Δεν πάει άλλο. Αυτή η ντροπιαστική κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση την θέση της.
Θέλει να προχωρήσει τη συμφωνία ή όχι.
Αν ναι, τότε οι γελοιότητες ως προς το πού θα καταλύσουν οι Τροικανοί και το πώς θα τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, αλλά και το χωροταξικό των... συναντήσεων, πρέπει να σταματήσουν αμέσως.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να δείξει επικοινωνιακά ότι... αντιστέκεται, μάλλον άργησε. Υπέγραψε. Και οφείλει να προωθήσει τάχιστα τις εξελίξεις για την ολοκλήρωση της συμφωνίας. Οι ψευτομαγκιές και τα αστειάκια τύπου Φλαμπουράρη δεν περνάνε πια. Όπως και η προσπάθεια να "ντυθεί" με ηρωικά και μελοδραματικά στοιχεία ο συμβιβασμός του κ. Τσίπρα. Δράμα στην υπόθεση σαφώς και υπάρχει, αφορά όμως την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα χωρίς καν να έχει εφαρμοστεί ούτε ένα μέτρο από την κυβέρνηση!Και τώρα χρησιμοποιούν την ίδια επικοινωνιακή τακτική όπως προ μηνών που υποτίθεται ότι διαπραγματεύονταν σκληρά, αλλά όπως προκύπτει από τις ενέργειες Βαρουφάκη ετοιμάζονταν για την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Το πράγμα έχει κουράσει. Και δεν υπάρχει και διαθέσιμος χρόνος.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει τη συμφωνία ας τελειώνουμε. Δεν είναι δυνατό να βρισκόμαστε στο κρισιμότερο σημείο και να αναλωνόμαστε σε "ανταρτοπόλεμο" και σε τακτικές σπασίματος νεύρων με την Τρόικα. Η κυβέρνηση δίνει όπλα και άλλοθι στις πλευρές που εξακολουθούν να τάσσονται υπέρ ενός grexit.
Εκτός βέβαια και αν υπάρχει η πρόθεση να τραβήξει το σχοινί στα άκρα. Οι κινήσεις του πρωθυπουργού τις αμέσως επόμενες μέρες και εβδομάδες θα δείξουν πού πραγματικά το πάει και τι πραγματικά επιδιώκει ο κ. Τσίπρας. Άλλωστε η πολιτική σκακιέρα είναι στρωμένη για την επόμενη παρτίδα. Θα είναι αυτή εκλογική; Θα είναι μία κυβέρνηση ειδικού σκοπού; Ή μήπως... εκλογές ειδικού σκοπού;
Ότι όμως κι αν έχει στο μυαλό του, η πραγματικότητα ορίζει ότι δεν υπάρχουν επαρκή χρονικά περιθώρια για πολιτικά παιχνίδια. Και τούτο γιατί πολύ απλά η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να ελέγξει ούτε να δρομολογήσει τις εξελίξεις σχετικά με τη μοίρα της.
Καθώς βρίσκεται στο επίκεντρο ενός ευρύτερου παιχνιδιού εξουσίας μεταξύ του γερμανικού άξονα και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και το τελευταίο που πρέπει να κάνει είναι να δυσχεραίνει περαιτέρω τη θέση της. Από τη στιγμή που δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει προς όφελός της την διελκυστίνδα, τουλάχιστον ας μην συνθλιβεί στη μέση.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου