Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Αυτοσυντήρησης και όχι Τιμωρίας για να σωθεί το ευρώ
Επειδή, όμως, στις αγορές υπάρχει συχνά μία χρηματιστηριακή νομοτέλεια που κάνει κάποιες εξελίξεις να φαίνονται σχεδόν μοιραίες και γι’ αυτό σχετικά εύκολα προβλέψιμες, η ‘φυσιολογική’ πορεία της ευρωπαϊκής κρίσης περνά μέσα από την επίθεση σε όλες τις ευπαθείς χώρες της ευρωζώνης και έτσι μετά την Ελλάδα - και προς έκπληξη των Ελλήνων (και άλλων) πολιτικών που νόμιζαν πως η χώρα μας αποτελούσε μοναδικό φαινόμενο διεθνώς – χτυπήθηκε η Ιρλανδία, που κατέρρευσε, η Πορτογαλία, που έπεσε και αυτή στην αγκαλιά του ΔΝΤ και στη συνέχεια η Ισπανία και η Ιταλία με τον απόηχο της επίθεσης να φτάνει μέχρι τη Γαλλία.
Και σήμερα, πλέον, τον Ιούλιο του 2011, Έλληνες και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι βλέπουν αποσβολωμένοι τα επιτόκια των Ισπανικών 10ετών επιτοκίων να αγγίζουν το 6% και τα αντίστοιχα των Ιταλικών να φτάνουν το 5,5%, σε μία τελευταία προειδοποίηση των αγορών ότι τα χτυπήματα τους έχουν πυρηνική δύναμη πολλών μεγατόνων και μπορούν να διαλύσουν την Ευρώπη.
Είναι πλέον πολύ αργά;
Όχι, αρκεί να τεθεί σε παύση ο “Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Τιμωρίας” των κρατών που δέχονται επίθεση και να ενεργοποιηθεί ο “Μηχανισμός Αυτοσυντήρησης”, τον οποίο πρέπει να έχουν όλοι οργανισμοί αν θέλουν να επιβιώσουν και να μην εξαλειφθούν.
Το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή τόσοι οι Έλληνες όσο και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αξιωματούχοι θα καταλάβουν ότι η ευρωπαϊκή κρίση ήταν μία κρίση του ευρώ και όχι της Ελλάδας και θα αναγκαστούν από τις εξελίξεις να αλλάξουν το δρόμο που πήραν αρχικά.
Ας ελπίσουμε πως θα έχει μείνει κάτι όρθιο για να σωθεί μέχρι τότε.
Είναι ενδιαφέρον που περισσότερο από 2,5 χρόνια μετά την πρώτη μεγάλη επίθεση στο ευρώ, η οποία πέρασε μέσα από τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ιταλία, πολλοί Έλληνες πολιτικοί αξιωματούχοι εξακολουθούν να παραβλέπουν πως η τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση είναι, πρωτίστως, νομισματική.
Μόνο όταν το ευρώ είχε πάρει την κάτω βόλτα και οδηγήθηκε σε πολυετές χαμηλό, το 2010, έγινε αντιληπτή η πραγματική ταυτότητα της κρίσης αλλά και αυτό προσωρινά, καθώς στη συνέχεια η Ελλάδα επέστρεψε στην επιλογή του ‘αυτομαστιγώματος’ αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει το προφανές...Επειδή, όμως, στις αγορές υπάρχει συχνά μία χρηματιστηριακή νομοτέλεια που κάνει κάποιες εξελίξεις να φαίνονται σχεδόν μοιραίες και γι’ αυτό σχετικά εύκολα προβλέψιμες, η ‘φυσιολογική’ πορεία της ευρωπαϊκής κρίσης περνά μέσα από την επίθεση σε όλες τις ευπαθείς χώρες της ευρωζώνης και έτσι μετά την Ελλάδα - και προς έκπληξη των Ελλήνων (και άλλων) πολιτικών που νόμιζαν πως η χώρα μας αποτελούσε μοναδικό φαινόμενο διεθνώς – χτυπήθηκε η Ιρλανδία, που κατέρρευσε, η Πορτογαλία, που έπεσε και αυτή στην αγκαλιά του ΔΝΤ και στη συνέχεια η Ισπανία και η Ιταλία με τον απόηχο της επίθεσης να φτάνει μέχρι τη Γαλλία.
Και σήμερα, πλέον, τον Ιούλιο του 2011, Έλληνες και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι βλέπουν αποσβολωμένοι τα επιτόκια των Ισπανικών 10ετών επιτοκίων να αγγίζουν το 6% και τα αντίστοιχα των Ιταλικών να φτάνουν το 5,5%, σε μία τελευταία προειδοποίηση των αγορών ότι τα χτυπήματα τους έχουν πυρηνική δύναμη πολλών μεγατόνων και μπορούν να διαλύσουν την Ευρώπη.
Είναι πλέον πολύ αργά;
Όχι, αρκεί να τεθεί σε παύση ο “Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Τιμωρίας” των κρατών που δέχονται επίθεση και να ενεργοποιηθεί ο “Μηχανισμός Αυτοσυντήρησης”, τον οποίο πρέπει να έχουν όλοι οργανισμοί αν θέλουν να επιβιώσουν και να μην εξαλειφθούν.
Το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή τόσοι οι Έλληνες όσο και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αξιωματούχοι θα καταλάβουν ότι η ευρωπαϊκή κρίση ήταν μία κρίση του ευρώ και όχι της Ελλάδας και θα αναγκαστούν από τις εξελίξεις να αλλάξουν το δρόμο που πήραν αρχικά.
Ας ελπίσουμε πως θα έχει μείνει κάτι όρθιο για να σωθεί μέχρι τότε.
Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
XrimaNews.gr
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
XrimaNews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου