Και σε αυτό πατούσε η αξιωματική αντιπολίτευση για να δημιουργήσει συνθήκες αγανάκτησης επιρρίπτοντας ευθύνες στην Κυβέρνηση αποκλειστικά.
Ο Πούτιν με τη στρατιωτική εισβολή έκαψε το αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα για την ενεργειακή κρίση, έκαψε όμως και το αφήγημα «βούτυρο αντί για κανόνια» με αφορμή τις εξοπλιστικές δαπάνες της χώρας...
Μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι η ακρίβεια οφείλεται στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη την οποία αναγόρευσε ως υπεύθυνη για την ενεργειακή κρίση. «Δημιούργησε αυτήν την κρίση, την πολλαπλασίασε, πριν πυκνώσουν τα σύννεφα του πολέμου στη γειτονιά μας» είπε από τον Βύρωνα ενώ χθες μιλώντας στο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματός του σημείωσε πως «η τελευταία εξέλιξη θα επιδεινώσει την ήδη σφοδρή κρίση στην οποία έχουμε βρεθεί με ευθύνη Μητσοτάκη, πριν πυκνώσουν τα πολεμικά σύννεφα στην Ουκρανία».
Το γεγονός ότι από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ο Πούτιν άρχισε να ξεδιπλώνει το σχέδιό του για την Ουκρανία, η ακρίβεια ξεπέρασε τα όρια των επιπτώσεων της πανδημίας και των lockdown σε όλο τον κόσμο και άρχισε να σκαρφαλώνει επιδεινούμενη από την ενεργειακή κρίση που έδειχνε τα δόντια της δεν έχει προσμετρηθεί στη λαϊκίστικη λογική της Κουμουνδούρου η οποία βλέπει τις κρίσεις ως ευκαιρίες της αριστεράς.
Και στο πλαίσιο αυτό όλο το διάστημα, χωρίς φυσικά να έχει αλλάξει σε τίποτα σήμερα η τακτική αυτή, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να επενδύσει πάνω σε αυτή την κρίση (η πανδημία δεν του βγήκε όπως αποτυπώνεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων όπου οι πολίτες γύρισαν στην κυριολεξία την πλάτη στον λαϊκισμό και την εκμετάλλευση των νεκρών) για να εγείρει την οργή και την αγανάκτηση φτάνοντας στο σημείο να ομιλεί για μια «κατάσταση που επικρατεί στην αγορά, αυτό που βιώνει το μέσο νοικοκυριό» και να τη χαρακτηρίζει ως «κατάσταση λεηλασίας».
Ενδεικτικό της επένδυσης που έχει γίνει είναι επίσης και η αναφορά του σύμφωνα με την οποία «Αν δεν υπάρξει άμεση διέξοδος στο καθημερινό πρόβλημα θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια σε κοινωνική έκρηξη».
Η χθεσινή του παρέμβαση ήρθε απλά να προστεθεί σε αυτό το αφήγημα που στηρίζεται στο γεγονός πως το μέσο νοικοκυριό πλήττεται από την ακρίβεια την οποία στις δημοσκοπήσεις θεωρεί ως το πρώτο θέμα ανησυχίας προσθέτοντας ότι και τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι αρκετά.
Μόνο που ο Πούτιν, όπως το 2015 χάλασε τα σχέδια για εκτύπωση δραχμής και την είσπραξη δισεκατομμυρίων ευρώ προκείμενου η πρώτη φορά Αριστερά να χτυπά τα νταούλια και να χορεύουν οι αγορές, έτσι και τώρα έστω και εμμέσως χάλασε το αφήγημα Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ.
Η εισβολή στην Ουκρανία έδειξε πως το σχέδιό του, που περιελάμβανε και το φυσικό αέριο με το οποίο εφοδιάζει και εκβιάζει την Ευρώπη, ήταν αυτό που μετέτρεψε την κρίση των επιπτώσεων της πανδημίας σε μια κρίση άνευ προηγούμενου για το σύνολο των χωρών της Ε.Ε με παγκόσμιες όμως προεκτάσεις. Η δε κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις τιμές των εμπορευμάτων δείχνει ακριβώς τους υπευθύνους για τη σημερινή κατάσταση που πλήττει επιχειρήσεις, νοικοκυριά, εργαζόμενους αλλά και την ίδια την οικονομία της χώρας όπως και άλλων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ε.Ε στο πλαίσιο της πρότασης του Κυριάκου Μητσοτάκη κινείται στο δρόμο της δημιουργίας συνθηκών στήριξης των κρατών μελών με μπούσουλα το ταμείο που δημιουργήθηκε με αφορμή την πανδημία.
Στο πλαίσιο αυτό και το νέο αφήγημα Τσίπρα, στο οποίο έχει στηρίξει όλη του την πολιτική τακτική έναντι της κυβέρνησης, καταρρίπτεται αποδεικνύοντας πως δεν αποτελεί τίποτα άλλο από μια προσπάθεια δημιουργίας ενός κύματος νεοαγανακτισμένων ανάλογο με αυτό που τον έφερε στην εξουσία το 2015.
Ο Πούτιν όμως έκαψε και ένα ακόμη αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους επικεφαλής της. Αυτό που αφορά στις εξοπλιστικές δαπάνες και τα προγράμματα θωράκισης της εθνικής Άμυνας. Ο Αλέξης Τσίπρας που καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού του 2022 τον περασμένο Δεκέμβριο όπως και τη Γαλλική αμυντική συμφωνία (και έχει δηλώσει πως θα καταψηφίσει και τη συμφωνία με τις ΗΠΑ) ανάγει σε κεντρικό του σύνθημα τη λογική «βούτυρο ή κανόνια» κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι βρίσκει λεφτά για εξοπλιστικά προγράμματα αλλά όχι για να στηρίξει την κοινωνία έναντι της ακρίβειας.
Ο αναθεωρητισμός του Πούτιν όπως αυτός αναδείχθηκε και επιβεβαιώθηκε με την εισβολή στην Ουκρανία και οι γενικότερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που βάζουν στο επίκεντρο των συζητήσεων ακόμη και την υπόθεση Κίνας Ταϊβάν, έρχονται να αντιστοιχιστούν με τη λογική Ερντογάν, που ναι μεν καταδίκασε την εισβολή είναι όμως ο ίδιος που ζητά αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και θέτει θέμα αλλαγών ακόμη και διεθνών συνθηκών, υποστηρίζοντας μάλιστα πως η Ελλάδα χάνει την κυριαρχία των νησιών λόγω της ύπαρξης σε αυτά στρατιωτικών δυνάμεων.
Είναι η ίδια ακριβώς λογική με του Πούτιν, αυτή της γαλάζιας πατρίδας πως ως επί το πλείστον φωτογραφίζει τις τουρκικές βλέψεις στην Ελλάδα (δεδομένου ότι ο Τούρκος πρόεδρος από το μπαράζ της αναθεώρησης των σχέσεών του με τρίτες χώρες έχει εξαιρέσει Κύπρο και Ελλάδα) και η οποία έρχεται να επιβεβαιώσει τις ενέργειες της Κυβέρνησης Μητσοτάκη ως προς την αμυντική θωράκιση της χώρας.
Ο τρόπος που αντέδρασε η Ουκρανία η ευκολια με την οποία κινείται ο Πούτιν στην ενδοχώρα αποδεικνύει την ανάγκη μιας χώρας που αντιμετωπίζει πιέσεις και ανοιχτές απειλές που φτάνουν στο σημείο να απειλείται με casus belli να διαθέτει σημαντική αποτρεπτική δύναμη.
Εν αντιθέσει με τη λογική ΣΥΡΙΖΑ την οποία ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να μεταφέρουν τα στελέχη του και η οποία εδράζεται στα όσα ο ίδιος δήλωσε στο πολιτικό συμβούλιο μόλις χθες λέγοντας ότι πρέπει «Να εξηγήσουμε με θάρρος στον κόσμο, ότι ακριβώς επειδή οι εξελίξεις είναι αυτές που είναι, η χώρα δεν μπορεί να έχει ως δόγμα εξωτερικής πολιτικής το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της Δύσης προς την Ανατολή, όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης. Αλλά πρέπει, ιδιαίτερα τώρα, να παραμείνει και να ενισχύσει το δόγμα της «γέφυρας» ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, του «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή».
Προσθέτοντας αναφορικά με την Τουρκία ότι «όσοι πίστευαν ότι η Τουρκία απομονώνεται και η ελληνική θωράκιση και οι συμμαχίες μας με άλλες χώρες στην περιοχή, από μόνες τους θα καταφέρουν να την περιορίσουν, όσοι πίστευαν ότι η λογική της αναβλητικής διπλωματίας μπορεί να μας δώσει κάποιο όφελος, νομίζω ότι δεν δικαιώνονται».
Για να καταλήξει λέγοντας πως :«Η θέση μας απέναντι στην Τουρκία, λοιπόν, πρέπει να είναι σαφής. Σαφείς κόκκινες γραμμές, υπεράσπιση του Διεθνούς Δικαίου, απόρριψη της ρητορικής του αναθεωρητισμού των Διεθνών Συνθηκών αλλά ταυτόχρονα και διάλογος και διπλωματία και αναζήτηση δυνατοτήτων συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως όταν βρισκόμαστε σε μία συγκυρία παγκόσμιας αστάθειας».
Μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι η ακρίβεια οφείλεται στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη την οποία αναγόρευσε ως υπεύθυνη για την ενεργειακή κρίση. «Δημιούργησε αυτήν την κρίση, την πολλαπλασίασε, πριν πυκνώσουν τα σύννεφα του πολέμου στη γειτονιά μας» είπε από τον Βύρωνα ενώ χθες μιλώντας στο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματός του σημείωσε πως «η τελευταία εξέλιξη θα επιδεινώσει την ήδη σφοδρή κρίση στην οποία έχουμε βρεθεί με ευθύνη Μητσοτάκη, πριν πυκνώσουν τα πολεμικά σύννεφα στην Ουκρανία».
Το γεγονός ότι από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ο Πούτιν άρχισε να ξεδιπλώνει το σχέδιό του για την Ουκρανία, η ακρίβεια ξεπέρασε τα όρια των επιπτώσεων της πανδημίας και των lockdown σε όλο τον κόσμο και άρχισε να σκαρφαλώνει επιδεινούμενη από την ενεργειακή κρίση που έδειχνε τα δόντια της δεν έχει προσμετρηθεί στη λαϊκίστικη λογική της Κουμουνδούρου η οποία βλέπει τις κρίσεις ως ευκαιρίες της αριστεράς.
Και στο πλαίσιο αυτό όλο το διάστημα, χωρίς φυσικά να έχει αλλάξει σε τίποτα σήμερα η τακτική αυτή, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να επενδύσει πάνω σε αυτή την κρίση (η πανδημία δεν του βγήκε όπως αποτυπώνεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων όπου οι πολίτες γύρισαν στην κυριολεξία την πλάτη στον λαϊκισμό και την εκμετάλλευση των νεκρών) για να εγείρει την οργή και την αγανάκτηση φτάνοντας στο σημείο να ομιλεί για μια «κατάσταση που επικρατεί στην αγορά, αυτό που βιώνει το μέσο νοικοκυριό» και να τη χαρακτηρίζει ως «κατάσταση λεηλασίας».
Ενδεικτικό της επένδυσης που έχει γίνει είναι επίσης και η αναφορά του σύμφωνα με την οποία «Αν δεν υπάρξει άμεση διέξοδος στο καθημερινό πρόβλημα θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια σε κοινωνική έκρηξη».
Η χθεσινή του παρέμβαση ήρθε απλά να προστεθεί σε αυτό το αφήγημα που στηρίζεται στο γεγονός πως το μέσο νοικοκυριό πλήττεται από την ακρίβεια την οποία στις δημοσκοπήσεις θεωρεί ως το πρώτο θέμα ανησυχίας προσθέτοντας ότι και τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι αρκετά.
Μόνο που ο Πούτιν, όπως το 2015 χάλασε τα σχέδια για εκτύπωση δραχμής και την είσπραξη δισεκατομμυρίων ευρώ προκείμενου η πρώτη φορά Αριστερά να χτυπά τα νταούλια και να χορεύουν οι αγορές, έτσι και τώρα έστω και εμμέσως χάλασε το αφήγημα Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ.
Η εισβολή στην Ουκρανία έδειξε πως το σχέδιό του, που περιελάμβανε και το φυσικό αέριο με το οποίο εφοδιάζει και εκβιάζει την Ευρώπη, ήταν αυτό που μετέτρεψε την κρίση των επιπτώσεων της πανδημίας σε μια κρίση άνευ προηγούμενου για το σύνολο των χωρών της Ε.Ε με παγκόσμιες όμως προεκτάσεις. Η δε κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις τιμές των εμπορευμάτων δείχνει ακριβώς τους υπευθύνους για τη σημερινή κατάσταση που πλήττει επιχειρήσεις, νοικοκυριά, εργαζόμενους αλλά και την ίδια την οικονομία της χώρας όπως και άλλων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ε.Ε στο πλαίσιο της πρότασης του Κυριάκου Μητσοτάκη κινείται στο δρόμο της δημιουργίας συνθηκών στήριξης των κρατών μελών με μπούσουλα το ταμείο που δημιουργήθηκε με αφορμή την πανδημία.
Στο πλαίσιο αυτό και το νέο αφήγημα Τσίπρα, στο οποίο έχει στηρίξει όλη του την πολιτική τακτική έναντι της κυβέρνησης, καταρρίπτεται αποδεικνύοντας πως δεν αποτελεί τίποτα άλλο από μια προσπάθεια δημιουργίας ενός κύματος νεοαγανακτισμένων ανάλογο με αυτό που τον έφερε στην εξουσία το 2015.
Ο Πούτιν όμως έκαψε και ένα ακόμη αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους επικεφαλής της. Αυτό που αφορά στις εξοπλιστικές δαπάνες και τα προγράμματα θωράκισης της εθνικής Άμυνας. Ο Αλέξης Τσίπρας που καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού του 2022 τον περασμένο Δεκέμβριο όπως και τη Γαλλική αμυντική συμφωνία (και έχει δηλώσει πως θα καταψηφίσει και τη συμφωνία με τις ΗΠΑ) ανάγει σε κεντρικό του σύνθημα τη λογική «βούτυρο ή κανόνια» κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι βρίσκει λεφτά για εξοπλιστικά προγράμματα αλλά όχι για να στηρίξει την κοινωνία έναντι της ακρίβειας.
Ο αναθεωρητισμός του Πούτιν όπως αυτός αναδείχθηκε και επιβεβαιώθηκε με την εισβολή στην Ουκρανία και οι γενικότερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που βάζουν στο επίκεντρο των συζητήσεων ακόμη και την υπόθεση Κίνας Ταϊβάν, έρχονται να αντιστοιχιστούν με τη λογική Ερντογάν, που ναι μεν καταδίκασε την εισβολή είναι όμως ο ίδιος που ζητά αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και θέτει θέμα αλλαγών ακόμη και διεθνών συνθηκών, υποστηρίζοντας μάλιστα πως η Ελλάδα χάνει την κυριαρχία των νησιών λόγω της ύπαρξης σε αυτά στρατιωτικών δυνάμεων.
Είναι η ίδια ακριβώς λογική με του Πούτιν, αυτή της γαλάζιας πατρίδας πως ως επί το πλείστον φωτογραφίζει τις τουρκικές βλέψεις στην Ελλάδα (δεδομένου ότι ο Τούρκος πρόεδρος από το μπαράζ της αναθεώρησης των σχέσεών του με τρίτες χώρες έχει εξαιρέσει Κύπρο και Ελλάδα) και η οποία έρχεται να επιβεβαιώσει τις ενέργειες της Κυβέρνησης Μητσοτάκη ως προς την αμυντική θωράκιση της χώρας.
Ο τρόπος που αντέδρασε η Ουκρανία η ευκολια με την οποία κινείται ο Πούτιν στην ενδοχώρα αποδεικνύει την ανάγκη μιας χώρας που αντιμετωπίζει πιέσεις και ανοιχτές απειλές που φτάνουν στο σημείο να απειλείται με casus belli να διαθέτει σημαντική αποτρεπτική δύναμη.
Εν αντιθέσει με τη λογική ΣΥΡΙΖΑ την οποία ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να μεταφέρουν τα στελέχη του και η οποία εδράζεται στα όσα ο ίδιος δήλωσε στο πολιτικό συμβούλιο μόλις χθες λέγοντας ότι πρέπει «Να εξηγήσουμε με θάρρος στον κόσμο, ότι ακριβώς επειδή οι εξελίξεις είναι αυτές που είναι, η χώρα δεν μπορεί να έχει ως δόγμα εξωτερικής πολιτικής το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της Δύσης προς την Ανατολή, όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης. Αλλά πρέπει, ιδιαίτερα τώρα, να παραμείνει και να ενισχύσει το δόγμα της «γέφυρας» ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, του «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή».
Προσθέτοντας αναφορικά με την Τουρκία ότι «όσοι πίστευαν ότι η Τουρκία απομονώνεται και η ελληνική θωράκιση και οι συμμαχίες μας με άλλες χώρες στην περιοχή, από μόνες τους θα καταφέρουν να την περιορίσουν, όσοι πίστευαν ότι η λογική της αναβλητικής διπλωματίας μπορεί να μας δώσει κάποιο όφελος, νομίζω ότι δεν δικαιώνονται».
Για να καταλήξει λέγοντας πως :«Η θέση μας απέναντι στην Τουρκία, λοιπόν, πρέπει να είναι σαφής. Σαφείς κόκκινες γραμμές, υπεράσπιση του Διεθνούς Δικαίου, απόρριψη της ρητορικής του αναθεωρητισμού των Διεθνών Συνθηκών αλλά ταυτόχρονα και διάλογος και διπλωματία και αναζήτηση δυνατοτήτων συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως όταν βρισκόμαστε σε μία συγκυρία παγκόσμιας αστάθειας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου