Λέει ο πνευματώδης συγγραφέας: «Κόμμα είναι ομάδα ανθρώπων, μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό οιονδήποτε Αρχηγόν ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν Πρωθυπουργού, ίνα παράσχει αυτοίς τα μέσα, χωρίς να σκάπτωσιν».
Η έκπτωση της πολιτικής ωστόσο είναι δεδομένη, και αντανακλάται στην έκπτωση του πολιτικού λόγου. Απέλειπαν οι παλιοί ρήτορες που κοσμούσαν το κοινοβούλιο με σωστά ελληνικά και διανθισμένο λόγο, με ιστορικές και νοηματικές αναφορές που απέπνεαν βαθιά Παιδεία.
Τώρα στη Βουλή, αν και τα πτυχία ή τα μεταπτυχιακά περισσεύουν, το πολιτικό προσωπικό είναι... απλώς εξειδικευμένοι επιστήμονες. Δεν διακρίνεται από βαθύτερη κουλτούρα, εξαιρέσει ελάχιστων περιπτώσεων που μετρούνται στα δάχτυλα της μιας χειρός. Όπως για παράδειγμα ο Πρόεδρος της βουλής.
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου Πιερρακάκη για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, ήταν χαρακτηριστική η εκφραστική πενία όσο και η κενότητα επιχειρημάτων.
Μάλλον, ελάχιστοι είχαν διαβάσει το νομοσχέδιο (ευχάριστη έκπληξη ο… Σπύρος Μπιμπίλας, που έκανε κριτική στα σημεία!). Και ελάχιστοι είχαν ψάξει την ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα, ώστε να υπερασπίζονται τα επιχειρήματά τους με παραδείγματα και μετά λόγου γνώσεως.
Οι περισσότεροι αρκούνταν να προσαρμόσουν το non paper που είχαν λάβει από το κόμμα τους στη δική τους εκφραστική δυνατότητα, ή μάλλον αδυναμία. Και στην πλειοψηφία τους θεωρούσαν τόσο σπουδαίες τις κοινοτοπίες που έλεγαν, ώστε αδυνατούσαν ή να αδιαφορούσαν να προσαρμοστούν στο χρονικό διάστημα που επιβάλει ο κανονισμός της Βουλής.
Άνθρωποι που διάβαζαν από κείμενο το λογύδριό τους, κάποιοι κομπάζοντας, θέλουν να διευθετήσουν τις τύχες της χώρας, και δεν ενδιαφέρονται ή δεν μπορούν να διευθετήσου το ελάχιστο: Τον χρόνο της ομιλίας τους από χειρογράφου, για τον οποίο έχουν κάνει πρόβες στο γραφείο τους.
Η συνεχής έκπτωση της Παιδείας, έφερε πολύ φυσιολογικά την ενσωμάτωση στον κοινοβουλευτικό λόγο, το ύφος και των ήθος των social media. Η ανάγκη της ατάκας που θα γράψει στο τηλεοπτικό μοντάζ, στο τικ τοκ και στο «Χ», παραμερίζει την ανάγκη της ανάλυσης και των επιχειρημάτων.
«Έτσι φτάσαμε και στο χθεσινό ατύχημα» του Δημήτρη Κουτσούμπα. Ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, «χαϊδεμένος» από τα social media και καλομαθημένος να γίνεται viral οι ατάκες του, προέβη στο ατόπημα!
Καταφερόμενος κατά των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, και με αναφορά στο σκανδιναβικό μοντέλο, δήλωσε: «Η επιβολή διδάκτρων αναγκάζει τις φοιτήτριες να αναζητούν sugar daddies για να καλύψουν τις σπουδές τους. Με τα γνωστά ανταλλάγματα φυσικά. Τα ξέρετε».
Η ρήση Κουτσούμπα βασίστηκε σε σχετική διαφήμιση ενός διαδικτυακού χώρου γνωριμιών στη Σουηδία. Αλλά η γενίκευση ανταποκρινόταν την κοσμοθεωρία του: Μόνο η έλευση μιας κομμουνιστικής κοινωνίας απόλυτης ισότητας, σεβασμού, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, θα εξυψώσει τον άνθρωπο και δεν θα εμπορεύεται την ύπαρξή του (γι’ αυτό και στον υπαρκτό σοσιαλισμό οι νέες… δεν έβρισκαν κομματικούς sugar daddies ή τουρίστες για ένα blue jean...).
Ήταν φυσικό να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, ακόμη και από κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο Δ. Κουτσούμπας, ευγενής άνθρωπος, ήπιος, και με χιούμορ, παραδόξως δεν υποχώρησε.
Και αντί το κόμμα του να το αποδώσει σε μια απλή φραστική υπερβολή, σε μια παραβολή, επέμενε. Οπότε κατά το ΚΚΕ όσες φοιτήτριες σπουδάζουν και συντηρούν εαυτούς, δεν εργάζονται σκληρά σε αξιοπρεπείς εργασίες. Έχουν όλες sugar daddies (και μην παραπονιέται το ΚΚΕ, ότι η «Αντίδραση» διαστρεβλώνει την ομιλία του Γραμματέα. Η γενίκευση αυτό λέει).
Αλλά αν η φράση Κουτσούμπα ήταν έκπληξη, καθόλου έκπληξη δεν ήταν η τοποθέτηση Πολάκη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.
Η κουβέντα πήγε στην Novartis και το «άδειασμα» που υπήρξε από τον Τσίπρα (που τη χαρακτήρισε «ατυχή») και την υπενθύμισε ο Πλεύρης. Και ο Πολάκης μαινόμενος, πήγε στην πανδημία: «Πλεύρη μην κουνιέσαι. Χαμηλά το κεφάλι. Εσύ έχεις άλλες ευθύνες, παρέλαβες 13.750 νεκρούς και παρέδωσες 35.000. Λοιπόν, μουρμού. Άντε μπράβο. Είσαι ο βαρκάρης του Αχέροντα των υπουργών Υγείας».
Και δεν ήταν μόνο οι χαρακτηρισμοί. Ήταν το ύφος του άγριου μάγκα, που δεν συνάδει με τη βουλευτική του ιδιότητα.
Αλλά αυτή είναι η Βουλή μας. Αυτό το πολιτικό προσωπικό εμείς το εκλέγουμε. Ανθρώπους που να μας μοιάζουν, νομίζοντας ότι μας κατανοούν και μας εκπροσωπούν καλύτερα. Όχι ανώτερους ημών. Έχουμε βέβαια και μεις… τα δίκια μας. Αυτοί δεν βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα να ξεκατινιαστούν και να τους μάθουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου