Σοσιαλιστή Θαπατέρο, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας άρχισαν να επιστρέφουν στη δουλειά τους.
Λίγο αργότερα άρχισε να αποκαθίσταται η ομαλότητα στις εναέριες συγκοινωνίες. Και φυσικά ο στρατός άρχισε να επιστρέφει στα στρατόπεδα.
Και ως τώρα, αναφερόμαστε στην ιδιωτικοποίηση ενός φορέα ε;
Δεν είπαμε για πισωγύρισμα μισθών και συντάξεων στην εποχή της μεταπολίτευσης και των εργασιακών σχέσεων στην εποχή του 1960…
Ακούω καμιά φορά κάποιους να αναπολούν: «Ωραίες εποχές. Αγνές.» Ε, γύρνα στο `60 τώρα να το ευχαριστηθείς…. Τώρα, θα μου πείτε, δεν νοσταλγούσαν ακριβώς αυτό… Τέλος πάντων.
Οι εργασιακές σχέσεις λοιπόν, μπαίνουν στη μηχανή του χρόνου και επιστρέφουν αγάλι – αγάλι, στην εποχή των πρώτων αμφίβιων και των δεινοσαύρων…
Και δεν γίνεται αυτό επί Δεξιού ή Φιλελεύθερου Καραμανλή. Γίνεται επί Σοσιαλιστή Παπανδρέου.
Όχι απότομα. Αγάλι – αγάλι.
Γιατί το απότομο, δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί εύκολα και να το υποστηρίξει ο κομματικοποιημένος συνδικαλισμός. Εδώ με το σιγά-σιγά και ζορίζεται…
Αγάλι –αγάλι λοιπόν… Θα το πάνε με τη διαπραγμάτευση μέχρι ενός σημείου, να εμφανίζεται και η ΓΣΕΕ κερδισμένη στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση…
Το παραπέρα, θα το αναλάβει η τρόικα.
Αλλά όταν θα έχει αποδεχτεί η κοινωνία το ως εκεί, το παραπέρα θα είναι πιο εύκολο…
Καταλαβαίνετε τι εννοώ; Είναι η τεχνική του αμφίβιου… στην κατσαρόλα. Αν ρίξεις λέει έναν βάτραχο σε νερό που βράζει, θα πηδήξει έξω να σωθεί. Μα αν τον βάλεις στο δροσερό νεράκι και αρχίσεις να τον βράζεις σιγά – σιγά, ο βάτραχος δεν θα πάρει χαμπάρι για πότε θα γίνει βραστός. Διότι είναι γνωστό πως οι βάτραχοι είναι ηλίθιοι…
Ε, καμιά φορά λοιπόν δεν είναι ηλίθιοι!
Είναι απλώς πρόθυμοι. Πρόθυμοι να βράσουν σιγά – σιγά. Μαζί με όλους όσους εκπροσωπούν…
Και δεν εξετάζω τώρα, αν καλώς επιστρέφουν οι εργασιακές σχέσεις στον μεσαίωνα, αν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, ή αν θα μπορούσε να κάνει πολλά άλλα η κυβέρνηση νωρίτερα (αναπτυξιακά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας και σύγκρουση με συντεχνίες πριν έναν χρόνο) ώστε να μη φτάσουμε σ` αυτό το σημείο… Ούτε καν εξετάζω, αν καλώς ή κακώς συναινεί η ΓΣΕΕ.
Απλώς τι γίνεται περιγράφω.
Για να μη μας δουλεύει ο κ. Παναγόπουλος και να μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας….
Επιμέλεια Βαγγέλης Μωϋσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου